Jonkheid en oplieding

Kellogg waard yn 1831 berne yn Brighton, yn 'e Britske koloanje Opper-Kanada, dy't yn 1867 ûnder de namme Ontario in provinsje fan Kanada waard. Hy wie de op twa nei âldste yn in gesin mei tsien bern. Syn âlden ferhuzen yn syn jonkheid ferskate kearen, en setten har úteinlik nei wenjen yn La Crosse, yn 'e Amerikaanske steat Wiskonsin. Dêr learde Kellogg hoe't er mei de tillegraaf omgean moast en wurke er foar sawol de Northwestern Telegraph Company as de Atlantic and Pacific Telegraph Company.

Karriêre

Yn 1861 troude Kellogg mei Martha J. Robinson, dy't him twa dochters skonk. Under de Amerikaanske Boargeroarloch (1861-1865) waard er assistint-redakteur fan 'e pleatslike krante de La Crosse Democrat. Yn 1867 besocht er om 'e nocht keazen te wurden ta city clerk (likernôch gemeentesiktaris). Fierders wied er ek tige aktyf as honkballer foar ien fan 'e beide amateurtiims fan La Crosse.

Nei't yn 1867 syn frou kaam te fertsjerren, liet Kellogg syn dochters efter oan 'e soargen fan in muoike fan sines, en sette er útein mei in swalktocht troch it hegere Midwesten. Dêrby wurke er as sjoernalist en redakteur yn plakken as Council Bluffs, yn Iowa, en yn Brainerd, yn Minnesota. Yn 'e snuorje dat er yn Brainerd tahold, stelde er him ferkiesber foar it Steatskongres fan Minnesota, mar waard net keazen. Dêrnjonken wurke er as fêst korrespondint foar de grutte krante de St. Paul Dispatch, út St. Paul, wêrby't er syn artikels publisearre ûnder de skûlnamme 'Frontier'.

Begjin 1870-er jierren ferfear Kellogg nei Bismarck, yn wat letter de steat Noard-Dakota wurde soe, dêr't er yn 1873 mei redakteur Clement A. Lounsberry de krante de Bismarck Tribune oprjochte. Hoewol't Kellogg offisjeel mar in assistint-redakteur wie, ferfong er Lounsberry as haadredakteur by de twadde, trêde en fjirde edysje fan it deiblêd.

Under de Grutte Sû-Oarloch waard Lounsberry troch luitenant-kolonel George Armstrong Custer, de fjildkommandant fan it Amerikaanske 7e Kavaleryrezjimint, útnûge om him te beselskipjen op 'e simmerkampanje fan 1876 tsjin 'e Lakota, Noardlike Sjajinnen en Noardlike Arapaho. Lounsberry stimde dêr grif mei yn, krekt foar't er fuort soe, rekke syn frou slim siik, dat dêrom frege er Kellogg om foar him yn 't plak te gean. Sadwaande sette Kellogg op 17 maaie mei it rezjimint ôf út Fort Abraham Lincoln. Noch Lounsberry, noch hysels ferwachten wat oars as dat er ferslach dwaan soe fan in spektakulêre oerwinning fan 'e Amerikaanske kavalery.

Wylst er mei de 7e Kavalery opteach, stjoerde Kellogg trije koarte berjochten werom nei Lounsberry, wêrfan't de lêste datearre wie op 21 juny, fjouwer dagen foar de Slach oan de Little Bighorn, doe't it rezjimint him oan 'e mûning fan 'e rivier de Rosebud befûn. Yn syn lêste berjocht skreau er: "Tsjin 'e tiid dat dit dy berikt, sille wy de reade duvels met en befochten hawwe, mei hokker resultaat, dat sille wy sjen. Ik gean mei Custer en sil by de dea wêze." (Dat klinkt wat apart, mar it wie in term dy't ûntliend wie oan 'e foksejacht; "de dea" wie it momint dat de foks troch de hûnen ferskuord waard, en Kellogg, dy't de Yndianen mei de foks ferliek, hie dus noch altyd gjin inkele twifel dat de Amerikanen in oerwinning behelje soene.)

Op 25 juny foel it 7e Kavaleryrezjimint in grut Yndiaansk doarp oan, dat oan 'e igge fan de rivier de Little Bighorn ûntdutsen wie, yn súdlik Montana. Foarôfgeande oan de slach dielde Custer syn rezjimint yn fjouwer parten op, en as Kellogg him by de detasjeminten fan majoar Marcus Reno of kaptein Frederick Benteen jûn hie, of as er by de bagaazjetrein bleaun wie, hied er in treflike kâns makke om 'e fjildslach te oerlibjen. Mar hy hold wurd en bleau by Custer, waans fiif kompanjyen troch de Yndianen oan 'e lêste man ta útrûge waarden.