Jonkheid

Dan George waard yn 1899 berne yn it Yndianereservaat Burrard Inlet 3 fan 'e Tsleil Wautût, dat oan 'e Burrard-ynham leit yn it distrikt North Vancouver, yn it suden fan 'e Kanadeeske provinsje Britsk-Kolumbia. De Tsleil-Wautût binne in lytse Yndiaanske etnyske groep dy't ta it gruttere ferbân fan 'e Kust-Salisjaanske folken heart. George syn (Yndiaanske) bertenamme wie Geswanouth Slahoot, mar hy krige in Ingelske namme dy't yn 't earstoan Dan Slaholt wie. Doe't er mei fiif jier, lykas de measte Yndiaanske bern yn dy tiid, ûnder twang fan 'e Kanadeeske oerheid nei in ynternaat stjoerd waard, mei de bedoeling om him oan syn komôf te ûntskuorren en him de blanke kultuer by te bringen, waard syn efternamme feroare yn 'George'.

Karriêre

Nei't er folwoeksen wurden wie, hie George yn 't earstoan ferskate banen. Sa wurke er as havenarbeider, as boufakker en as sjauffeur fan in skoalbus. Fan 1951 oant 1963 wie hy it opperhaad fan 'e Tsleil-Wautût Naasje, de stamme-organisaasje dy't syn folk fertsjintwurdige (hoewol't dy doedestiden noch de Burrard Yndianetroep hiet).

Yn 1960, doe't er al 61 jier wie, gie George foar it earst as akteur oan it wurk doe't er de rol fan Ol' Antoine (útspr.: "Ool Entwaain") krige yn 'e Kanadeeske tillefyzjesearje Cariboo Country. Njoggen jier letter soed er deselde rol fertolkje yn 'e Disney-film Smith! (1969), dy't op in ôflevering út 'e searje basearre wie. (Beide ferfilmings giene úteinlik werom op 'e novelle Breaking Smith's Quarter Horse, fan Paul St. Pierre.) Yn 1970, doe't er ûnderwilens 71 jier wie, wûn George mei syn rol as it Sjajinske opperhaad Old Lodge Skins yn 'e Amerikaanske film Little Big Man de National Society of Film Critics Award en de New York Film Critics Circle Award, beide yn 'e kategory fan bêste manlike byrol. Boppedat waard er foar dyselde rol nominearre foar de Oscar foar bêste manlike byrol. Neitiid spile George yn mear Amerikaanske films, wêrûnder Cancel My Reservation (1972), Alien Thunder (1974), The Bears and I (1974) en Harry and Tonto (1974).

Syn bekendste rol hie Dan George yn 1976, as de âlde Sjeroky-Yndiaan Lone Watie, dy't freonskip slút mei it titelpersonaazje, spile troch Clint Eastwood, yn 'e western The Outlaw Josey Wales. Oare films dêr't George yn te sjen wie, wiene Shadow of the Hawk (1976), Americathon (1979), Spirit of the Wind (1979) en Nothing Personal (1980). Op 'e tillefyzje hied er rollen yn in ôflevering fan 'e searje Kung Fu, yn ferskate ôfleverings fan The Beachcombers, en yn 'e histoaryske minysearje Centennial, út 1978, nei it boek fan James A. Michener.

George wie ek aktyf as toanielakteur. Sa spile er Rita Joe har heit it toanielstik The Ecstasy of Rita Joe, fan George Ryga, wêrmei't er op 'e planken stie yn Vancouver, Ottawa en Washington, D.C. George brûkte syn aktearkarriêre en de bekendheid dy't er dêrmei krige om better begryp te kweken tusken blanken en Yndianen. Yn 1973 naam er fierders it liet My Blue Heaven op mei de band Fireweed, mei it nûmer Indian Prayer op 'e B-side. Yn 1974 brochten hy en Fireweed in album út mei de titel Chief Dan George & Fireweed: In Circle, dêr't de beide neamde lieten op stiene en noch sân oaren deropta.

Njonken syn aktearkarriêre wie Dan George ek dichter en publisist. Syn essay Lament for Confederation, wêryn't er útfear tsjin 'e dieverij fan Yndiaanske grûn troch it blanke kolonialisme, waard yn Vancouver foardroegen as ûnderdiel fan 'e plechtichheid ta gelegenheid fan it hûndertjierrich bestean fan Kanada yn 1967. Dêrmei droech er sterk by oan in nij elan en in oanwaaksend polityk aktivisme mank it Yndiaanske folksdiel, en teffens wekke it gruttere sympaty foar de Yndiaanske saak op by in grut diel fan 'e blanke befolking. Yn 1971 waard George mei de rang fan ofsier opnommen yn 'e Oarder fan Kanada.

Ferstjerren

Dan George kaam yn 1981 yn 'e âlderdom fan 82 jier yn Vancouver te ferstjerren, en waard begroeven op it tsjerkhôf fan Burrard.

De British Columbia Hall of Fame-stjer fan Dan George op it trotwaar fan Granville Street, yn Vancouver.