De Lofsang fan Simeön, yn it oarspronklike Latyn: Nunc Dimittis ("No Lit Hinnegean"), is in hymne dy't neffens it Evangeelje fan Lukas (2:29-32) de wize Simeön útsprutsen hawwe soe doe't er de poppe Jezus mei dy syn âldelju yn 'e Timpel fan Jeruzalim mette. Dizze tekst is ek opnommen yn it apokrife bibelboek Oaden. Neffens Lukas soe dizze Simeön fan 'e Hillige Geast it ûnthjit krigen hawwe dat er net stjerre soe foar't er de messias sjoen hie. No't dy foarsizzing yn ferfolling gien is, kin er rêstich stjerre (hinnegean). De Lofsang fan Simeön waard yn 2003 troch Klaas Bruinsma yn berime foarm oerset yn it Frysk.

Tekst

De tekst fan De Lofsang fan Simeön yn ûnberime foarm is sa (neffens de Nije Fryske Bibeloersetting fan 1978):

No jouwe Jo, Hear, jo tsjinner it frij

Om nei jo tasizzing yn frede hinne te gean

Myn eagen hawwe no ommers de ferlossing sjoen

Dy't Jo taret hawwe foar it each fan alle folken

In ljocht om de heidens it paad te wizen

En in gloarje foar Jo folk Israel

Fryske oersetting

It Nunc Dimittis is yn 2003 yn beriming oerbrocht nei it Frysk troch klassyk oersetter Klaas Bruinsma, dy't benammen bekend is troch syn ferfrysking fan Homêros syn Ilias en Odyssee en in hiele rige Aldgrykske toanielstikken fan skriuwers as Sofokles, Aiskylos, Euripides en Aristofanes. De fertaling waard publisearre yn it tsjerkebledsje Geandewei, yn it nûmer fan 10 jannewaris 2003.