Lukmanierpass

Lukmanierpass
	Hospiz mit em Sontga Maria–See Hospiz mit em Sontga Maria–See
Passhöchi	1'916 m ü. M.
Usbau	Strooss
Baut	1877
	Profil
	Karte
	Lukmanierpass (Schweiz) Lukmanierpass
	Lukmanierpass (Schweiz) Lukmanierpass
Koordinate	704443 / 157739

ff

xx

Dr Lukmanierpass, wo uf italienisch Passo del Lucomagno und uf rätoromanisch Pass dil Lucmagn heisst, isch e Bärgpass i de Alpe zwüsche de Kantöön Graubünde und Tessin.

Geografy

D Rampe us de Tääler uf d Passhöchi sind uf dr Püntner Syte i dr Gmeind Medels und uf dr Tessiner Syte i dr Gmeind Blenio. D Passhöchi isch uf 1916 Meter über Meer, de Kulminazionspunkt, wäg em Stausee, nördlich vo de Kantonsgränze uf 1972 m.

A dr Linie vo de Tääler, wo d Passtrooss durelauft, isch d Gränze zwüsche de Bärge vom Gotthardmassyv und dene vo de Adulaalpe.

Über dä Pass goot d Lukmanierleitig.

wohär dr Name chunt

Dr Bärgname Lukmanier chunt vom latynische lucus magnus, was uf Düütsch «grosse Wald» bedütet.

Gschicht

Wo im 8. Joorhundertso s Chlooschter Disentis ggründet worden isch, het dr Vercheer übere Pass meh Bedütig übercho. Ane 965 isch dr Kaiser Otto dr Gross übere Lukmanier uf Italie ggange; das isch die erschti Reis übere Pass, wo me e sicheri gschichtlechi Kwele drvo het. 1374 het s Chlooschter am Pass obe es Hoschpyz ygrichtet. Ganz oben uf em Bärg isch vo alters här es Chrüz gstande, wo s Zeiche gsi isch, wie wyt d Herrschaft vom Apt vo Disentis ggange isch.^[1]

I de 1870er Joore isch e nöji Fahrstrooss entstande, wo die beide Kantöön i dr Zyt vo 1950 bis 1972 verbesseret hend.

Literatur

Iso Müller: Der Lukmanier als Disentiser Klosterpass im 12./13. Jahrhundert. In: Bünderisches Monatsblatt. Zeitschrift für bündnerische Geschichte, Landes- und Volkskunde 1934, S. 1–17.

Weblink

Commons: Lukmanierpass – Sammlig vo Multimediadateie

Sonia Fiorini: Lukmanierpass. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.

Fuessnoote

↑ Iso Müller: Der Lukmanier als Disentiser Klosterpass im 12./13. Jahrhundert. In: Bünderisches Monatsblatt. Zeitschrift für bündnerische Geschichte, Landes- und Volkskunde 1934, S. 12.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Iso Müller: Der Lukmanier als Disentiser Klosterpass im 12./13. Jahrhundert. In: Bünderisches Monatsblatt. Zeitschrift für bündnerische Geschichte, Landes- und Volkskunde 1934, S. 12.

[1]