berkana (ᛒ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de b-Ruune. Er haisst uf Altnordisch bjarkan, Altdänisch ᛒᛁᛅᚱCᚭᚾ biercan; Altenglisch beorc und im Hrabanische Alphabet birich. D Bidütig isch nordisch «Bilechlaub« und sus »Bilche«. Au de gotisch Buechstabe "b" (𐌱) haisst wie d Ruune bercna, d Form entsprecht aber a em griechische Beta.
D b-Ruune isch di achzeet Ruune im alte Futhark und di drizeet im nordische futhork. Si isch di zwoot Ruune im Tys Ætt.
Luutwert
D Ruune stoot för de gmaingermanisch stimmhafti labiali Plosiv und sis frikativi Allophon (IPA /b/+/β/), so i de ältere Ruuneinschrifte und im altenglische Futhorc. Degege i de kontinentale Runeinschrifte nume för /b/.
Esotheerik
I de moderne Esotheerik beditet d b-Ruune Neijbeginn, Schöpfung, Geburt un Wachstum.
Unicode
| Unicode UTF-16 | U+16d2 |
| Unicode-Nôme | RUNIC LETTER BERKANAN BEORC BJARKAN B |
| HTML | ᛒ |
Büecher
Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X