Shamrock Rovers Football Club

Bunaíodh an club sa Rinn sa bhliain 1901 de réir an chlub,[3] ach níl dáta bunaithe soiléir ann. Áitíonn tacadóirí éigin gur is é 1899 dáta bunaidh an chlub. D'imir sé sa sraitheanna íochtaracha a bhformhór na chéad cúpla deichniúir agus sa chéad chluiche ceannais an Chorn Cumann Peile na hÉireann sa bhliain 1922. Bhuaigh an club Sraith na hÉireann i 1922/23 in a chéad séasúr san sraith agus dhá teidil sa bhreis sna ceithre shéasúr tar éis sin. Sna 1930idí, bhuaigh an club Sraith na hÉireann trí uair agus an Corn Cumann Peile na hÉireann cúig uair. D'imir idirnáisiúntais Éireannach, Paddy Moore agus Jimmy Dunne róil tábhachtach san rath sin agus tugadh tacaíocht dóibh le tinrimh de bhreis ar 25 000 daoine.[10] Bhunaigh Ruagairí na Seamróige a stádas is rathúla in Éirinn faoi 1949 le 44 trófaithe móra buaite aige lena n-áirítear sé teidil Sraithe na hÉireann agus 11 Coirn Cumann Peile na hÉireann.[1]

Ghlac Paddy Coad an post imreoir-traenálaí le drogall sa bhliain 1949 tar éis bás Jimmy Dunne.[11] D'imríodh sé leis an club ar feadh beagnach ocht mbliana roimhe sin agus é féin a thaispeáin mar dhuine de na himreoirí is fearr i Sraith na hÉireann.[12] Thionscain sé beartas óige radacach ina chéad trí bliana i bhfeighil. Thionscain sé modhanna traenála réabhlóideacha freisin agus chuir treise ar oilteacht theicniúil agus peil seilbhe. Stíl pheile tapa a bhí bunaithe ar phasáil ab ea an toradh agus chuir sé leis bhforbairt an chluiche in Éirinn.[13] Bhuaigh an club Sraith na hÉireann don chéad uair i gcúig bliana déag sa bhliain 1954 nuair a chríochnaigh Paddy Ambrose an séasúr mar ardaimsitheoir na foirne.[14] Bhuaigh an fhoireann a bhí ainmnithe mar Coad's Colts dhá teidil sraithe eile de bhreis ar dhá Coirn CPÉ.

Ghlac Seán Thomas ról an fhoireann a athfhoirgniú tar éis an imeacht Paddy Coad agus séasúr mírathúil faoi bhun an ceannas Albie Murphy. D'fhan Paddy Ambrose agus Ronnie Nolan leis an club agus bhí siad ceangailte le himreoirí eile iomaí lena n-áirítear idirnáisiúntais Éireannacha Frank O’Neill agus Johnny Fullam.[3] Tháinig Liam Tuohy ar ais go dtí na fonsaí mar chaptaen freisin. Bhuaigh an club gach trófaí intíre cé is moite den Chorn Top Four i shéasúr 1963-64 agus d'fhulaing cailleadh caol i gcoinne an sealbhóir Valencia i gCorn Aontaí Idirchathracha.

Bunú–1926

Chaith Ruagairí na Seamróige geansaithe le stríoca glas agus bán go dtí 1926, nuair a thosaigh an fhoireann ag imirt i ngeansaithe le fonsaí ina áit. Mhol John Sheridan, comhalta de choiste, an smaoineamh ar bhonn an caidreamh maith idir Belfast Celtic agus an club.[8] Caitheadh na geansaithe nua an chéad uair i gcoinne Bray Unknowns i gcluiche coirn ar 9 Eanáir 1927. Chaill Na Fonsaí an cluiche 3–0 agus phléigh comhaltaí sinsearach tréigean na geansaithe nua. Áfach, lean an fhoireann ag caitheamh na fonsaí glas agus bán go dtí an lae inniu. Is é an tseamróg siombail an chlub. Cuimsíonn suaitheantas an club seamróg agus liathróid ó bunú an chlub. Rinneadh mionathruithe ócáideach. Cuireadh réalta thuas an suaitheantas sa bhliain 2005 a comharthaigh na chéad deich teidil Sraith na hÉireann buaite ag an gclub. Is tríú dath oifigiúil an chlub é dubh tar éis táthcheangal an club ag na tacadóirí. Comharthaíonn sé bás an Pháirc Ghleann Molúra. Cinneadh sé freisin a cúlaigh an geansaí uimhir 12. Comharthaíonn an uimhir na tacadóirí anois.[15]

Is é taobh theas de Bhaile Átha Cliath an áit dhúchais formhór na tacadóirí,[16] ach tarraingíonn an club tacadóirí ar fud na cathrach agus ar fud na tíre. Cuimsíonn an bonn tacaíochta clubanna tiomnaithe a cur tacaigh lena foireann ag cluichí as baile.[17] Bíonn grúpa ultras i gcomhcheangal leis an club.[18] Déanann na SRFC Ultras taispeántais na tacaíocht ag cluichí ag úsáid bratacha agus bladhmanna láimhe.[19] Bíonn cleamhnacht ann idir na SRFC Ultras agus grúpaí Eorpach eile lena n-áirítear tacadóirí na Roma,[20] Hammarby agus Panathinaikos.[21] Is iad an grúpa ultras is sine in Éirinn, bunaithe sa bhliain 2001. Grúpaí ultras eile in Éirinn agus borradh in iompraíocht i gcomhcheangal lena cultúr a bhí de thoradh ar an bunú na SRFC Ultras.[19]

Bhí Páirc Ghleann Molúra i d'óstach do tinrimh tuairim 20 000 daoine go rialta go dtí na 1970idí.[22] Chuaigh na huimhreacha seo i laghad nuair a thréig formhór pobail spóirt na hÉireann sacar Éireannach.[23] Bhuaigh an club Sraith na hÉireann ceithre uair i ndiaidh a chéile idir 1983 agus 1987 ach bhí an staid i d'óstach do tinrimh tuairim cheathrú cuid an figiúr roimhe seo.[22] Ghlac díol an staid páirt i titim eile. Lean na tinrimh ag titim le linn na mblianta gan chónai, go háirithe na blianta a chaitheann ar an taobh thuaidh, gan na tinrimh taifeadta le linn cónaí an club ag an RDS a áireamh. Fhreastail 22 000 daoine an chéad chluiche ag an staid.[22] Sular an athshuíomh go Tamhlacht, laghdaítí bonn tacaíochta an club go lárghrúpa de bhreis ar míle tacadóirí. Cuimsíonn sé tuairim 2 500 sealbhóirí ticéad séasúir faoi láthair.[24][25]

Tá a lán iompairceanna comhroinnte idir Ruagairí na Seamróige agus clubanna eile ar feadh a stair. Is é an iompairc comhroinnte leis an Shelbourne an iompairc den sórt is sine. Bunaíodh sé ar bhonn bunúis na clubanna sa Rinn. Maireann sé mar iompairc tánaisteach le taobh an dearbaí áitiúil le St Patrick's Athletic. Ba é Drumcondra príomhiompairc an chlub le linn na 1950idí agus 1960idí ach cuireadh Bohemians in ionad Drumcondra mar an club móra ar an taobh thuaidh sa 1970idí.[9] Tá iompairc clasaiceach forbartha idir Ruagairí na Seamróige agus Bohemians ón uair.[26]

• Rice, Eoghan (2005). "We Are Rovers". Nonsuch. (Béarla)
• Paul Doolan, Robert Goggins (1993). "The Hoops". Gill & Macmillan Ltd. (Béarla)

• Suíomh oifigiúil an chlub