Seite:Bremer Stacken I.djvu/119

— ii 9 —

Förförang üb a Welt as widj an sidj.
Wann 's bedgi skell, mei 's lewer ans stridj
As dach Ünrocht.
Ha 's gudd tu drankan an tu iidjen,
Do woort Godds Wurd hialndall förjidden,
An gor ei am soocht.

Noorsarap 1845. Karsten Paulsen.

Aucr Simon.

Un Söddersarap üb 't ömrang Lunn
Diar wennat an letjen Kiarl, lepp hall ans bi Strunn,
Küdd Hüssang driw.
Det wiar an letjen starkan Man;
Skull Baarnwinn skeenk, do skeenkt 'r Tron.
„Uhei!" sad Wögen.

Un sin jong Juarn skod hi 'ns efter 'n Stian ;
Do flog ham 't Rudderlup un 't Bian.
Jan duri ! Au !
Do lepp hi tüss, blät üs 'n Swinn ;
D<> moost Elen Samman ham gau förbinj,
Stät an Slont un 't Hol.