In heuvel as hichte is in ferhef yn it lân, dat hegernôch is om ûnderskaat te wurden fan in gloaiïng, mar leger as in berch. Formeel is de grins tusken heuvels en bergen fêststeld by in top dy't 200 m boppe syn om-en-by útstekt; dêrboppe is it in berch, dêrûnder in heuvel.
Yn Nederlân, dat gjin echte bergen hat, wurde heuvels al hiel gau bergen neamd, lykas de Faalserberch of de Sint-Pitersberch, dat eins gewoan heuvels binne. De bekendste heuvels fan Nederlân binne sitewearre yn Súd-Limburch, mar ek yn Gelderlân (de Hege Feluwe), Utert (de Uterter Heuvelrêch) en Oerisel (de Sallânske Heuvelrêch) komme se foar. De sânheuvels oan 'e Hollânske kust en op 'e Waadeilannen en de Siuwske Eilannen wurde dunen neamd en oer it algemien net as echte heuvels beskôge, hoewol't se dat strikt nommen wol binne.
Heuvels kinne ûntstean troch útspieling fan heechlein lân troch rivieren, lykas yn Súd-Limburch, troch it skeinen fan wat oarspronklik plat lân wie, sa't yn 'e iistiid de gletsjers dien hawwe yn Gelderlân, Utert en Oerisel, of troch sânferstowings, lykas yn 'e dunen (en likegoed yn woastinen). Fierders binne der ek noch troch minsken oanleine heuvels, lykas grêfheuvels.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
Foar boarnen en oare literatuer, sjoch ûnder: References, op dizze side.
|
