Jonkheid en oplieding

Pam Grier waard yn 1949 berne yn Winston-Salem, yn 'e súdlike Amerikaanske steat Noard-Karolina, as de dochter fan Clarence Ransom Grier jr., in sersjant en technikus by de Amerikaanske Loftmacht, en dy syn frou Gwendolyn Sylvia Samuels, in ferpleechster. Hja hat ien suster en ien broer. Oer har etnyske eftergrûn hat Grier yn in fraachpetear sein: "Ik bin in ferminging fan ferskate rassen: Latino, Sineesk, Filipynsk. Us heit wie swart en ús mem wie in Sjajinne."

Doe't se seis jier wie, waard Grier troch twa jonges ferkrêfte doe't se ris allinnich thús wie yn it hûs fan har muoike. Yn in fraachpetear fertelde se yn 2010 hoelang't it har koste hie om dat trauma te boppe te kommen. Ek har famylje hie neitiid te krijen mei in protte lulkens en skuldgefoelens om't der net goed op har past wie. Fanwegen har heite wurkpaad by de loftmacht ferhuze it gesin gauris, mar úteinlik setten se harren nei wenjen yn Denver, yn 'e steat Colorado, dêr't Grier de middelbere skoalle trochrûn en dielnaam om skientmewedstriden om mei it prizejild har stúdzje oan it Metropolitan State College te bekostjen.

Pam Grier yn 1976.

Aktearkarriêre

Mei achttjin jier ferfear Grier yn 1967 nei Los Angeles, yn Kalifornje, dêr't se earst wurk fûn as resepsjoniste by de filmstudio American International Pictures (AIP). Nei't it skynt waard hja dêr 'ûntdutsen' troch regisseur Jack Hill, dy't har caste yn syn films The Big Doll House (1971), The Big Bird Cage (1972), allebeide oer froulju yn it tichthûs. Yn 1973 spile se foar regisseur Eddie Romero yn in soartgelikense film, Black Mama, White Mama.

Yn 'e tiid dat se by AIP ûnder kontrakt stie, briek Grier troch yn 'e saneamde blaxploitationfilms, wêryn't se assertive froulju spile fan in soarte dat foartiid mar komselden yn Amerikaanske films te sjen west hie. Dat begûn yn 1973, mei Coffy, op 'e nij regissearre troch Jack Hill. Dy film siet grôtfol mei seksuele en gewelddiedige eleminten dy't karakteristyk binne foar it blaxploitationsjenre en waard in grut súkses yn 'e Amerikaanske bioskopen. Grier wie de earste frou dy't yn sa'n film de haadrol spile, en regisseur Quentin Tarantino soe har letter oantsjutte as de earste froulike aksjeheld út 'e filmskiednis (hoewol't guon oaren folhâlde dat dy ear oan Cheng Pei-pei takomt). Neitiid hie Grier soartgelikense haadrollen yn 'e AIP-films Foxy Brown (1974), Sheba, Baby (1975) en Friday Foster (1975).

Doe't it blaxploitationsjenre yn 'e twadde helte fan 'e 1970-er jierren stadichoan weiwaard, spile Grier ferskate jierren lytsere rollen, mar geandewei de 1980-er jierren wist se almar gruttere karakterrollen te bemachtigjen. Sa spile se in drugsferslaafde prostituee yn Fort Apache, The Bronx (1981), in hekse yn Something Wicked this Way Comes (1983) en de partner-resjersjeur fan Steven Seagal yn Above the Law (1988). Op 'e tillefyzje hie Grier yn dyselde snuorje tusken 1985 en 1989 in weromkearende gastrol yn 'e ferneamde plysjesearje Miami Vice, en teffens wie se as gastakteur te sjen yn populêre komeedzjesearjes as The Cosby Show, Night Court en The Fresh Prince of Bel Air. Har rol yn 'e film Rocket Gibraltar (1988) waard der by de montaazje lykwols út snien troch regisseur Daniel Petrie, dy't bang wie foar "reperkusjes fan ynterrasiale frijsênes".

Yn 'e 1990-er jierren hie Grier rollen yn films lykas de a-typyske western Posse (1993), de science fiction-komeedzje Mars Attacks! (1996) en de post-apokalyptyske aksjefilm Escape from L.A. (1996). Ek wurke se yn 1994 mei oan 'e fideoklip fan it nûmer Doggy Dogg World, fan rapper Snoop Dogg. Doe't regisseur Quentin Tarantino oan Grier yn 1997 de titelrol taparte yn syn film Jackie Brown, brocht er dêrmei in oade oan har blaxploitation-ferline. Foar har karriêre betsjutte dy rol in sterke nije ympuls, en se waard dermei nominearre foar ferskate prizen, wêrûnder in Golden Globe yn 'e kategory bêste aktrise.

Yn 2000 waard Grier nominearre foar in Emmy Award foar har wurk as stimaktrise foar de tekenfilm Happily Ever After: Fairytales for Every Child. Fan 2004 oant 2009 hie Grier in fêste rol as Kate 'Kit' Porter yn 'e tillefyzjesearje The L Word. Ek hie se gastrollen yn oare searjes, wêrûnder in weromkearende rol yn 'e plysjesearje Law & Order: Special Victims Unit. Yn 2010 fertolke se yn trije ôfleverings fan 'e superheldesearje Smallville de rol fan 'e smjunt Amanda Waller. Yn 2010 ferskynde Grier har autobiografy Foxy: My Life in Three Acts, dat se skreaun hie mei help fan ghostwriter Andrea Cagan.

Pam Grier yn 2013 mei presintator Jarrett Crippen op 'e Wizard World New York Experience.

Priveelibben