| Tatrawrotmûs | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| taksonomy | ||||||||||||
| ||||||||||||
| soarte | ||||||||||||
| Microtus tatricus | ||||||||||||
| Kratochvíl, 1952 | ||||||||||||
| IUCN-status: gefoelich | ||||||||||||
De Tatrawrotmûs (Latynske namme: Microtus tatricus) is in sûchdier út it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e wrotmûseftigen (Cricetidae), de ûnderfamylje fan 'e wrotmûzen (Arvicolinae), it skaai fan 'e fjildmûzen (Microtus) en it ûnderskaai fan 'e ûndergrûnske wrotmûzen fan de Alde Wrâld (Terricola). Dizze soarte komt foar yn beskate bercheftige kriten fan East-Jeropa.
Algemiene beskriuwing
De populaasje fan 'e Tatrawrotmûs falt útinoar yn twa ûndersoarten. Dêrfan libbet Microtus tatricus tatricus yn 'e Tatra, op 'e grins fan Poalen en Slowakije, wylst Microtus tatricus zykovi fierder nei it súdeasten foarkomt, yn 'e Karpaten fan 'e Oekraïne en Roemeenje. Tatrawrotmûzen libje op hichten fan tusken de 650 en 2.350 m. Se jouwe de foarkar oan in biotoop fan fochtige en rotsige berchgreiden of fan nullewâld heech yn 'e bergen.
De Tatrawrotmûs is it naust besibbe oan Alpine soarten wrotmûzen, lykas de Beierske wrotmûs en de liechtensteinwrotmûs. It âldst bekende fossyl fan 'e Tatrawrotmûs datearret út it Holoseen. De soarte hat de IUCN-status fan "gefoelich", fanwegen syn beheinde en fersnipele ferspriedingsgebiet. De populaasje wurdt rûsd op 200.000-250.000 eksimplaren, en liket stabyl te wêzen.
Undersoarten
Der binne twa erkende ûndersoarten fan 'e tatrawrotmûs:
- Microtus tatricus tatricus
- Microtus tatricus zykovi
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
Foar boarnen en oare literatuer, sjoch ûnder: References, op dizze side.
|
