Muerti
La muerti (otrus sinónimus son decesu, dehunción, fallecimientu, óbitu, expiración, perecimientu, fenecimientu, cesación) es un efeutu terminal que resulta de la extinción del procesu homeostáticu nun sel vivu; y con ellu el fin la vía.[1] Puei prouci-si por causas naturalis (vejez, malotia, consecuencia la caena trófica, desastri natural) o inducías (suicidiu, omicidiu, eutanasia, acidenti, desastri meyuambiental).
![](../I/Kuoleman_Puutarha_by_Hugo_Simberg.jpg.webp)
Kuoleman puutarha, Hugo Simberg (1906)
![](../I/Skullclose.jpg.webp)
El cráneu umanu, ampliamenti utilizau comu símbolu de muerti y descomposición
El procesu de fallecimientu, si bien está totalmenti definíu en angunas de las sus fassis dendi un puntu de vista neurofisiológicu, bioquímicu y méicu, aún no es del tó comprendíu nel su conjuntu dendi'l puntu de vista termodinámicu y neurológicu, y dessistin discrepancias centíficas al respeutu.
Prantilla:Cita
Guípesi tamién
- Ataúd
- Cementeriu
- Huneral
- Necrosis
Huentis
Referéncias
Bibliografía
- Aries, P. "La muerti en Ocidenti". (1982). Barcelona: Argo Vergara
- Arregui, Jorge V. "El horror d'espeñal: el valor la muerti en la vía umana". (1992). Tibidabo Edicions. ISBN 978-84-86421-89-2
- Cobo Medina, C. "Los tópicus la muerti. La gran negación". (2000). Madrid: Ediciones Libertarias
- García-Sabell, D. "Paseu al reor la muerti". (1999). Madrid: Alianza Editorial}}
Atijus
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.