fehu (ᚠ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de f-Ruune. Er lutet uf Altnordisch fé, Altdänisch ᚠᛁᚢ fiu; Altenglisch feoh und im Hrabanische Alphabet fech. D Bidütig isch "Vech, Bsitz". Au de gotisch Buechstabe "f" (𐍆) stammt vo dere Ruune und haisst fe.
D f-Ruune isch die erst Ruune i allne öberlifrete Ruunealphabet und die erst Ruune vom Freys ætt.
Luutwert
D Ruune stoot för de gmaingermanisch stimmlosi labiali Frikativ (IPA /f/), so i de ältere und au i de kontinentale Runeinschrifte, denn im altenglische Futhorc för /f/ und s stimmhafti Allophon /v/, und im nordische Futhork schlussendli för /f/ und s stimmhafti Allophon /v/ und au för de Halbvokal /w/. Spöter het mer för de Halbvokal /w/ e Punktruune (stungin fé: ᚡ) gschaffe.
Esotheerik
I de moderne Esotheerik bidüütet d f-Ruune Fruchbarkait, Riichtum und Woolstand und werd mitem Fruchtbarkaitsgott Freyr verbunde.
Unicode
| Unicode UTF-16 | U+16a0 |
| Unicode-Nôme | RUNIC LETTER FEHU FEOH FE F |
| HTML | ᚠ |
Büecher
Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X