De Iepenbiering fan Elía is in algemien as apokryf beskôge religieus geskrift, besibbe oan it Alde Testamint fan 'e Bibel, wêryn't in fizioen optekene is dat de ferteller neffens eigen sizzen skonken wêze soe troch in ingel fan God. It is yn twa ûnderskate ferzjes oerlevere: in fragmintaryske Koptyske kristlikenien, en in Hebriuwske joadskenien. De titel is ûntliend oan it gauris foarkommen fan 'e namme fan 'e Aldtestamintyske profeet Elía yn 'e tekst, mar der is neat dat suggerearret dat dy as skriuwer bedoeld is.

De Iepenbiering fan Elía wurdt nei ferwiisd yn ferskate ier-kristlike geskriften, en de tsjerkfaar Origenes en oaren wolle hawwe dat in passaazje út Paulus syn Earste Brief oan de Korintiërs (1 Kor. 2:9) derop basearre is. In oare tsjerkfaar, Epifanius fan Salamis, mient fierders dat ek in passaazje út it Brief oan de Efeziërs (Ef. 5:14) weromslacht op 'e Iepenbiering fan Elía. As hja dêr gelyk oan hawwe, moat de tekst dus datearje fan foar Paulus syn briefkerij, mooglik út 'e earste helte fan 'e earste iuw. De beide oerlevere ferzjes binne nei alle gedachten ûntspruten oan itselde orizjineel (wat dan de tekst west hawwe soe dy't troch Paulus yn syn brieven oanhelle waard); de Koptyske ferzje is lykwols sterk ferkristlike, wylst de Hebriuwske ferzje ynkoarte is.

Ynhâld

De Koptyske, kristlike ferzje fan 'e Iepenbiering fan Elía bestiet eins út fiif wurken dy't oarspronklik nei alle gedachten los faninoar bestien hawwe, mar dy't hjir oaninoar redigearre binne. De earste dêrfan is in traktaat oangeande fêstjen en gebed, folge troch in "profesije" oer de Alde Assyriërs, oangeande foarfallen dy't feitlik har beslach al krigen hiene doe't de tekst skreaun waard. De Assyryske kening dy't hjirby neamd wurdt, is noch net mei wissichheid identifisearre. As trêde is der in foarsizzing fan 'e komst fan in takomstige "soan fan 'e wetteleazens", dy't letter op 'e nij redigearre is troch in kristlike wurker om nei de Antykrist te ferwizen. It fjirde diel is in ferslach fan it martelderskip fan 'e Aldtestamintyske figueren Elía en Henoch, fan 'e Nijtestamintyske Tabita of Dorkas (dy't neamd wurdt yn 'e Hannelingen fan de Apostels), en fan sechstich oaren. It lêste part ferhellet oer de ferdylging fan 'e "soan fan 'e wetteleazens" nei it Lêste Oardiel, en is op 'e nij letter troch kristlike hannen werredigearre om nei de Antykrist te ferwizen.