An Damaisc

Is cathair ársa í an Damaisc agus baineann tábhacht ar leith léi sa Leiveaint ó thaobh an chultúir agus an reiligiúin de.

Bunaíodh an chathair sa dara mílaois roimh Chríost, agus bhí sí mar phríomhchathair ag chéad ríshliocht na gCailifí Muslamacha, síol Umayya, ó 661-750. Tar éis bhua na n-Abasach, tháinig Baghdad i gcomharbas uirthi mar phríomhchathair na cailifeachta oirthearaí agus tháinig meath ar an Damaisc.

Athbheochan a bhí i gceist le ré na n-Ayyubid agus na Mamalúcach sa Damaisc.

Faoi smacht na nOtamánach, tháinig meath mór uirthi. Fógraíodh ríocht neamhspleách Arabach na Siria inti, faoin rí Faisal, sa bhliain 1920, ach cúpla mí ina dhiaidh sin, ghabh na Francaigh an chathair faoi chomhaontú le comhghuaillithe buacacha eile an Chéad Chogaidh Dhomhanda.[2] In 1922, thug Conradh na Náisiún mandáid dóibh ar an tSiria agus an Liobáin[3]. Roghnaíodh an Damaisc mar phríomhchathair don tSiria tar éis don tír sin a neamhspleáchas a bhaint amach i 1946.

Is í an Damaisc príomhionad oideachais na Siria. Is í Ollscoil na Damaisce an ollscoil is mó agus is sine sa tír.

Tá sacar, cispheil, snámh agus leadóg bhoird coitianta sa Damaisc. Is iomaí club spóirt atá lonnaithe sa chathair, mar shampla clubanna sacair Al-Jaish, Al Wahda agus Al Majd.

Stáisiún Hejaz

Is í Páirc Tishreen an pháirc is mó sa chathair. Bíonn seó bláthanna ar siúl sa pháirc gach bliain. Tá páirceanna Al-Jahiz, Al-Sibki, AlTijara agus Al-Wahda suite sa Damaisc chomh maith.

Tá Aerfort Idirnáisiúnta na Damaisce tuairim is 20km ó lár na cathrach. Tá mionbhusanna an-tábhachtach san iompar poiblí sa Damaisc agus tá tuairim is 100 líne sa chathair.

Cearnóg al-Merjeh

• Marie Fadel, Rafik Shami: Damaskus, Der Geschmack einer Stadt, München 2009. ISBN 978-3-8363-0037-7
• Fischer Weltgeschichte 4, Die Altorientalischen Reiche, Band III (Frankfurt 1967).
• Monika Haddad: Jasmin und Oliven, Frankfurt 2004, ISBN 3-88939-721-2
• Lieve Joris: Die Tore von Damaskus, Piper 2000.
• Brigid Keenan: Damaskus. Verborgene Schätze im Orient, Stuttgart 2001. ISBN 3-7630-2384-4
• Hugh Kennedy: The Prophet and the age of the Caliphates. The Islamic Near East from the sixth to the eleventh century, London 1986. ISBN 0-582-49312-9 (engl.)
• Carmella Pfaffenbach: Damskus: Von der traditionellen orientalischen Stadt zur kulturell globalisierten Metropole des Südens. In: Günter Meyer (Hg.): Die arabische Welt im Spiegel der Kulturgeographie. Veröffentlichungen des Zentrums für Forschung zur arabischen Welt (ZEFAW) Band 1, Mainz 2004, S. 62-69
• Wayne T. Pitard: Ancient Damaskus. A historical study of the Syrian city-state from earliest times until its fall to the Assyrians in 732 BC, Winona Lake 1995. ISBN 0-931464-29-3 (engl.)
• Louis Pouzet: Damas au VIIe/XIIIe s. Vie et structures religieuses dans une métropole islamique, Beyrouth 1988.
• Christian Reder, Simonetta Ferfoglia (Hg.): Transferprojekt Damaskus. urban orient-ation (Recherchen, Gespräche, Essays, deutsch/arabisch), Edition Transfer bei Springer Wien-New York 2003, ISBN 3-211-00460-2
• Jean Sauvaget: Les monuments historiques de Damas, Beyrouth 1932.
• Frank Rainer Scheck, Johannes Odenthal: Syrien. Hochkulturen zwischen Mittelmeer und Arabischer Wüste, Ostfildern: DuMont, 4. Aufl. 2009, S. 124-171 ISBN 978-3-7701-3978-1
• Michael Teupel: Damaskus - Syrien, International Travel Books, Hamburg 2008, ISBN 978-3-00-024099-7
• Nicola Ziadeh: Damascus under the Mamluks, Oklahoma 1964.