Seite:Bremer Stacken I.djvu/131
[Automaatisk auerdraanj]
— i3i —
Me üssens Mächt as nantang denn;
Wi ha so gau förlesen.
Man me üss färt an starkan Man,
Hä alltidj me üss wesen.
Wedd 'am, hocker 't as? —
Jisus ! — Det as wass /
Hi stänt üss üb Sidj;
Ham hiart Lunn an Lidj ;
Hi blaft, ja, hi blaft bowan.
Wann a hial Wärlt foll Dönnern wiar,
Wi kemm ei un her Klauan.
Hat magat nant. Hi wall üss hiar,
Brangt allas ball tu rauan.
Wat glisast noch, dü Ual?
Näman känt din Mual.
Dü feest üss ei muar fad:
Wi stunn un Godd sin Gnad.
Ual Knecht, dü könnst uffdaansi!
A Skraft stänt fäst. Jo lät 's well stunn
An fu nän Soonk. Wat fragi
Wi efter jo? An huger Hunn
Wall nü madd üss apragi.
Nemm 's üss uck üssens Gudd
An Wüff an Jongans Bludd,
Wi reegni allas nant:
Godd nooch her Hunnan bant
An lät sin Rick smock delkemm.
Noorsarap 1850. Christian Johansen.