De sandalefilm of swurd-en-sandalefilm is in sjenre fan films dêr’t it ferhaal him ôfspilet yn de klassike âldheid. Faak giet it om aventoerefilms dy’t situearre binne yn it âlde Grikelân of it âlde Rome. Net selden wurde histoaryske feiten mei eleminten út de Grykske mytology mjukse.
Untjouwing fan it sjenre
De klassike âldheid waard al yn de begjindagen fan de sinema brûkt as dekôr foar films. In foarbyld dêrfan is D.W. Griffiths Intolerance út 1916.
It sjenre kaam yn de fleur yn de fyftiger jierren, mei grutte produksjes as The Ten Commandments (1956) en Ben-Hur (1959). Dy produksjes hiene in soad súkses yn Amearika en Jeropa.
Dêrnei folge yn de sechstiger jierren in hausse oan goedkeaper makke sandalefilms, benammen út Itaalje (lykas de spagettywestern de Amerikaanske western opfolge). Under dizze titels sieten ûnder oare Ercole l'invincibile, Devil of the Desert Against the Son of Hercules en Maciste contro il vampiro. De makkers fan dy produksjes neamen it net sa krekt mei de histoaryske realiteit.
Yn de jierren 2000 wie in nije weach fan sandalefilms te merkbiten, mei produksjes as Gladiator, Troy en 300.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|
Foar boarnen en oare literatuer, sjoch ûnder: References, op dizze side. |