(3) Juno | |
---|---|
Eigeschafte vum Orbit (Simulation) | |
Orbittyp | Hauptgürtelasteroid |
Grossi Halbax | 2,668 AE |
Perihel; Aphel | 1,979; 3,358 AE |
Exzentrizität | 0,258 |
Neigig vu dr Bahnebeni | 12,971 ° |
Siderischi Umlaufzitt | 4 a 130 d 23 h |
Middleri Bahngschwindigkeit | 18,234 km/s |
Physikalischi Eigeschafte | |
Durmesser | 290 × 245 km |
Masse | 2,82×1019 kg |
Middleri Dichti | 4,2 g/cm3 |
Rotationsperiode | 7 h 13 m |
Albedo | 0,238 |
Absoluti Helligkeit | 5,33 |
Spektralklasse | S-Typ |
Gschichte | |
Entdecker | K. L. Harding |
Datum vu dr Entdeckig | 1. September 1804 |
Älderi Bezeichnig |
Dialäkt: Markgräflerisch (Ebringe) |
D' (3) Juno isch e Asteroid vum Asteroide-Hauptgürtel. Si isch am 1. September 1804 vum Karl Ludwig Harding as dritter Asteroid entdeckt worre, un uf d'Juno, die höchst römisch Götti, daift worre.
Umlaufbahn
D'Juno bewegt sich ime Abstand vu 1,98 (Perihel) un 3,36 (Aphel) AE in 4,36 Johre um d'Sunne. D'Umlaufbahn isch 13,0° gege d'Ekliptik gneigt, d'Bahnexzentrizität betrait 0,258.
Eigeschafte
D'Juno het e middlere Durchmesser vu öppe 267 km. Ihr Masse isch zue 2,82×1019 Kilogramm bestimmt worre. Si besitzt e relativ helli Oberflächi mit ere Albedo vu 0,238. Während dr Opposition erreicht si e schinbari Helligkeit vu bis zue 7,7 mag, un isch demit ein vu dr hellste Asteroide am Nachthimmel. In rund 7 Stunde un 13 Minute rotiert sie um die eige Ax.
Anno 1996 (Resultate publiziert anno 2003) isch d'Juno mit Hilfe vume 2,5 Meter Spiegelteleskop vum Mount-Wilson-Observatorium un ere adaptive Optik igehend undersuecht worre. Es het sich zeigte, dass d'Juno e uregelmässige Himmelskörper isch, wo d'Gstalt an e Herdepfel erinneret. D'Ufnahme im Infrarotberiich zeige e öppe 100 km grosse Impaktkrater, wo wohrschins vor geologisch churzer Zitt entstande isch.[1] Spektroskopischi Undersuechige len druf schliesse, dass d'Juno dr Ursprungskörper vu gwöhnliche Chondrite si chännt, ere hüffige Gruppe vu Steimeteorite, wo us iisehaldige Silikatverbindige, wie Olivin un Pyroxene ufbaut sin.
Juno isch dr erste Asteroid, bi dem e Sternbedeckig beobachtet worre isch: Am 19. Februar 1958 isch d'Juno gnau vor eme liechtschwache Stern vorbizoge un het säller fer mehreri Sekunde verdunklet. Sither sin noch meh Sternbedeckige vu dr Juno beobachtet worre. D'Grössi vu dr Juno isch us sälle Beobachtige zue 290×245 km bestimmt worre.
Lueg au
Literatur
- ↑ Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics Press Release: Release Number 03-18, 6. August 2003: Asteroid Juno Has A Bite Out Of It: Pressemiddeilig uf em Server vum Harvard-Smithsonian Center abruefbar: Archivierte Kopie. Archiviert vom Original am 4. Juli 2008; abgruefen am 10. September 2008.
Aspekte
Konjunktion zue dr Sunne | Stationär, no rucklaifig | Opposition | Entfernig | Helligkeit | Stationär, no rächtlaifig |
---|---|---|---|---|---|
24. Februar 2005 | 2. November 2005 | 9. Dezember 2005 | 1,060 AE | 7,5 mag | 16. Jänner 2006 |
2. September 2006 | 19. Februar 2007 | 10. April 2007 | 2,133 AE | 9,7 mag | 5. Juni 2007 |
14. November 2007 | 18. April 2008 | 12. Juni 2008 | 2,281 AE | 10,1 mag | 10. August 2008 |
18. Jänner 2009 | 15. August 2009 | 21. September 2009 | 1,190 AE | 7,6 mag | 31. Oktober 2009 |
10. Juli 2010 | 24. Jänner 2011 | 13. März 2011 | 1,782 AE | 8,9 mag | 1. Mai 2011 |
23. Oktober 2011 | 27. März 2012 | 20. Mai 2012 | 2,377 AE | 10,2 mag | 20. Juli 2012 |
23. Dezember 2012 | 14. Juni 2013 | 4. August 2013 | 1,67506AE | 8,9 mag | 21. September 2013 |
13. April 2014 | 17. Dezember 2014 | 1. Februar 2015 | 1,338 AE | 8,2 mag | 12. März 2015 |
28. September 2015 | 7. März 2016 | 28. April 2016 | 2,306 AE | 10,0 mag | 27. Juni 2016 |
30. November 2016 | 9. Mai 2017 | 3. Juli 2017 | 2,079 AE | 9,7 mag | 27. August 2017 |
16. Februar 2018 | 20. Oktober 2018 | 22. November 2018 | 1,033 AE | 7,4 mag | 31. Dezember 2018 |
25. August 2019 | 14. Februar 2020 | 4. April 2020 | 2,074 AE | 9,6 mag | 29. Mai 2020 |
9. November 2020 | 14. April 2021 | 8. Juni 2021 | 2,314 AE | 10,1 mag | 6. August 2021 |
Quelle: dr englisch un dr dytsch Wikipedia-Bitrag zue dem Lemma