De Snitser Mar leit east fan Snits. De mar leit yn fjouwer gemeenten, en dêrmei yn elts fan de Fryske Fearnen. It grutste part leit yn De Fryske Marren, yn Sânwâlden, de noardeastkant leit yn De Fryske Marren, yn Eastergoa. In tipke yn it suden heart ta Súdwest-Fryslân, yn Westergoa, en de westkant is part fan Snits, ien fan de Alve Stêden.
Lizzing
Troch de Snitser Mar rint it Prinses Margrietkanaal. De Terhernster Slûzen jouwe tagong ta de Terhernster Mar nei it noarden. It Krúswetter is de tagong ta de Modderige Geau yn it suden. Fia it Krúswetter ferbynt de Houkesleat de mar mei Snits.
Krekt eastlik fan de mar lizze noch mear marren, dy't somtiden ek ta de Snitser Mar rekkene wurde: de Sâltpoel is fia it Hearregat ferbûn mei de mar en de Goaiïngarypster Puollen fia de Sibesleat. De Sâltpoel is fia it Hearresyl wer ferbûn mei de Terkaplester en Terhernster Puollen. Meiïnoar foarmje dizze marren it drokste wettersportgebiet fan Fryslân.
Oan de westkant lizze trije eilantsjes, de Roospôlen. Yn it súdwesten leit in lang eilân, de Sweagen, troch Houkesleat en Krúswetter los fan de ouwer en troch de Kolmar los fan it Grutskar. Noardlik fan de Sweagen leit de Roekepôle.
Healwei, eastlik fan de mar, leit in pier dy't de slûzen beskermje moat foar hege weachslach by hurde wyn. Op dat plak is ek in kamping festige en stiet in paviljoen.
Skiednis
De mar is yn de Midsiuwen ûntstien troch ûntginning fan it fean. Troch de Snitser Mar rint in sânrêch dy't bekend stiet as de Gravinnewei. It is in brede ûndjipte fan hurd brúnread sân en rint fan Jongebuorren nei Offenwier. Yn eardere tiden waard by in lege wetterstân dizze sânrêch brûkt om troch de Snitser Mar te wâdzjen.
Toerisme
Njonken foar it wettertoerisme wurdt de Snitser Mar brûkt foar hurdsilerij. Der wurdt hjir in rige fan losse wedstriden ferfarre, en ek wurde op de mar wedstriden fan it SKS skûtsjesilen hâlden. Mar it wichtichste evenemint op dit wetter is de Snitswike.
Literatuer
- Bakker, G.: Het ontstaan van het Sneekermeer in relatie tot de ontginning van een laagveengebied, 950-1300, Tijdschrift voor Waterstaatsgeschiedenis 10 (2001); webferzje 2006