Gregorius oder Der gute Sünder isch e hööfischi Legände vom Hartmann vo Aue. Si isch in middelhoochdütschee Värs verfasst, und wird um 1186 bis 1190 datiert[1]. Dr Roman basiert uf ere franzöösische Vorlaag vom ene umbekannte Autor.

Inhalt

Im Broloog entwigglet dr Hartmann allgemäini theologischi Gedanke über Schuld und Buess. Vor Allem warnt er vor em zwîvel (desperatio) (V. 56--75). Wichdig isch d Daarstellig vom biblische Samaritergliichnis (Lk. 10, 30-35; V. 97-143), won er mit andere biblische Gliichniss vermischt und wie die denn usgläit worde si. Er warnt au vor em vürgedanc, wo mä drunder woorschinlig d Sünd vo dr praesumptio muess verstoo (V. 7-34).

D Gschicht foot aa mit dr Vorgschicht vom arme Sünder, nämlig mit dr Biografii vo däm sine Eltere (V. 177-922). Wo dr Her vo Akwitaanie (Equitânjâ), wo noch em Dood vo sinere Frau sini zwäi Chinder elläi ufzooge het, am Stärbe isch, beröit er, ass er si Dochder nid versorgt het (V. 239-242). Doorum überloot er iir Schiggsaal sun Soon (V. 259ff.). Eso chunnt s, mit dr Hilf vom Düüfel, zum Inzest (V. 273-410). Die bäide Gschwüsterte häi e Soon, dr Gregorius (V. 411-500). Sie stecken en in e Chaste mit 20 Mark Gold, laade dä uf e Böötli und lön das im Meer lo driibe, so dass Gott iin wurd rette oder lo verdärbe. Dr Brueder isch uf e Chrüzuug gange und umchoo (V. 501-922).

Dr Bueb wird vom Abt vom ene Chlooster us em Wasser gfischt und waggst bin ere Fischerfamilie uf (V. 1136) übernimmt. Won er ufwaggst und ghöört, was si Härkumft isch, wil er Ridder wärde. Er befreit e Stadt vo iire Belaagerer (V. 1825–2750). D Herrschere vo dr Stadt isch si Mueter (V. 899-922), was die bäide aber nid wüsse. Dr Greorius und si Mueter hüroote. E Magd findet s Ghäimnis vom Gregorius uuse und verzellt s iirer Herrin (V. 2295ff.) und die merkt eso, dass si d Frau vo iirem äigene Soon isch (V. 2471ff.).

D Röiji wäge dr Daat, wo für d Mueter e Widerholigsdaat isch, het e schweeri Buess gforderet. D Mueter het uf iir Haab und Guet verzichdet und isch in s Chlooster, dr Gregorius het sich uf e Felse zruggzooge und sich dört lo aachette. Sibzää Joor lang het er eso büesst (V. 2751–3139). Wo dr Bapst z Rom gstorbe isch (V. 3144), isch Gott de zwäi Kardinäl erschiine, wo as Kandidaate die beste Schangse gha häi und het ene verkündet, ass e häilige Maa uf ere Insle in Akwitanie wurd lääbe und är iin zum neggste Bapst bestimmt häig. Dr nöi Bapst wird gsuecht und gfunde (V. 3137–3740), räist uf Rom und wird dört kröönt und iiri Mueter wird au loosgsproche (V. 3741–3958). Im Epiloog wird vor falsche Schlussfolgrige (praesumptio) gwarnt (V. 3959–4006).

Fuessnoote

  1. ↑ Friedrich, Neumann und Fritsch-Rößler: Hartmann von Aue - Gregorius. Reclam, Stuttgart 2011. S. 321


Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Gregorius“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.