Ethel Portnoy
skriuwer
Ethel Portnoy yn 1979
persoanlike bysûnderheden
echte namme	Ethel Portnoy
nasjonaliteit	Nederlânsk
berne	8 maart 1927
berteplak	Philadelphia
stoarn	25 maaie 2004 (77 jier)
stjerplak	De Haach
etnisiteit	Joadsk
wurk
taal	Ingelsk
sjenre	roman, essay, kollumn, reisferhaal
útjouwer	Meulenhoff, Amsterdam
prizen	Opzij Literatuerpriis
offisjele webside
gjin

Ethel Portnoy (8 maart 1927, Philadelphia (Feriene Steaten) — 25 maaie 2004, De Haach) wie in Nederlânsk skriuwster fan Amerikaansk-Joadsk komôf. Sy skreau essays, kollumns, koarte ferhalen, reisferhalen en in tal romans.

Biografy

Ethel Portnoy waard berne yn Philadelphia, mar waard grutbrocht yn de Bronx yn New York as dochter fan Russysk-joadske ymmigranten. Nei in stúdzje letterkunde en Frânsk, ferfear se yn 1950 nei Jeropa, mei in Fulbrightbeurs foar de Universiteit fan Lyon. Teffens studearre se Kulturele antropology en argeology yn Parys, ûnder oare by Claude Lévi-Strauss. Yn 1951 troude se mei de skriuwer Rudy Kousbroek. It opbringen fan har twa bern en har wurk by de UNESCO naam in protte fan har tiid yn beslach; sadwaande kaam se net oan skriuwen ta. Fia Kousbroek moete se Remco Campert en Simon Vinkenoog, oare Nederlânske Vijftigers en ek leden fan de keunstnersgroep Kobra. Letter folge hja de kolleezjes fan semiolooch Roland Barthes, dy't har ûnder mear oantrune tan skriuwen yn de ik-foarm. Fan 1970 ôf wenne se yn De Haach.

Portnoy debutearre yn 1971, doe't se 44 jier wie, mei it boek Steen en been. Dêrnei ferskynden noch goed 25 boeken fan har. De útdrukking broodje aap (foar apokrive ferhalen dy't as wierbard trochferteld wurde) komt fan it titelferhaal yn in bondel stedsleginden fan Portnoy. Mei Hanneke van Buuren en Hannemieke Postma rjochte Portnoy it tydskrift Chrysallis op, dat him rjochte op feministyske literatuer. Yn 1991 krige Ethel Portnoy de Annie Romeinpriis fan it feministyske moanneblêd Opzij foar har hiele oeuvre.

Ethel Portnoy skreau yn it Ingelsk, mar fielde har Nederlânsk skriuwster. Har boeken waarden oerset troch har eks-man, harren dochter Hepzibah Kousbroek (1954-2009) en troch Tinke Davids. Dit is nei alle wierskyn de reden west dat se nea in Nederlânske literatuerpriis krigen hat, útsein de neamde Annie Romeinpriis.

Priuwke fan har wurk

Wurk

• 1971 - Steen en been en andere verhalen
• 1974 - De brandende bruid
• 1978 - Broodje Aap. De folklore van de post-industriële samenleving
• 1978 - Belle van Zuylen ontmoet Cagliostro (toanielstik)
• 1981 - Het ontwaken van de zee
• 1983 - Vliegende vellen
• 1984 - Amourettes en andere verhalen
• 1984 - Vluchten
• 1985 - Een hondeleven
• 1986 - De Geklede Mens
• 1986 - De lifter en andere verhalen
• 1987 - Dromomania
• 1989 - Opstandige vrouwen
• 1990 - Rook over Rusland
• 1991 - De eerste zoen
• 1992 - Europese Kusten (tegearre mei Martin Kers)
• 1992 - Gemengde gevoelens
• 1992 - Madonna's Appel (froulju en de media)
• 1992 - Broodje Aap Met
• 1993 - Altijd Zomer (roman)
• 1994 - Overal Thuis (reisferhalen)
• 1996 - Bange Mensen (roman)
• 1998 - Genietingen
• 2000 - Zielespijs en wat verder ter tafel komt
• 2003 - Portret (autobiografysk)
• 2004 - Parijse Feesten
• 2004 - Vijf onbekende zaken van Sherlock Holmes
• 2009 - Machines en emoties (briefkerij tusken Willem Frederik Hermans, Rudy Kousbroek en Ethel Portnoy)

Portnoy skreau foar de Haagse Post, NRC Handelsblad, Maatstaf en Vrij Nederland

Literatuer

• Doeschka Meijsing: Ethel Potnoy: Informatie. Meulenhoff, Amsterdam 1984
• Lydia Lippens: Ethel Portnoy: Een bibliografie. Lippens, 1986

Keppelings om utens

• Wurk fan Portnoy yn de DBNL
• (in) Portnoy op de webside fan keunsthistoarikus Gary Schwartz