isa

îsa (ᛁ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de i-Ruune. Er lutet uf Altnordisch ís, Altdänisch ᛁᛋ is; Altenglisch ís und im Hrabanische Alphabet his. D Bidütig isch "Iis". Au de gotisch Buechstabe "i" (𐌹) haisst iiz.

D i-Ruune isch die elft Ruune im alte Ruunealphabet, aber die nüüt im nordische Futhork. Si isch di dritt Ruune im Hagals ætt.

Luutwert

D Ruune stoot i allne Traditione för de gmaingermanisch ungrundeti offni vorderi Vokal (IPA /i/). Im nordische Futhork dezue ane no för /e/, /æ/ und /j/. Um si z entlaste isch im Mittelalter för /e/ und /æ/ e Punktrune (ᛂ) gschaffe worde.

Esotheerik

I de moderne Esotheerik biditet d i-Ruune Stillstônd.

Unicode

Büecher

Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X