Nacilingvaj tradukoj de La Infana Raso^[1]

Inter multaj esperantistoj, La Infana Raso, longa poemo en 25 ĉapitroj, estas rigardata kiel la ĉefverko en Esperanto de la brita (skota) poeto, verkisto kaj tradukisto William Auld (1924-2006).

Ĝi estis parte inspirite de la Cantos de usona poeto Ezra Pound.

Unua eldono

La unua eldono de la poemo aperis en 1955 kun antaŭparolo de John Francis. Ekde tiam sekvis pluraj eldonoj.

Laŭ la redaktoroj, "La infana raso esploras la rolon de la homa raso en la tempo kaj en la kosmo", temo komparebla kun tiu de Cantos de la usona poeto Ezra Pound (kiu laŭŝajne parte inspiris la verkon de Auld)^[2], kaj Canto General de la ĉilia poeto Pablo Neruda. Precipe baze de 'La infana raso', la Esperantlingva verkista asocio (EVA) nomumis la aŭtoron en 1999 por la Nobel-premio pri literaturo. En sia antaŭparolo al la unua eldono, Francis skribas:

"Ni ja povas aserti, ke nia literaturo posedas poemon, kiu kompariĝas tute favore kun siaj naciaj ekvivalentoj; ĉar jen estas verko, kiu plene respondas al la postuloj ne nur de sia propra idiomo, sed ankaŭ al tiuj de la modernaj literaturoj internaciaj".

Tradukitaj versioj

Pluraj nacilingvaj tradukoj de la tuta poemo estis eldonitaj, ekzemple la nederlanda de Willem A. Verloren van Themaat (Het Kinderras, 1982)^[3], la portugala de Leopoldo H. Knoedt (A Raça Menina,1992). Aliaj lingvoj en kiuj aperis versioj inkludas la anglan (The Infant Race), la skotan (The Bairnlie Race), la gaelan (An Cinneadh Leanabail), la francan (La race infantile), kaj la hungaran (A gyermeki faj). Fragmentoj estas eldonitaj interalie en la germana^[4], islanda, itala.

Konstante aperas novaj versioj kaj ĉiuj estas legeblaj kaj elverŝeblaj ĉe la retpaĝoj de la Esperantlingva verkista asocio (Akademio Literatura de Esperanto). Pluraj estis surpapere publikigitaj ekzemple la nederlandan versio 'Het kinderras'. La versioj angla, skota kaj gaela estas inkluditaj en la libro William Auld - Master Poet of Esperanto de Girvan McKay.

Ĝeneral-publika kritiko

Malgraŭ ĝenerala admiro de la literatura kvalito de la verko, kelkaj konataj esperantlingvaj verkistoj kritikis la malprudan lingvaĵon kaj kontraŭklerikan sentojn esprimitajn en kelkaj versoj de la poemo. En siaj klarigaj notoj je la fino de la tria eldono, William Auld (kredeble kontentige) respondas al tiuj riproĉoj.

Fragmentoj

Ho kara mia,

jen povra testamento

jen mia kredo

espero kaj tormento:

mi kredas pri la

bonvolo de l' homaro,

ke iam pasos

kruelo kaj amaro,

ke iam venos

la regno de l' racio;

sed multaj larmoj

necesos antaŭ tio.

Ne estas fido nur. Subtenas faktoj.

Lingvo estas socia fenomeno,

kreaĵo de sociaj intertraktoj

kaj ĝin modifas la ŝanĝiĝa sceno.

L’epoko ne maturas. Sed bezonon

jam sentas kelkaj, kaj bezono trovas

sian rimedon, la precizan konon

alprenas. Kiu volas, tiu povas.

Kaj dum ekzistos la bezon’, ekzistos

la esprimilo (“ne por la futuro” —

ne, tamen eble ankaŭ mi asistos).

Ĝi estas revo pela. Kaj aŭguro.

Li sciis, kompreneble: “post centjaroj” —

ars longa… ho, sed vita estas brevis;

ĝi daŭras tikon de la okulharoj

kaj ĝi ekzistas nur se oni revis.

La revo estas ĉio. Kaj kuraĝo:

ĉar revas nur la kuraĝul’ unika.

Perdiĝas mil kaj mil pro la ĉantaĝo

de l’ ĉiutaga, mora, hermetika.

Li sciis, kompreneble. Kaj li fidis.

Kaj per la fido fakte movis monton.

Miraklo? Ne. Faktoroj koincidis

kaj frua nuno naskis la estonton. …

Literaturo

• La Infana Raso, poemo en 25 ĉapitroj. William Auld, eld. Chapecó: Fonto, 2008 (4a eld.). 100p.
• La infana raso. William Auld, la aŭtoro mem deklamas. Libreto kaj duobla KD. eld. Kooperativo de Literatura Foiro, 2007 (5a eld.). 100p.

Eksteraj ligiloj

• La Infana Raso en PDF
• Katalogo de Universitato de Amsterdamo
• Katalogo de Esperantomuzeo kaj Kolekto por Planlingvoj
• Katalogo de Heredaĵbiblioteko Hendrik Conscience : entajpu la vortojn "la infana raso".
• Akademio Literatura de Esperanto: www.everk.it/ (esperanto-verkistoj)
• Eltiraĵo el la gazeto Akzente, kun la ĉapitro 14 kaj paralela traduko en la germanan fare de Clemens J. Setz

Referencoj