Baar (Althochdütsch para odder bara) isch d Bezeichnig für è bzw. è baar Bezirk im früèmittelaalterlichè Alemanniè, dèmm nõch d Landschaft Baar benamst worrè isch. Bi nèrè Baar schint s sich urschprünglich um è Bezeichnig für èn hèrrschaftlichs Gebièt z handlè, fast wiè d Gaue, ghandlèt z haa, ohni dass è gnaui Abgränzung zwůschè nèm Gau, ènèrè Huntare un ènèrè Baar gmacht wörrè hèt chönnè. Urschprünglich hèt s zwei großi Baarè gää, nämlich d Bertoldsbaar (au Weschtbaar, hèt sich erschtreckt übber d Landschaft vo dè Baar) un d Oschtbaar (um Obermarchtal). Selli Baarè sin i meereri chlyneri Bezirk vokeit.

• Bertoldsbaar (Weschtbaar, èrschti Nennung 763)
  • Adelhardsbaar (bi Donaueschingè, asè tauft ab 769, vomuètlich nõch Grõf Adalhard, wo d Adelhardsbaar zwǜschè 763 un 775 vowaaltet hèt)
  • Grõfschaft Scherra (bi Scheer, asè benamst sit 854)
    

    Grõfschaft Scherra (grüè umrandet)
    • pagus Piritiloni (nõch Grõf Pirihtilo um 775), Pirihtilinbaar (ebbèfalls nõch Pirihtilo) un Purihdinga, wo vo 785 bis 797 im Weschtè vo dè Scherra gnennt worrè sin
  • Nagoldgau (bi Nagold, asè gnennt sit öppè 780)
    • Waldgau
    • Westergau
  • Aitrachtal (bi Geisingè, asè benamst sit 770)
  • Albuinsbaar (bi Löffingè, asè tauft ab 851 nõch Tribun Albuin (um 770))
  • Baar (im èngerè Sinn um Rottwyl, asè benamst ab 961)
• Oschtbaar (Folchotsbaar, bis öppè 830 geint)
  • Appha (bi Rydlingè, asè gnennt ab 835)
  • Eritgau (bi Èrtingè, zitwys i zwei Deil gschpaaltè, èrschtmòls erwäänt 839)
  • Alaholfsbaar (bi Munderkingè, 760 erwäänt; 788 Albuinsbaar, spôter Munterichshuntare benamst)

D Baarè sin aafangs vomuètlich vom Gschlecht vo dè Alaholfinger odder Bertholde vowaaltet worrè, wa i dè Oschtbaar nò bis zum Uusschterbè vo dè Alaholfinger 973 dè Fall gsi isch, wôrend d Weschtbaar schu um 770 i dè obbè gnenntè vir Deil gschpaaltè gsi isch.

Hèrrscher vo dè (Wescht-)Baar

• Adalhart (763–775)
• Pirihtilo, odder Birchtilo (775)
• Gerold (785, 790)
• Rothar (786–817)
• Tiso (818–825)
• Uto (838–857)
• (Bernhard?), benamst als Karl, Sohn vom Karl dè Dicke
• Burchard (889–911)
• Hiddibald (994–1007)

druffhy folget d Zähringer, dennè iren Mittelpunkt i dè Baar d Kürnburg bi Unterbränd bi Brüülingè gsi isch, nõch èm Tod vom Zähringer Herzog Berthold V. isch es zu Zwischt cho, wo dè Grõf Egino vo Urach für sich entschiddè hèt →Fürschtè vo Fürschtèbärg

Lueg au

• Baar

Literadur

• Hans Jänichen: Baar und Huntari. Im: Theodor Mayer: Grundfragen der alemannischen Geschichte. (Mainauvorträge 1952). 4. Ufflaag. Jan Thorbecke Volaag, Sigmaringè 1976, ISBN 3-7995-6601-5, S. 83–149, (Konstanzer Arbeitskreis für Mittelalterliche Geschichte – Vorträge und Forschungen 1).
• Volkhard Huth / R. Johanna Regnath (Hrsg.): Die Baar als Königslandschaft. Dagig vom Alemannischè Inschtitut vom 6.-8. März 2008 z Donaueschingè (= Veroeffentlichung des Alemannischen Instituts Freiburg i. Br., Nr. 77), Ostfildern 2010.
• Schriftèreiè: Schriften des Vereins für Geschichte und Naturgeschichte der Baar in Donaueschingen. ZDB-ID 505223-3; Bänd 1.1870 – 54.2011 Online (PDF); Gsamtregischter (PDF Baarverein); Inhaltsvozeichnis 1.1870 – 44.2001 (Extern).

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Baar_(Geschichte)“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.