Conradh (dlí)

Is comhaontú dlíthiúil é conradh (Laidin: contractus), ó bhéal nó i scríbhinn, a léirítear i gcomhpháirt idir beirt nó níos mó a bhfuil inniúlacht dhlíthiúil acu (páirtithe an chonartha), atá faoi cheangal de bhua an chonartha, a rialaíonn a gcaidreamh le cuspóir nó rud áirithe, agus a bhféadfaidh iallach a chur ar a chéile ar bhonn cómhalartach más conradh déthaobhach é, nó féadfaidh páirtí amháin iallach a chur ar an bpáirtí eile, más conradh aontaobhach é. [1][2] Go hachomair, is comhaontú toilithe é an conradh lenar féidir cearta, oibleagáidí agus cineálacha eile cásanna dlí coibhneasta a ghiniúint; Is é sin, nach gceanglaíonn ach na páirtithe conarthacha agus, ar deireadh, a gcomharbaí. Ach, i dteannta le comhaontú na nintinní, éilíonn roinnt conarthaí, chun a gcuid foirfeachta, fíricí eile nó gníomhartha a bhfuil raon feidhme dlíthiúil acu, amhail seachadadh áirithe a dhéanamh (conarthaí réadacha), nó a cheangal ar bhonn foirmiúil i ndoiciméad speisialta (conarthaí foirmiúla), mar sin, sna cásanna speisialta sin, ní leor toil amháin. Ar aon chuma, tá brí atharúnachta ag an gconradh, go ginearálta, fiú go páirteach sna cinn a thugtar i gcrích faoi chuimsiú an dlí teaghlaigh, agus tá sé mar chuid den chatagóir níos leithne de na hidirbhearta dlíthiúla. Is feidhm bhunúsach den chonradh é éifeachtaí dlíthiúla a thionscnamh (is é sin, oibleagáidí infhorfheidhmithe le dlí), ionas nach féidir cáilíocht chonarthach a chur i leith an chaidrimh sin idir daoine nach mbíonn éifeachtaí dlíthiúla mar thoradh air.