Jonkheid en oplieding

Salvatore Loggia waard yn 1930 berne op Staten Island, in borough fan 'e stêd New York. Hy wie de soan fan 'e skuonmakker Beniamino Loggia, dy't berne wie yn it doarp Palma di Montechiaro, op Sisylje, en dy syn frou Elena Blandino, berne yn Vittoria, ek op Sisylje. Loggia groeide op yn 'e Italjaanske ymmigrantebuert Little Italy, op Manhattan, en wie fan hûs út Italjaansktalich.

Loggia trochrûn de middelbere skoalle oan 'e New Dorp High School, en learde neitiid fierder oan it Wagner Kolleezje. Hy studearre in blaumoandei sjoernalistyk oan 'e Universiteit fan Missoery, mar stapte al rillegau oer nei de Noardwestlike Universiteit, yn Evanston, ûnder de reek fan Chicago, dêr't er ûnder Alvina Krause aktearlessen folge. Letter learde er fierder ûnder Stella Adler oan 'e Actor's Studio, yn New York. Hy ûnderbriek syn stúdzjetiid om yn it Amerikaanske Leger te tsjinjen, dêr't er de rang fan luitenant berikte en wurke as nijslêzer op tillefyzje en radio foar it Southern Command Network yn 'e Panamakanaalsône.

Karriêre

Fan 1951 ôf stie Loggia yn New York op 'e planken, en yn 1955 makke er syn debút op Broadway yn it toanielstik The Man with the Golden Arm. In jier letter hied er syn earste roltsje yn in film, wêrfoar't er lykwols net op 'e ôftiteling fermelden waard. Yn 1958 briek er troch mei syn rol as sheriff Elfego Baca yn 'e Disney-tillefyzjesearje The Nine Lives of Elfego Baca.

Yn 1966 hie Loggia fierders de haadrol yn 'e etektivesearje T.H.E. Cat, oer in ynbrekker dy't sirkusartyst wurden is en yn syn frije tiid misdieden oplost. Doe't dy searje fanwegen ôffallende sjochsifers al rillegau stopset waard, makke Loggia in midlifekrisis troch dy't er letter omskriuwe soe as in "Dante-eske delgong yn 'e hel." Hy rekke al syn selsfertrouwen kwyt en seis jier lang liek syn karriêre oan diggels te lizzen. Syn earste houlik gie der úteinlik oan stikken en hy klaude pas wer by de wâl op doe't er yn 'e kunde kaam mei Audrey O'Brien, dy't letter syn twadde frou wurde soe.

Loggia yn 1966.

Yn 'e 1960-er en 1970-er jierren hie Loggia gastrollen yn û.m. de plysjesearjes The Untouchables, Starsky and Hutch, Columbo, Kojak en Hawaii Five-0, de westernsearjes Gunsmoke, The High Chaparral, The Big Valley en Rawhide, de detektivesearje Ellery Queen, en de aksjesearje Charlie's Angels. Letter wied er ek te sjen yn gastrollen yn 'e westersearje The Little House on the Prairie, de soapsearje Falcon Crest, de detektivesearje Magnum, P.I. en de komeedzjesearjes Dharma & Greg, Frasier en Malcolm in the Middle. Yn 2004 hied er in weromkearende rol yn 'e misdiesearje The Sopranos, yn 'e rol fan 'e gewelddiedige maffioso Feech La Manna. Dêrnjonken wie Loggia ek as tillefyzjeregisseur aktyf, û.m. fan ôfleverings fan 'e detektivesearjes Quincy M.E., Magnum, P.I. en Hart to Hart.

Regisseur Blake Edwards caste Loggia fierders gauris yn byrollen yn syn films, wêrûnder Revenge of the Pink Panther (1978) en S.O.B. (1981). Om dyselde tiid hinne wie Loggia ek te sjen yn 'e slapstickfilm Flatfoot in Egypt, mei Bud Spencer. Ek spile Loggia yn 'e film Mercy Mission: The Rescue of Flight 771 (1983), dy't basearre wie op in wierbard ynsidint mei Air New Zealand-flecht 103. Begjin 1980-er jierren waard er fierders wrâldferneamd mei rollen yn 'e maffiafilms Scarface (1983) en Prizzi's Honor (1985), en as in gewelddiedige sûplap (de heit fan it personaazje fan haadrolspiler Richard Gere) yn An Officer and a Gentleman (1982).

Ek mei syn rol as generaal William Grey, de sjef fan 'e generale stêf fan 'e Amerikaanske Striidkrêften yn 'e science fiction-film Independence Day (1996), krige Loggia in protte bekendheid. Yn 2016 kroep er foar in cameo yn 'e film Independence Day: Resurgence nochris yn 'e hûd fan Grey. Fierders wied er yn 'e 1990-er jierren û.m. te sjen yn 'e science fiction-film Lifepod (1993), de westernfilm Bad Girls (1994) en de aksjefilm I Love Trouble (1994).

Loggia waard yn 1986 nominearre foar in Oscar (de wichtichste Amerikaanske filmpriis) foar syn rol fan 'e gnoarrige privee-detektive Sam Ransom yn 'e skriller Jagged Edge (1985). Yn 1990 folge in nominaasje foar in Emmy Award (de wichtichste Amerikaanske tillefyzjepriis) foar syn rol fan 'e FBI-agint Nick Mancuso yn 'e plysjesearje Mancuso, FBI. Yn 2001 waard Loggia jitris nominearre foar in Emmy foar syn byrol fan pake Victor yn 'e komeedzjesearje Malcolm in the Middle. Fierders wûn er yn 1988 in Saturn Award yn 'e kategory bêste byrol fan in akteur foar syn optreden yn 'e film Big.

Robert Loggia mei syn twadde frou Audrey yn 2012 op it Ynternasjonaal Filmfestival fan Miami.

Mei syn djippe, gnarsende stim krige Loggia ek in protte wurk as stimakteur. Sa wurke er yn 1988 mei oan 'e Disney-tekenfilm Oliver & Company. Letter wied er as stimakteur û.m. belutsen by de produksje fan 'e kompjûterspultsjes FreeSpace 2 (1999), Scarface: The World is Yours (2006) en Grant Theft Auto III (2010), en de tekenfilm The Dog of Flanders (1997). Teffens hied er in weromkearende rol yn 'e tekenfilmsearje Tom Goes to the Mayor (2004-2006).

Priveelibben

Loggia troude yn 1954 mei Marjorie Sloan, mei wa't er trije bern krige: Tracey, John en Kristina. Syn soan waard produksje-ûntwerper, en syn beide dochters aktrise. Troch Loggia syn midlifekrisis rekke syn houlik mei Sloan yn 'e twadde helte fan 'e 1960-er jierren yn 'e swierrichheden, en dat kaam nea wer goed. Uteinlik skieden se yn 1981. It jiers dêrop wertroude Loggia mei de sakefrou Audrey O'Brien, dy't in dochter út in eardere relaasje hie, Cynthia Marlette. Dyselde waard sadwaande Loggia syn styfdochter. Loggia en O'Brien bleaune oant syn ferstjerren byinoar.

Op 17 desimber 2011 ûntfong Loggia in earedoktoraat fan 'e Universiteit fan Missoery, dêr't er as jongeman oan studearre hie.

Ferstjerren

Yn 2010 waard by Loggia de sykte fan Alzheimer fêststeld. Likegoed gied er suver oan syn dea ta troch mei aktearjen. Hy ferstoar op 4 desimber 2015 yn syn hûs yn 'e Los Anzjelynske wyk Brentwood, oan komplikaasjes feroarsake troch syn krupsje. Robert Loggia waard 85 jier.