6 Bahnelemänt a, e, i, Ω, ω, T lege e Satellitebahn im Ruum fest.

Sächs Bahnelemänt lege d Bahn vom ene Astronomische Objekt eidütig fest, wo de Keplersche Gsetz im Gravitationsfäld vom ene Himmelskörper (Zweikörperproblem) folgt.

Zwei Bahnelemänt definiere d Gstalt vo dr Bahn-Ellipse, drei Elemänt bestimme d Lag im Ruum und ei Elemänt leit dr Zitbezug fest.

D Bahnelemänt vo Satellite basiere ebefalls uf de 6 Bahnelemänt von ere Keplerbahn. Si enthalte im Allgemeine non e baar Parameter, zum Bahnstörige z berücksichtige.

Gstaltelemänt

D Beschreibig vo dr Gstalt vo dr Bahnkurve erforderet zwei Wärt, wo d Form und d Grössi festlege:

Dodrus cha mä ableite:

  • Dr Halbparameter p. Mit ihm cha mä d Parameterdarstellig vo dr Keplerbahn gee: r(φ) = r(p,e).
  • D Periapsisdistanz rmin: D Entfärnig vom Hauptscheitel vom Brennpunkt.
  • Dr Exzentrizitätswinkel Φ: Φ = arc sin(ε)

Lagelemänt

D Lag im Ruum relativ zum ene Referänzsystem wird dur drei Parameter bestimmt:

  • D Inklination i: Das isch dr Winkel vo dr Bahnebeni zur Referänzebeni.
  • S Argumänt vom Chnote (Chnotelengi)Ω: Dr Winkel vom Koordinatenullpunkt vo dr Referänzebeni zum ufstiigende Chnote.
  • S Argumänt vo dr Periapsis ω: Dr Winkel vom ufstiigende Chnote zur Periapsis.

Zitbezug

Dr Zitbezug legt dr Zitnullpunkt fest:

  • Epoche t vom Periheldurchgang vom Körper:

Abgleiteti Grössene

  • Middleri Bewegig n: middleri Winkelgschwindigkeit vo dr middleren Anomalii M

D Aagoobe vo Bahnelemänt

D Aagoob as 6-Tupel (p, e, i, Ω, ω, T) bezeichnet mä as klassischi Bahnelemänt[1]. Drnäbe git s au anderi Möglichkeite, wo em jewiilige Fall aapasst si, und denn meistens kanonisch innerhalb vom ene Formalismus greglet si:

  • (a, e, i, Ω, ω, T), e Methode, wo bsundrigs für Komete und die Blanete im Sunnesystem geignet isch
  • (a, e, i, Ω, ω, M), für e Pluto und d Chliiblanete, wie si dr Astronomical Almanac verwändet[2].
  • (a, e, i, Ω, π, L) git öbbe d Blanetetheorii VSOP 82 uf indiräktem Wäg.
  • (n, e, i, Ω, ω, M), s System vom NASA/NORAD Two Line Elements Format für künstligi Ärdsatellite

Übersicht

Bahnelemänt Verwändbarkeit
Bahnelemänt Bezug Symbol Dimension Ellipse Parabel / Hyperbel
Exzentrizität Form e, ε 1 Jo Jo
Exzentrizitätswinkel Form Φ 1 Jo Nei
Halbparameter Grössi p Lengi Jo Jo
Periapsis Grössi q Lengi Jo Jo
Grossi Halbachse Grössi a, α Lengi Jo Nei
Inklination Lag i Winkel Jo Jo
Argumänt vom Chnote Lage Ω Winkel Jo deilwiis 1
Argumänt vo dr Periapsis Lag ω Winkel Jo Jo
Mittleri Bewegig Zitverhalte μ, n, V 1 / Zit Jo Jo
Winkelgschwindigkeit 2 Zit-Ortverhalte
Winkel / Zit Jo Jo
Mittleri Anomalii 2 Bahnort M Winkel Jo Nei
Mittleri Lengi 2 Bahnort λ, L Winkel Jo Nei
Radiusvektor 2 Bahnort R Lengi Jo Jo
Umlaufperiode Zitbezug P Zit Jo Nei
Periapsiszeit Zitbezug T, τ Zit Jo Jo
1 offeni Bahne hai nid immer en ufstiigende Chnote
2 zun eme bestimmte Zitpunkt

Lueg au

Literatur

  • Andreas Guthmann: Einführung in die Himmelsmechanik und Ephemeridenrechnung. BI-Wiss.-Verl., Mannheim 1994, ISBN 3-411-17051-4
  • Wolfgang Vollmann: Wandelgestirnörter. In: Hermann Mucke (Hrsg.): Moderne astronomische Phänomenologie. 20. Sternfreunde-Seminar, 1992/93. Zeiss Planetarium der Stadt Wien und Österreichischer Astronomischer Verein 1992, S. 55–102 (weblink, 6. August 2006)
  • Jean Meeus: Astronomical Algorithms. Willmann-Bell, Richmond 1991, ISBN 0-943396-35-2

Weblingg

Fuessnote

  1. Guthmann, S. 163
  2. Vollmann, 8.1
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.