D Au isch dr nidrig Landstreife, wo s bi vilne Bech und Flüss a gwüssne Abschnidd vom Gwässerlouf het. Bi Hochwasser chunnt s Wasser über d Ufer und flüsst us dr normale Rinne vom Gwässer uf s offene Land näbedra. Wenn das immer wider vorchunt, so bildet dr Fluss e breiti Baan mit Sand und Chiis, won er druff alpot neui Löif tuet ygrabe. Me seit dene Flechine au Grien. Wenn d Überschwemmige sälte sind, so wachst ufem Land näbe de Ufer mit der Zyt en bsundere Wald, wo uf dä locker Bode basst. So lang as s Wasser vo Zyt zu Zyt no über de Taalbode lauft, blybt dr tüpisch Auewald erhalte, wo e grossi Vilfalt vo Pionierpflanze, Amfibie und Wasserfögel läbe. D Biolooge rede vo dünamische Läbensrüüm, wo d Fauna und d Flora immer wider anderi Verhältnis finde.
Wäge der Gfoor vo de Hochwasser sind i vilne Aue und Schachegebiet früener wenig Sidlige entstande. Me het uf de füechte Aueböde, wenn dr Wald grodet gsi isch, aber Matte gha. So sind de Flüss no d Ortsnäme mit der Ändig uf -au hüüfig, so wie bi Beznau oder Chlingnau.
Bi Gaueschtei im Aargau git’s d Ortschaft Au.
Mängs Auegebiet isch als Reliktzone mid eme Räschte vo der alte Naturlandschaft erhalte blibe. Die Flechine sind für bsunderi Deil vo der Biodiversitèèt wichtig und vil drvo het me drum under Naturschutz gstellt. I dr Schwiiz gilt sid em Joor 1992 e bsunderi Vorschrift für e Schutz vo de Auegebiet mit nazionaler Bedütig.
Bilder
am Rhy bi Wyhle
Weblink
- Ökology vo de Flussaue uf ifgg.kit.edu
Literatur
- Günter Matzke-Hajek: Abenteuer Auen. Bach- und Flussauen erforschen. Bonn 2007, ISBN 978-3-937579-30-6.