Stifting

Alhoewol't Novgorod 'nije stêd' betsjut, is Veliki Novgorod ien fan de alderâldste stêden fan it lân. Novgorod waard foar it earst yn de Earste Sofiakronyk neamd by it jier 859. Yn de Nestorkronyk stiet dat tusken 862 en 879 de Warjaachske foarst Rjoerik oer de stêd hearske. Yn dy tiid wie de stêd neffens de boarnen in wichtich hannelspunt op de wei fan de Warjagen nei de Griken.

Kremlyn fan Novgorod

Argeologyske opgravings tusken healwei en it ein fan de 20e iuw hawwe lykwols allinne kultuerlagen bleatlein dy't werom geane op it ein fan de 10e iuw, doe't it lân fan de Rûs kristene waard, in iuw nei't de stêd neffens de tradysje stifte waard. Argeologyske datearing is ienfâldich en aardich krekt binnen 15-25 jier fêst te stellen, om't hout oer de strjitten lei en de hûzen ek fan hout wiene, sadat it datearjen fan jierringen mooglik is.

De Varjaachske namme fan de stêd 'Holmgård' (Holmgarðr of Holmgarðir) komt yn âldere Noarske saga's foar, mar leginde en histoarje binne dreech fan inoar te skieden. Holmgård ferwiisde nei Rjoerikovo Gorodisjtsje, in plak op 2 kilometer fan it sintrum fan de sted, dat yn 1999 by de stêd foege is. Argeologyske opgravings lykje der op te wizen dat Gorodisjtsje ("fersterking"), lykas it plak lang neamd waard, de sit wie fan de 'knjaz' (foarst) en al sûnt de 9e iuw bestie. Novgorod ûntstie net earder as yn de 10e iuw, wat de namme 'nije stêd' (Novogorod, yn it Aldnoarsk Naugard) ferklearje soe.

Neffens de leginde fan de earste Russyske grutfoarst Rjoerik setten de earste Noaren harren om 858-860 yn it gebiet nei wenjen. Alder is de tektst yn de Annales Bertiniani (skreaun oant 882) oer de Skandinavyske kolonisaasje fan de regio, wêryn't skreaun wurdt dat in Russyske delegaasje op de weromreis fan in reis nei Konstantinopel yn 838 ûnderfrege waard troch de Frankyske keizer Loadewyk de Fromme (778-840) yn Ingelheim am Rhein, tsjin wa't hja seine dat hja fan komôf Skandinaviërs wiene, mar yn it noarden fan Ruslân wennen. Harren lieder neamden hja 'chacanus' (Latyn foar 'Khagan'), in titel dy't hja nei alle gedachten oernaam hiene fan de Avaren.

Foarstendom fan it Kiëvske Ryk

De opfolger fan Rjoerik, Oleg fan Novgorod, oermastere yn 882 Kiëv en stifte de steat Kiëvske Rûs. Novgorod waard yn dat ryk polityk, ekonomysk, kultureel en wat grutte oanbelanget de twadde stêd fan dat ryk. Neffens de wizânsje waard de âldste soan en erfgenaam fan de hearksjende foarst nei Novgorod stjoerd om oer de stêd te hearskjen, ek al wied er noch minderjierrich. Novgorod waard bestjoerd troch posadniks, lykas de legindaryske Gostomysl, Dobrynya, Konstantin en Ostromir.

Sofiakatedraal

Fan alle foarsten wie Jaroslav de Wize wol de meast populêre foarst fan Novgorod, dy't fan 1010 oant 1019 oer Novgorod hearske, wylst syn heit Vladimir de Grutte oer Kiëv hearske. Jaroslav feardige de earste skreaune wetten út yn it hiele East-Slavyske gebiet (letter yntegrearre yn de Rûsskaja Pravda. Fan him wurdt ek sein dat hy de stêd in soad privileezjes ferliende, dêr't de ynwenners letter fakentiden nei referearren yn harren kontakten mei oare prinsen. Syn soan Vladimir soarge foar de finansiering fan de bou fan de Sofiakatedraal (ek: de Katedraal fan de Hillige Wiisheid) dy't ek hjoeddedei noch yn Novgorod stiet.

Earste bûtelânske betrekkingen

Yn Noarske saga's wurdt de stêd de haadstêd fan Gardariki neamd. In soad Wytsing-keningen kamen nei Novgorod om har skûl te hâlden foar tsjinstanners, lykas Olaf I fan Noarwegen, Olaf II fan Noarwegen, Magnus I fan Noarwegen en Harald Hardrada. Al twa desinnia nei de dea yn 1030 en hillichferklearring fan Olaf II fan Noarwegen liet de stêd in nije tsjerke oan de kening wije, de yn de 14e iuw ôfbaarnde Sint-Olaftsjerke.

Visby op Gotlân wie it hannelssintrum yn Baltikum foardat it Hânzebûn it oernaam. Yn 1080 krigen keaplju fan Visby yn Novgorod in hannelspost, dy't de namme 'Gutagard' (of Gotenhôf) krige. Letter yn de earste helte fan de 13e iuw wisten ek hannelers út it noarden fan Dútslân in hannelspost yn Novgorod op te setten, dat bekend stie as 'Peterhôf'. Likernôch yn 'e selde tiid (1229) krigen Dútske keaplju privileezjes, dy't harren posysje yn Novgorod bestevige.

Republyk

Yn 1136 setten de bewenners fan de stêd harren prins Vsevolod Mstislavitsj fan Novgorod en Pskov ôf. Dat wurdt as it tradisjonele begjin sjoen fan de Republyk Novgorod. De stêd soe de folgjende twa iuwen prinsen yn tsjinst nimme en yn guon gefallen ek dien jaan, mar de monargy waard nea ôfskaft. Machtige prinsen, lykas Aleksander Nevski, koene likegoed in swier stimpel op de stêd sette, wat de bewenners dêr sels dan ek fan fûnen. De stêd kontrolearre it grutste part fan it noardeasten fan Europa, fan de lannen eastlik fan Estlân oant de bergen fan de Oeral , en dêrmei wie it ien fan de grutste steaten fan it midsiuwske Europa, alhoewol't in grut part fan it gebiet noardlik en eastlik fan de Ladogamar en Onegamar leech en sûnder polityk bestjoer wie.

Ien fan de wichtichste minsken yn Novgorod wie de posadnik of boargemaster, in offisjeel keazen persoan troch de Vetsje (de stedsried) út de rûnten fan de bojaren. De Vetsje keas ek de 'tysjatski', it haad fan de plysje en letter in kommersjeel en juridysk amtner. In oare wichtige amtner fan de stêd wie de aartsbiskop fan Novgorod. Aartsbiskoppen waarden troch de Vetsje keazen of somtiden ek troch it lûken fan in loatsjes. Nei harren ferkiezing waarden hja nei de metropolyt stjoerd foar de wijing yn harren amt.

It is ûndúdlik wêr't de grinzen fan de macht fan de ien einige en dy fan de oar begûn. Hoe't ien en oar grûnwetlik fêstlein wie is likemin bekend. Unbekend is ek wer't de Vetsje út bestie. Guon skiedkundigen wolle ha dat it in demokratysk bestjoer wie, oare gelearden sizze dat it mear in ynstrumint foar de hearskjende elite wie en de demokrasy net it measte foarstelde.

Novgorod Kodeks

Dokumint op bjirkebast

Yn de midsiuwen wie de florearjende stêd in kultureel sintrum. By opgravings binne in soad op bjirkebast skreaune dokuminten fûn, dat tsjutte kin op in grut tal belêzen ynwenners. Yn Novgorod waard de Novgorod Kodeks, it noardlik fan Bulgarije âldste yn it Slavysk skreaune boek, en de âldske Finske ynkripsje fûn. Guon of de âldste Russyske kroniken binne skreaun yn it skriptoarium fan de aartsbiskoppen, dy't ek de ikonografy en de tsjerkebou befoarderen. De Novgorodske keapman Sadko waard in populêre held yn de Russyske folkloare.

Novgorod waard yn de tiid fan de Mongoalske ynfaazje fan Ruslân nea oermastere. De Mongoalske troepen bleaune op sa'n 200 kilometer ôfstân fan de stêd, mooglik om't de kommandanten benaud wiene harren te ferliezen yn 'e sompen dy't de stêd omfiemen. Dochs betelle ek Novgorod skatting oan de Gouden Horde, dy't troch de prinsen fan Moskou (fral Joeri Danilovitsj en syn broer Ivan Jildsek) foar de Mongoalske khans garre waard.

Yn 1259 late de gong fan Mongoalske belestinggarders nei Novgorod ta politike opskuor yn 'e stêd. Om't in tal funksjonarissen Aleksander Nevski him as grutfoarst fan Vladimir en syn Mongoalske opperhearen fergen, liet er har straffe en de noas ofsnije. Njoere piraten út Novgorod diene yn de 14e iuw útfallen oant yn Kazan en Astrachan en holpen de stêd by de kriich tsjin it Grutfoarstendom Moskou.

Nei it grutte skisma hie de stêd yn de 13e iuw te lijen fan Sweedske, Deenske en Dútske ynfallers. Novgorod hie 26 kear kriich mei Sweden en 11 kear mei de Oarder fan de Swurdbruorren. Tegearre mei Deenske en Sweedske feodale hearen foelen Dútske ridders tusken 1240 en 1242 in rige fan oanfallen út op Novgorod. By de Slach oan de Neva yn 1240 waard in Sweedsk leger ferslein. De Dútske oanfallen op de stêd einigen yn 1242 mei de Slach op it Iis. Nei de bou fan it Viborg-kastiel yn 1293 wisten de Sweden in bolwurk te stiftsjen yn Kareelje. Op 12 augustus 1323 tekenen Sweden en Novgorod it Ferdrach fan Nöteborg, wêryn't foar it earst harren grinzen fêstlein waarden.

Moskouse troepen driuwe yn 1471 de Vetsje om stêdhalder Marfa Boretskaja útinoar (Klavdi Lebedev (1852–1916)) )

De delgong fan de stêd wie foar in diel te witen oan it ûnfermogen om de grutte befolking iten te jaan, sadat de stêd ôfhinklik wie foar nôt út de regio Vladimir-Sûzdal. De wichtichste stêden Moskou en Tver brûkten dy ôfhinklikens om fet te krijen op Novgorod. Lang om let anneksearre Ivan III mei geweld de stêd yn 1478. Der waard in ein oan de Vetsje makke en in grut part fan de aristokrasy, de keaplju en lytse grûnbesitters fan Novgorod waard nei sintraal Ruslân deportearre. It hânzekantoar waard yn 1494 sletten en al it guod dat dêr opslein lei waard troch Moskou yn beslach nommen.

Tsaretiid

Yn de tiid fan de anneksaasje fan Novgorod wie de stêd mei sa'n 25.000 oant 30.000 ynwenners de op twa nei grutste stêd fan Moskoovje. Dat bleau sa oant de hongersneed fan de jierren 1560 en de Slachting yn Novgorod fan 1570. By de Slachting yn Novgorod liet Ivan de Ferskriklike syn opritsjniki de stêd plonderje en tûzenen ynwenners deadzje. De elite fan de stêd waard nei Moskou, Jaroslavl en oare plakken deportearre. De lêste jierren fan de 16e iuw wiene yn ferhâlding foar de stêd wer wat better, doe't Boris Godûnov maatregels fan Ivan de Ferskriklike weromdraaide, de hannelsprivileezjes werom joech en fan de stêd in biskopsstêd makke. Yn 1603 waard it de Dútsers tastien om wer in hannelspost te iepenjen.

De stêd yn 1675

Yn de Tiid fan Unrêst joegen de Novgorodiërs harren yn de simmer fan 1611 oer oan de Sweedske troepen ûnder lieding fan Jakob De la Gardie. Seis jier letter waard de stêd yn it ramt fan it Fredesferdrach fan Stolbovo werom jûn oan Moskoovje. De tiid late ta in fierdere ûntfolking: it tal pleatsen fan de stêd naam fan 1158 yn 1607 ôf oant mar 493 yn 1617; de saneamde Sofiakant fan de rivier (it diel dêr't de Sofiakatedraal stiet) wie sels hielendal ferlitten. Pas tsjin it ein fan de iuw soe de stêd wer wat fan de âlde wolfeart werom krijge, doe't prestizjeuze projekten lykas de Katedraal fan it Teken en it Vjazjisjtsjski-kleaster boud waarden. Ien fan de ferneamste patriargen fan Moskou, patriarch Nikon, wurke tusken 1648 en 1652 yn Novgorod.

Nei it skisma yn de Russyk-Otterdokse Tsjerke waard Novgorod ien fan de bolwurken fan de âldleauwigen. De stêd bleau in wichtich hannelssintrum, ek al krige it jimmeroan mear konkurrinsje fan Archangelsk. Der waard hannele mei de Baltyske Steaten en Stockholm, wylst Sweedske keaplju nei Novgorod kamen, dêr't hja sûnt 1627 in eigen hannelspost krigen. Novgorod produsearre klokken, kanonnen en oare wapens en de sulversmeden fan Novgorod wiene ferneamd. Ek de kisten dy't yn Novgorod makke waarden, wiene yn it hiele lân bekend.

Russyske Ryk

Yn 1727 waard de stêd it bestjoerssintrum fan it gûvernemint Novgorod fan it Russyske Ryk. Foar dy tiid foel it gebiet ûnder it gûvernemint Sint-Petersburch. Dat bleau sa oant 1927. Tusken 1927 en 1944 wie de stêd ûnderdiel fan de oblast Leningrad. Dêrnei waard Novgorod de haadstêd fan de oblast Novgorod.

Nei de Twadde Wrâldkriich

Monumint ta oantinken fan de oerwinning op Nazy-Dútslân

Op 15 augustus 1941 waard de stêd beset troch de Dútske Wehrmacht. De Twadde Wrâldkriich brocht in soad skea oan de histoaryske monuminten. Doe't it Reade Leger de stêd op 19 jannewaris 1944 befrijde wiene noch mar fjirtich fan de 2.536 stiennen gebouwen oerein bleaun. Nei de befrijing waard it sintrum stadichoan wer restaurearre.

De wichtichste monuminten fan de stêd waarden yn 1992 op de UNESCO-list fan it wrâlderfgoed ynskreaun as de "Histoaryske Monuminten fan Novgorod en Omkriten". De stêd krige yn 1999 offisjeel de namme Veliki Novgorod.