Seite:Bremer Stacken I.djvu/122
[Automaatisk auerdraanj]
- 122 —
M ömrang Lunn,
Det ömrang Lunn det as man letj
An mager uck diarbi;
Nian Klei klewwat än hirr tu a Fett;
Man Sunn stofft trinjambi.
Diar 't nü man letj an mager as,
Kon arkan lacht bigripp,
Dat hirr ei föll Förmögan satt
Un det letj sunnag Rick.
Ja, wiar 't hirr noch , üs 't hirr ans wiar,
För 'n söstag, söwentag Juar,
Wiar 't hirr tu wennin wass Plassiar;
Dann näman läs hirr Nuad.
Do drabd 'm Sommerdai üb 't Lunn
Nian Karman hirr bi Hüs ;
Arann tu bliwan wiar an Skunn ;
Sôck än mad näman lis.
A miasten for un jü diar Tidj
Fan Rott- an Amsterdamm,
An arkan wiar det do uck glick,
Wat Wai, dat hi henn kam.
Uck föll Kopteins an Skappers fon
Ham jü Tidj hirr üb 't Lunn,
An hör Försiinst wiar a miast Tidj gudd;
So kam föll Jill üb 't Lunn.