Iere skiednis en Beierske tiid

It gebiet fan de stêd wurdt sûnt it neolitikum oant hjoeddedei al bewenne. It wie yn it La Tène-tiidrek in bestjoerlik sintrum fan de Keltyske Alaunen yn it keninkryk Noricum. De bewenners op de stedsbergen waarden nei de Romeinske oermastering yn 15 foar Kristus neffens Romeinske planning nei it gebiet fan de histoaryske binnenstêd ferhûze. Under keizer Klaudius stie de stêd bekend as Municipium Claudium Iuvavum en it wie doe ien fan de belangrykste plakken fan de doe Romeinske provinsje Noricum. Nei it opjaan fan de provinsje Noricum yn 488 oan it begjin fan it Grutte Folkeferfarren sloech in diel fan de romanokeltyske befolking yn it gebiet om. Yn de 6e iuw namen de Bajuwaren it lân yn.

Rubert oan de dom fan Salzburg

Biskop Rupert krige yn 696 nei Kristus de resten fan de Romeinske stêd fan hartoch Theodo II fan Beieren skonken om yn it easten en súdeasten fan it lân it evangeelje te preekjen. De biskop fernijde it Sint-Petruskleaster, stifte it benediktynske frouljusstift Nonnberg en makke fan Salzburg in sintrum fan kristlike kultuer. Ek tsjintwurdich wurdt de earste biskop fan Salzburg noch fereare as apostel fan Eastenryk.

De missy-aktiviteiten, mar ek in bloeiende sâltwinning, soargen der foar dat Salzburg yn Beieren jimmeroan mear ynfloed krige. Yn 996 krige Salzburg fan keizer Otto III it merk-, munt en tolrjocht, yn 1120 hie Salzburg al in stedsrjochter en yn 1287 krige Salzburg stedsrjochten.

Residinsje fan de prinsaartsbiskoppen

Salzburg yn de 15e iuw

Sûnt de Slach by Mühldorf yn 1322 stie it aartsbisdom fijannich foar Beieren oer. Salzburg waard in selstannich, ûnôfhinklik prins-aartsbisdom yn it Hillige Roomske Ryk. De ekonomyske bloei fan de stêd yn de 15e iuw liede ta in selsbewuste boargerij mei tanimmende rjochten en plichten. Yn 1481 waard de stêd troch Freark III it privileezje jûn om sels in stedsbestjoer en boargemaster te kiezen. Aartsbiskop Leonhard von Keutschach, dy't ekonomysk tige súksesfol wie en Salzburg ta grutte wolstân brocht, makke in ein oan de autonomy troch de stedsfertsjintwurdigers út te noegjen foar in banket en harren finzen te nimmen en sa twingen de privileezjes ôf te stean.

In pear jier nei't Maarten Luther syn stellings yn Wittenberg oan de Slotkapel sloech, liet in grut diel fan de befolking de earen nei it protestantisme hingje. De opfolger fan Leonhard von Keutschach, Matthäus Lang, ferbea it protestantisme en syn opfolgers soargen yn it ramt fan de kontrareformaasje foar oanskerping fan de maatregels. Wolf Dietrich von Raitenau ferballe yn 1588 de protestanten út it hiele bisdom, mar hie dêryn allinne súkses yn de stêd. Under de boeren en yn de mynbou bleaune in soad minsken heimelik protestantsk. Under Von Raitenau waard útein set mei de werynrjochting fan it hiele stedssintrum. De grutte let-romaanske dom waard ôfbrutsen en ferfongen troch in ierbarokke nijbou. Salzburg wie in sintrum fan de kontrareformaasje, dêr't kleasters, in preesterseminaarje en in grut tal nije barokke tsjerken boud waarden.

Salzburg yn 1730

Mei in tûke neutraliteitspolityk wisten prins-biskoppen Salzburg bûten de Tritichjierrige Kriich te hâlden. De stêd waard as ien fan de bêst fersterke stêden fan Europa útboud en troch de sâlt- en goudwinning ien fan de rykste foarstendommen fan it Roomsk-Dútske Ryk. Tusken 1675 en 1690 fûnen yn Salzburg de saneamde Zauberbubenprozesse (Tsjoenderknapenprosessen) plak, in weach fan hekseferfolging wêrby't mear as 150 minsken feroardiele waarden ta hekserij en fral bern it slachtoffer waarden. De Salzburger hekseferfolging wie de opmjitte foar ferfolgings op in soad oare plakken.

De barokke domtsjerke

Noch jimmeroan wennen der heimlike protestanten yn it lân. De autoriteiten wisten dêrfan en namen regelmjittich maatregels. Aartsbiskop Leopold Anton von Firmian sette de jezuïeten yn om it lân frommer en fral katoliker (fral yn it Pongau dêr't noch in soad protestanten wennen) te meitsjen. Hy liet de preesters op alle doarpspleinen preekje en elts moast ûnder driging fan swiere straffen komme te harkjen. Al gau kamen de jezuïeten op de hichte fan de heimlike protestanten. Fan katoliken, dy't der fan fertocht waarden heimelik protestant te wêzen, waarden no loyaliteitsbewizen foar de Tsjerke oer easke. De protestanten sochten doe iepenlik help by it Corpus Evangelicorum (in ferbân fan de Dútske grifformearde en lutherske Ryksstannen) om druk út te oefenjen, sadat de protestanten fan Salzburg erkenning krigen. Safier kaam it net en de Salzburger autoriteiten namen it beslút om de protestanten sa gau mooglik it lân út te setten. Yn 1732 waarden 20.000 protestanten ferballe; de measten dêrfan waarden troch Prusen opnommen.

Hieronymus von Colloredo, de lêste regerearjende prinsbiskop fan it prinsaartsbisdom Salzburg, makke fan Salzburg tusken 1772 en 1800 in sintrum fan Ferljochting. Wittenskip en Keunst makken in grutte bloeitiid mei.

Hohensalzburg

Hohensalzburg

De âldste dielen fan de fêsting Hohensalzburg datearje út 1077, doe't de oan de paus trouwe biskop Gebhard yn de ynvestituerstriid him te war stelle woe tsjin de keizerlike troepen. De ringmuorre om de boarch waard yn de tiid fan de earste boereopstannen en de driging fan de Turken fan 1465 oant 1485 fernijd en om 1500 hinne troch Leonhard von Keutschach fersterke. Prinsbiskop Leonhard soarge foar in pronksuchtige ynrjochting fan de foarstfertrekken. Ek liet de prinsbiskop it kabelspoar oanlizze, it âldst bewarre kapelspoar fan 'e wrâld. Paris Lodron boude de midsiuwske boarch ta in fêsting út troch de bou fan in sterke bûtenring mei artillerybastions. De fêsting is mei mear as 7.000 m² bebouwing, mei de bastions sels mear as 14.000 m², ien fan de grutste boargen fan Europa.

Tsjerken en kleasters

It âldst besteande kleaster yn Dútsktalich Europa is it stift Sankt Peter (Sint-Petrus) mei de ferneamde stiftstsjerke. It yn 713 stifte benediktynske frouljusstift Nonnberg mei is it âldste frouljuskleaster fan 'e wrâld, dat sûnder ûnderbrekking bestien hat. De earste barokke tsjerke noardlik fan de Alpen is de domtsjerke fan Salzburg, dy't tusken 1614 en 1628 boud waard. Fan betsjutting is ek de kollegiale universiteitstsjerke oan it Universitätsplatz, in masterwurk fan de barokke boumaster Johann Bernhard Fischer von Erlach. Neffens ûntwerpen fan Von Erlach waarden ek de Dreifaltigkeitskirche, de Markuskirche en de Johannsspitalkirche boud. Ta de goatyske tsjerken hearre njonken de tsjerke fan de Nonnberg, ek de Franziskanerkirche en de Bürgerspitalkirche St. Blasius. Alde, letter yn barokke styl ferboude tsjerken binne de Michaelskirche, de Imbergkirche en de parochytsjerke Mülln. De Kajetanerkirche en de Erhardkirche yn it súdlike diel fan de binnenstêd waarden yn de barokke tiid troch Giovanni Gaspare Zuccalli ûntwurpen.

• 
  Stift Nonnberg
• 
  Ynterieur St Peter
• 
  Kollegiale tsjerke
• 
  Dreifaltigkeitskirche
• 
  Kajetanerkirche

Slotten

Yn de tiid fan it maniërisme en de barok lieten de prinsbiskoppen oan de râne fan de stêd moaie simmerresidinsjes bouwe. De âldste is it Slot Freisaal, dat yn opdracht fan aartsbiskop-administrator Prins Ernst von Bayern 1549 as wetterslot boud waard. Wolf Dietrich von Raitenau liet yn de jierren 1606–1607 Slot Mirabell bouwe, oarspronklik Schlösshen Altenau. It grutte slotkompleks Hellbrunn waard mei it park ûnder Markus Sittikus von Hohenems yn de jierren 1613–1615 oanlein. Yn it noardwesten fan de stêd sette prinsbiskop Johann Ernst von Thun útein mei de bou fan it Slot Kleßheim, de foltôging fûn nei syn dea letter plak ûnder Leopold Anton von Firmian. De opfolger fan Johann Ernst, ryksfoarst Franz Anton von Harrach, ûnderbriek it wurk oan it Slot Kleßheim en ynstee dêrfan joech er de bekende barokke boumaster Johann Lucas von Hildebrandt opdracht om it Slot Mirabell út te bouwen ta in statich barok slot. Leopold Anton von Firmian liet it Slot Leopoldskron foar himsels en syn omkesizzer Laktanz bouwe.

• 
  Frohnburg
• 
  Slotpark Mirabell
• 
  Mirabell
• 
  Hellbrunn
• 
  Leopoldskron

Pleinen en strjitten

It bertehûs fan Wolfgang Amadeus Mozart is te finen yn de Getreidegasse, in âlde strjitte dy't al hiel ier in wichtige rol yn 'e hannel spile. Oare strjitten en pleinen fan de binnenstêd binne it Domplatz mei de Marijepylder, dêr't it Kapitelplatz, de Kapitelgasse en de Residenzplatz mei de Residenzboarne oan grinzgje. Ek it besjen wurdich binne it Mozartplatz mei it Mozart-monumint en it PLAGE-Anti-WAA-monumint, it Waagplatz, de Alte Markt mei de Floriaanboarne, de Sigmund-Haffner-Gasse en it oangrinzgjende lytse Rathausplatz. De Kaigasse, Krotachgasse en de Pfeifergasse lofts fan de Salzach en de Steingasse en de Linzer Gasse op de kant fan Neustad hawwe harren histoaryske karakter bewarre. De Griesgasse tusken it Anton-Neumayr-Platz en de Staatsbrücke, de Juden- en de Herrengasse foarmje ek belangryke dielen fan de histoaryske binnenstêd.

It stedsargyf presintearre yn maaie 2018 in list mei mear as 60 strjitten en pleinen dy't nammen ha, dy't mei it nasjonaalsosjalisme besmet binne. Dêrfan wiene der 46 mei nammen fan belangrike NSDAP-leden.

Musea

• Salzburg Museum (Webstee)
• Residenzgalerie (Webstee)
• Dommuseum (Webstee)
• Museum St. Peter (Webstee)