Zelulitis

Zelulitisa pairatzen duten pertsonengan hainbat sintoma dira ikusgarri, besteak beste, larruazaleko gorritasuna eta hantura dira ohikoenak. Are gehiago, kalteturiko larruazal eremua mingarria, bero sentsaziozkoa eta oso sentikorra egongo da. Beste sintomen artean, babak, orban gorriak, gongoil eta nodulu linfatikoen hantura, giltzaduretan gogortasuna, goragaleak, nekea, izerdiak eta sukarra aurkitzen dira. Gainera, infekzioa alboko eremuetara hedatzeko joera izango du. Hantura abiadura handiz edota zenbait egunen buruan hedatuko da gorputzean zehar. [2]

Fase berantiarretan sepsiaren sintomak agertu daitezke, hala nola, hipotentsioa eta takikardia. Hainbat atal, beheko gorputz adarra bereziki, sintoma antzekoak izan ditzakete.

Eragile ohikoenak Staphylococcus eta Streptococcus bakterioak dira.[3] Larruazalean hainbat bakterio aurki daitezke baina zauriak edota lesioan egoteak bakterio hauek larruazal barnean sartzeko eta hau infektatzeko aukera izango dute.

Zelulitis infekziosoaren adibidea hankaren behealdeko eremuan.

Diabetesa duten pertsonek edota zirkulazio arazoak pairatzen dituztenek kontu handiago bat izan behar duten haien prebentzioari dagokionez larruazal lesio bat ekidin ahal izateko. [5]Hurrengo neurriak hartu beharko lirateke:

• Esku eta oinen azazkalak
• Kontu handia izanik, inguruko azala ez mintzeko.
• Eskuak eta oinak ondo babestu zapata egokiak eta eskularruak erabiliz.
• Oinak begiratu aldi oro, lesioak egotekotan denbora nahikoarekin detektatu ahal izateko.
• Larruazala etengabe hezetu pitzadura eta ezkatatzea ekiditeko.
• Larruazalean azaleko infekzioa izatekotan berehala tratatu behar da, pertsona batetik bestera erraz kutsatu baitaitezke (adibidez, atleta-oina).

Azalean zauriren bat izatekotan, hurrengo pausuak jarraitu behar dira:

1. Zauria egunero garbitu, ura eta xaboia erabiliz.
2. Krema edo ukendu babesle bat jarri, azaleko zaurietan nahikoa izan ohi da.
3. Zauria hesgailu batekin estali eta aldatu hesgailua, gutxienez, egunero.
4. Infekzio bat egon ahal delako adierazgarri bat dagoen edo ez behatu.

Azkenik, zelulitisa noizbait pairatu izan bada medikuak antibiotiko prebentiboak errezetatuko ditu, izan ere, behin gaixotasuna pairatuta berriro ere arriskua handia da.

Zelulitisaren diagnostikoan ematen den akats ohikoena dermatitisarena da, izan ere, diagnostiko okerra ekiditeko komenigarria da behaketa klinikoaz gain, zenbait ikerketa burutzea da, besteak beste, odol analisiak.

Odol analisietan batez ere, C proteinen gorakadak neurtu daitezke infekzio bakterianoen adierazle zehatzenak baitira. C proteina kopuru ohikoak aldiz, ez dira baliogarriak diagnostikoa burutzeko.

Normalean antibiotikoak errezetatzen dira, bakteria baten ondorioz sortutako infekzio bat baita.[6] Beharrezkoa baldin bada medikuak analgesikoak hartzea baimendu ditzake. Etxean gauden momentuan, infekzio gunea bihotzaren mailatik gora kokatzea gomendagarria da hantura gutxitzeko eta sendaketa prozesua errazteko.

Gehienetan oso sendaketa prozesu erraz bat da baina gerta daiteke ospitalean egun batzuk pasa behar izana. Hau hurrengo kasuetan ematen da:

• Infekzioa oso gaixo egotea eragin duenean (sukar oso altua, goragaleak, presioa arterial arazoak... izatea).
• Antibiotikoak hartu ostean infekzioa txarrera doanean.
• Immunitate sistema ez duenean ondo funtzionatzen (minbizi edo HIES kasuetan, adibidez).
• Begien inguruan infekzio bat izatean.
• Antibiotikoen beharra zainen bitartez baldin bada.