Zirkuitu magnetiko

Zirkuitu magnetikoa izango dugu, gailu baten eremu magnetikoaren indar lerroak, ibilbide itxi bat betetzen dutenean. Honen ekoizpenerako, material ferromagnetikoak erabiltzen dira, hauen iragazkortasun magnetikoa airearena edo espazio hutsarena baino askoz ere handiagoa delako eta ondorioz, eremu magnetikoa materialaren baitan; nukleoa izenekoa, geratzea ahalbidetzen duelako. Altzairu elektrikoa, iragazkortasun magnetiko bereiziki altua duen materiala da, beraz nukleoak ekoizteko oso egokia den materiala da.

Zirkuitu magnetiko sinple baten egitura

Zirkuitu magnetiko sinple bat, eraztun bat edo toru bat material ferromagnetikoz eginaikoa da, eta korronte elektrikoa zirkulatzen duen harilketa batez inguratua. Harilketa edo bobinaketa hau, eraztunean fluxu magnetiko bat sortzen du; hurrengo formulak emanda:

${\displaystyle \Phi ={\frac {\mathcal {F}}{\mathcal {R}}}}$

non ${\displaystyle \Phi }$ fluxu magnetikoa den, ${\displaystyle {\mathcal {F}}}$ indar magnetoeragilea (N espira kopurua bider I korrontea bezala definitzen dena: ${\displaystyle {\mathcal {F}}=NI}$) eta ${\displaystyle {\mathcal {R}}}$ erreluktantzia magnetikoa den, hurrengo formularen bidez kalkulatzen dena:

${\displaystyle R={\frac {l_{c}}{\mu A_{c}}}}$

non ${\displaystyle l_{c}}$ zirkuituaren luzera den, metroetan neurtua, ${\displaystyle \mu }$ materialaren iragazkortasun magnetikoa; H/m -tan (henrio / metro) neurtua eta ${\displaystyle A_{c}}$ zirkuituaren sekzioaren azalera (nukleo magnetikoaren sekzioa, fluxuarekiko perpendikularra) metro karratutan.

Zirkuitu magnetikoak garrantzitsuak dira ingeniaritza elektrikoan , transformadoreak , motor elektrikoak , zirkuitu bihurgailuak, erreletak eta abar eraikitzeko oinarri teorikoak baitira.