Aistear Cassini-Huygens

Aistear spásárthach comhoibríoch idir NASA, ESA agus eagraíochtaí acadúla is tionsclaíocha Eorpacha eile le dul go Satarn is Tíotán. Dhá chomhpháirt a bhí i gceist: spásárthach a dhéanfadh fithisiú thart ar Shatarn (Cassini, a sholáthair NASA, fuinnmhithe le córas RTG, gineadóir teirmileictreach radaiseatóip), agus an taiscéalaí (Huygens, a sholáthair ESA) a threáfadh atmaisféar Tíotáin is a rachadh i dtír air. Lainseáladh i 1997 é, agus bhain sé feidhm as cabhair imtharraingteach an Domhain, Véinis is Iúpatair chun díriú ar Shatarn. I 2004 tharchuir Cassiní na chéad phictiúir den ghealach Phoebe, agus cúpla mí ina dhiaidh sin bhí sé i bhfithis timpeall Satairn. D'aimsigh sé dhá ghealach nua nár braitheadh riamh roimhe. Scaoil Cassini-Huygens i dtreo Tíotáin, agus i 2005 tháinig i dtír ar Thíotán, an tuirlingt is faide amach ón Domhan riamh ag árthach de dhéanamh daonna. Fuarthas na chéad phictiúir den dromchla ar ais go luath ina dhiaidh sin.[1]

Aistear Cassini-Huygens

Cineál misean	robotic spacecraft (en) agus misean spáis
Oibritheoir	NASA    Gníomhaireacht Spáis na hEorpa    Italian Space Agency (en)
NSSDCA ID	1997-061A
Uimh. SATCAT	25008
Airíonna árthaigh
Mais	5,712 kg
Tús an mhisin
Lainseáil roicéid Dáta 15 Deireadh Fómhair 1997 Áit Cape Canaveral Space Launch Complex 40 (en) , Cape Canaveral Space Force Station (en)
Feithicil lainseáil	Titan IV (en)

Aistear Cassini-Huygens