Dr Aurèle Nicolet (* 22. Jänner 1926 z Neuchâtel; † 29. Jänner 2016 in Friburg im Brisgau[1][2]) isch e Schwyzer Fletischt gsii.

Lääbe

Dr Aurèle Nicolet isch e Suhn vum Georges Nicolet, eme Gymnasiallehrer, un dr Yvonne geb. Probst gsii. het am Konservatorium z Züri bim André Jaunet (Flete) un bim Willy Burkhard (Theory un Tonsatz) studiert, derno, vu 1945 bis 1947, am Pariser Konservatorium bim Marcel Moyse un dr Yvonne Drappier. Anne 1947 het er dr erscht Bryys am Conservatoire gwunne, 1948 dää am Concours de Genève. Vu 1945 bis 1947 het er im Tonhalle-Orcheschter Züri gspiilt, vu 1948 bis 1950 as Solo-Fletischt im Symphoni-Orcheschter vu Winterthur. Wu dr Wilhelm Furtwängler ihn anne 1949 ghert het, het er en as Solofletischt zue dr Berliner Philharmoniker gholt, wun er vu 1950 bis 1959 aaghert ghaa het.

Vu 1952 bis 1965 isch dr Nicolet Brofässer an dr Hochschuel vu dr Chinscht z Berlin gsii. Um des Zyt het er au bi dr Summerkurs vum Salzburger Mozarteum Flete und Chammermusik unterrichtet. Vu 1965 bis 1981 isch er Laiter vu dr Maischterklasse z Friburg gsii. In däne Johr het er au vylmol mit em Minchner Bach-Orcheschter unter em Karl Richter gspiilt.

Sy Repertoire isch vum Barock bis zue dr Neie Musik gange. Dr Toru Takemitsu, dr György Ligeti, dr Aribert Reimann, dr Wolfgang Hufschmidt un dr Edisson Wassiljewitsch Denissow hän Stucke fir en gschfribe. Anderi Wärch unter anderem vum Cristóbal Halffter, em Heinz Holliger, em Klaus Huber un em Rudolf Kelterborn sin vu ihm urufgfiert wore.

Sy ehmolige Schueler Felix Renggli het iber dr warm Klang vu sym Spiil gsait «Sein Klang hat immer auch eine Botschaft vermittelt.»

Anne 1963 isch dr Nicolet mit em Dytsche Kritikerbryys uuszaichnet wore. Är erschynt au as Figur im Buech „Mein Jahrhundert“ (Kapitel 1963) vum Günter Grass, wun er anne 1966 zämmen in dr Alte Chilche z Boswil doderfir kumpenierti Stuck fir Sprächstimm un Flete mit em ufgfiert ghaa het. Z China isch zue sym 80. Geburtsdag anne 2006 dr International Nicolet Fletewettebewärb gstiftet wore, wu syterhär all vier Johr durgfiert woren isch.

Anne 1967 het dr Nicolet d Christiane Gerhard ghyrote.

Literatur

  • Zeitalter der Flöte. In: Der Spiegel. Nr. 38, 1966, S. 157 (Online).
  • Aurèle Nicolet zum 80. Geburtstag. In: Flöte aktuell 1.2006 (2/2)
  • J. Emi: «Eine Art Osmose mit Musik, der Schweizer Flötist Aurèle N. im Gespräch». In: Neue Zs.f. Musik 151, 1990, 22-25
  • Anselm Weyer: Günter Grass und die Musik, Peter Lang, Frankfurt/M. 2006, ISBN 978-3-631-55593-4
  • T. Strässle: «Figurationen des Interpreten». In: Musik und Ästhetik 7, 2003, 29-55

Einzelnachwiis

  1. ↑ Johannes Adam: Aurèle Nicolet: Grandseigneur der Flöte. Nochruef in: Badische Zeitung vum 2. Februar 2016.
  2. ↑ Hommage ä Aurèle Nicolet. (Memento vom 17. Mai 2016 im Internet Archive) In: Flöte aktuell 1/2016, Deutsche Gesellschaft für Flöte (PDF-Datei).
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Aurèle_Nicolet“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.