Dr Denis Coquoz, wo vom 24. Septämber 1887 bis am 15. März 1962 gläbt het, isch e Bärgbuur, Heimetforscher und Dialäktoloog gsi.

s Lääbe

Dr Coquoz het z Salvan bi Les Marécottes im Trienttal im undere Wallis gläbt. Er het näbe synere Arbet als Bärgbuur Sache vo dr Gschicht und vo der Natur us sym Tal undersuecht und ufgschribe. Als guete Botaniker isch er wyt übere Kanton Wallis use bekant woorde; me het sogar ere Blueme i dr botanische Sistematik syn Name gää.[1]

Ganz psunders het en dr Patois, der Dialäkt vo sym Tal, wo zwüsche Martinach und Chamonix lyt, inträssiert. Das isch e regionali Variante vo dr Frankoprovänzalische Sprooch. Dr Coquoz het – mit Hilf vo sym Vatter Louis Coquoz – sit 1916 alles, was er vo deren alte, vom Französische starch uf d Syte trükte Mundart gfunde het, ufgschribe.

Das het men au bi de Redaktoore vom Wälschschwiizer Mundartwörterbuech Glossaire des patois de la Suisse romande gmerkt, und dr Denis Coquoz isch eine vo de gueten Informante vom Louis Gauchat für das grosse Wörterbuech gsi.

Mit syne vile Zedel über d Patoiswörter het dr Denis Coquoz i de 1950er Joor es Manuskript für s Wäärch Le glossaire du patois de Salvan zämegstelt. Bi de Mundartwörter stoot au vil über d Volchskund vom Triental drby, vo de lokale Brüüch, vo alte Sprüüch, vom Alltagslääbe und no vil anderem meh.

Em Coquoz syni Dokumänt sind spöter i d Händ vo dr Marcelle Derivaz und vom Raymond Lonfat und vo iim zum lokale Mundartveräin Li Charvagnou cho, wo von es paar a dr Kultur inträssierte Lüüt us dr Gägend anne 1994 gründet worden isch. Im Uuftrag vo dere Gselschaft isch s Material digitalisiert und sistematisch zämegstelt worde; d Sproochwüsseschaftlerin Gisèle Pannatier, dr Archivar vom Chlooschter Saint-Maurice und anderi Fachlüüt sin z Hilf cho zum mit däm sproochleche Schatz dr nöi Dictionnaire du patois de la vallée du Trient z mache, wo anne 2018 usecho isch.

Wäärch

  • Le glossaire du patois de Salvan, Manuskript
  • Rapport botanique sur l'excursion de la Murithienne à Barberine, Vieux-Emosson, Emaney, Salanfe les 17,18,19 et 20 Juillet 1917.
  • Contributions à la flore valaisanne. In: Bulletin de la Murithienne, 42, 1925, S. 160–163.

Literatur

  • Marianne Müller: Le Patois des Marécottes. Tübingen 1961.
  • Madeleine Bochatay, André Coquoz, Benjamin Revaz, Raymond Lonfat: Patouèi dè la Valé doeu Trëyin. Patois de la vallée du Trient. Siders 2018. ISBN 978-288924-319-8

Fuessnoote

  1. ↑ Hieracium piliferum subsp. salanfense Coquoz & Zahn. Das isch en Art vom Habechschruut, wo i dr Mundart au Mischechruut heisst und regional au no anderi Näme het. Paul Ascherson, Paul Gräbner: Mitteleuropäische Flora. 1931.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.