Seite:Bremer Stacken I.djvu/57
[Automaatisk auerdraanj]
- 57 -
Diaram leit 'r ham man del üb sin Kast tu rawen
Me 't Öletjüch an a Siastewel un.
Hat dürret uck egloong, dann bigann 's all tublawen:
„Lät a Märssaiels lupp! Jo könn eg muar stunn."
Wann 'r 't Förmärssail an a Fock fästmaget
An at Grattmärssail thachtrewet hä,
Dann as 't nett, üs wann a Bür sin Ial biraget,
Dann leit 'r so raweg, üs di Bür man dä.
Wann a Siaman aliewen üb't Wecler amdwali
Bi Dai an bi Naacht nian Raw ha skull,
Dann maci di Düwel at Faren hali,
Wann 'k dann eg lewer Skruader wes wüll.
Man hat woort uck ans öders. Nü kommt a Sommer,
An üs Mat kommt fan a Rais un a Äg.
Dann as üb ian Fer tu Aanj san Kommer.
Hü skull hi ham üb 't Lunn well ätdreg?
Det wall 'k jam fertell : As 'r ufbitalet
An hä me Gud sin Jiil un a Pös,
Dann kommt a Sliapbas uck all an halet
Llam at miast ar wech fan för sin Nös.
Dann gongt 'r henn tu da Skruader an Sütjer
An käft ham cliar an nei Packtji Tjüch;
Dann det ual as foll fan Höl an Klütjer;
Sin Futtjüch as uck alles ferbrückt.
Wat awerblaft, nö de ferwaret
Hi dann ferlicht well un an H<">s.
Man liä 'r sin Fomen ham apsnaret,
Dann blaft ar uck nanth un a Pös.