Sichtbars Liecht isch Däil vom elektromagnetische Spektrum. (Vo linggs uf rächts: Gammastraalig, Rönggestraalig, UV, sichtbars Licht, IR, Radiowälle)

S Liecht isch dä Däil vo dr elektromagnetische Strahlig, wo für s menschlige Aug sichtbar isch.

D Natur vom Liecht

Im elektromagnetische Spektrum umfasst dr Beriich vom Liecht Wällelengene vo öbbe 380 nm bis 780 nm. Das entspricht Frekwänze vo öbbe 789 THz bis 384 THz. E gnaueri Gränze cha mä nit aagee, wil d Empfindligkäit vom Aug an de Gränze vo dr Woornäämig nit uf äi Chlapf sondern nodino abnimmt. D Berich vo dr Infrarot- (Wällelengene zwüsche 780 nm und 1 mm) und Ultraveielettstraalig (Wällelengene zwüsche 10 nm und 380 nm), wo oobe resp. unde vom sichtbare Liecht lige, wärde vilmol eebefalls as Liecht bezäichnet.

D Büügig von ere ebene Wälle am ene Dobbelspalt: Jede vo de bäide Spält isch dr Ursprung von ere Elementarwälle, wo zämme bim Interferiere e Büügigsmuster mache.

In dr klassische Füsik het s zwäi Uffassige vo dr Natur vom Liecht gee, im Newton si Korpuskeltheorii, wo gsäit het, Liecht wurd us chliine Däili bestoo, und d Wälletheorii vom Christiaan Huygens, wo alli die Fenomeen erkläärt het wie die optischi Büügig und d Interferänz, wo d Däilitheorii sich schweer do het drmit.

Bis im Einstein sini Theorii cho isch, wo gsäit het, ass Liecht e duali Natur häig, het d Wälletheorii d Naase vorne ghaa. Dr Einstein het in sinere Relatiwidäätstheorii au festgläit, ass Materie mit Masse d Gschwindikäit vom Liecht im Vakuum nid chönn erräiche.

S Liecht as Lääbensgrundlaag

S Liecht isch für d Natur, wie si hüte uf dr Wält existiert, überlääbenswichdig. Fast alli Pflanze, wo d Überlääbensbasis für die pflanzefrässende und indiräkt au für die fläischfrässende Organisme si, bruche sichtbars Liecht as Energiikwelle.

Litratuur

  • Albert Einstein: Über einen die Erzeugung und Verwandlung des Lichtes betreffenden heuristischen Gesichtspunkt. In: Annalen der Physik. 1905, S. 132–148. Mit däm Biidraag het dr Einstein dr Wälle-Däili-Dualismus vom Liecht erkläärt.
  • Klaus Hentschel: Einstein und die Lichtquantenhypothese. In: Naturwissenschaftliche Rundschau. 58, 6, 2005, ISSN 0028-1050, S. 311–319.
  • Thomas Walther, Herbert Walther: Was ist Licht? Von der klassischen Optik zu Quantenoptik. Beck, München 1999, ISBN 3-406-44722-8.
  • Sidney Perkowitz: Eine kurze Geschichte des Lichts. Die Erforschung eines Mysteriums. Deutscher Taschenbuch Verlag, München 1998, ISBN 3-423-33020-1.
  • George H. Rieke: Detection of Light – From the Ultraviolet to the Submillimeter. Cambridge Univ. Press, Cambridge 2003, ISBN 0-521-81636-X.

Weblingg

 Commons: Licht – Sammlig vo Multimediadateie


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.