Yvan Colonna

1997ko uztailean izenik gabeko talde armatu batek Pietrosellako jendarmeriaren kontrako atentatua egin zuten. Atentatu hartan lapurtu zuten geroago Claude Erignac hiltzeko erabiliko zuten arma. Colonnari atentatu hartan parte hartzea leporatu zioten, eta 2001eko uztailaren 20an kondenatu.

Talde hark Claude Erignac Korsikako prefeta hil zuen 1998ko otsailaren 6an, Ajaccion. Atentatu hark lurrikara eragin zuen Korsikan eta Frantzian. Atentatua bere gain hartu zuen talde anonimoak Korsikako mugimendu politikoa astindu nahi izan zuten, aurreko urteetako elkarren arteko gatazka eta hilketak geldiarazteko asmoz.

Poliziak urte bat baino gehiago eman zuen jakiteko zein izan ziren Pietrosellako jendarmeriaren eta Erignacen kontrako atentatuen egileak. Hainbat lagun atxilotu zituzten 1999ko maiatzaren 21ean, Cargese eskualdean. Atxilotutako batzuek adierazi zuten Yvan Colonna izan zela prefetari tiro egin ziona. Colonnak, artean atxilotu gabe zegoela, telebistari eskainitako elkarrizketa batean ukatu zuen akusazio hori, eta handik berehala ihes egin zuen. Frantziako hedabideek eta poliziak ustezko hiltzaile gisa aurkeztu zuen. Lau urtez klandestinitatean egon ondoren, 2003ko uztailaren 4an atxilotu zuten, Olmeto herrixkatik gertu, ahuntzak zaintzen ari zela.

Colonnak hasieratik ukatu zuen Pietrosellako jendarmeriaren eta Erignacen kontrako atentatuetan parte hartu izana. Erignacen hilketan parte hartzea bere gain hartu zuten kide batzuek eman zuten haren izena hasieran, nahiz eta gero atzera egin zuten. Hori izan zen Colonnaren aurkako akusazioaren oinarri bakarra, baina horri heldu zioten Colonna kondenatzerako orduan.

Colonna hiru aldiz epaitu zuten atentatu harengatik. Lehen auzian bizi osorako kartzelara kondenatu zuten. Colonnak jarritako bi helegiteetan ere kondena hori jarri zioten. Hil arte aldarrikatu zuen errugabea zela.

2003tik zegoen preso Colonna, 1998an Claude Erignac prefeta hiltzea leporatuta, eta bereziki zaindutako presoen DPS estatusa zeukan. Iaztik baldintzapean aske gelditzeko aukera zuen. Colonnaren abokatu Stella Canavak 2021ean adierazi zuen bere bezeroaren kasuko erabakiak «politikoak» zirela[4].

Frantziako Justiziak Colonnak Arlesko (Okzitania) kartzelan jipoi bat jaso ostean «osasun arrazoiengatik» eten zioten zigorra 2022ko martxoaren 16an.

Frantziako legearen arabera, kartzelaldia eteteko aukera bada, baldin eta presoa hil ala biziko egoeran baldin bada[5].

Colonnaren aurkako erasoak samina sortu zuen Kortsikan eta protesta eta istilu nabariak gertatu ziren irlako hainbat herritan, tartean 10.000 eta 15.000 lagun bildu zituen manifestazioa Cortin eta Bastian, hurrenez hurren.[8][9][10][11]

Istiluak gertatu ziren manifestazioan, eta poliziak ere gogor erantzun zuen. 24 manifestari, horietako batzuk larri, eta 4 polizia zauritu zirela esan zuen Korsikako prefeturak. Istiluen aurrean, Gilles Simeoni Korsikako kontseilu exekutiboko lehendakariak esan zuen manifestazioak emozioa, pena, eta baita haserrea ere erakusten zituela, eta gobernuak ez zuela horiek inola ere baretzeko saiakerarik egin.

Colonnak jasandako erasoaren berria jakin eta berehala zabaldu zen haserrea, Ajaccioko Polizia prefeturaren aurrean ehunka manifestari bildu ziren ostiral gauean eta ateari su eman zioten. Beste hainbat mobilizazio ere egin zituzten.

Martxoaren 6an, uhartera bidalitako hainbat militar eta polizia frantses zekartzan Corsica Ferries konpainiako itsasontzi bati porturatzea ukatu zioten STC sindikatuko hainbat kidek. Korsikarren haserrearen aurrean Paristik bidalitako errefortzuak ziren. Zortzi orduz egon zen ferrya geldirik, Touloneko porturantz buelta hartu aurretik.

Astelehen goizean ere jarraitu zuten protestek, eta hainbat lizeo itxi zituzten ikasleek, Colonnarekiko elkartasunez ateen aurrean barrikadak eginez.

Marine Le Pen eskuin muturreko hautagaiak kanpainako ekitaldia egin behar zuen igandean, baina egoera dela-eta atzeratu egin behar izan zuen[12].

Testuinguru horretan, Gerald Darmanin, orduko Frantziako Barne ministroa, Kortsikari autonomia estatutu bat ematearen inguruan hitz egiteko prest agertu zen, istiluak bukatzeko aurrebaldintzarekin, betiere.[13]

Korsikako mugimendu nazionalistak zuhurtzia handiz hartu zituen Gerald Darmanin Frantziako Barne ministroak irlaren estatusaz eta beste hainbat auziz esandakoak. Darmanin uhartean zen, eta horretan landu nahi zituen aldarrikapen historikoetako batzuk; batez ere, autonomia estatusa emateaz eta preso korsikarrak hurbiltzea. Alderdi autonomistek eta independentistek, ordea, zehaztasun falta egotzi zioten, eta, are, engaiamenduen zintzotasuna zalantzan jarri zuten. Atzoko bilera «Gaurko prozesu historiko baten lehen pausoa izan behar da. 50 urteko ziklo bat itxi behar du», esan zuen Simeonik atzo, Darmaninekin izandako bilkuraren ostean:

Aipaturiko prozesuaz, Korsikako gobernuburuak azaldu zuen, besteak beste, honako auziez aritu zirela: batetik, Yvan Colonna presoarentzat «egia eta justizia» behar dela; bigarrenik, Pierre Alessandri eta Alain Ferrandi Korsikako presondegi batera hurbildu behar dituztela, eta «preso dauden gainontzekoak askatu» beharra dagoela; eta, azkenik, Korsikako herriaren aitortza.

«Problematika guztiak landu beharko dira, kulturatik hizkuntzara. Dokumentu batean islatu behar dira gaur harturiko konpromisoak», eskatu zion Simeonik Frantziako Gobernuari[14].

2022ko martxoaren 22an, Frantziako Gobernuak jakinarazi zuen Pierre Alessandri eta Alain Ferrandi presoak Korsikara hurbilduko zituztela, Borgoko presondegira. Matignonek azaldu zuenez, lekualdatzea beranduenez apiril erdialdean egingo zuten[15].

Yvan Colonnaren kontrako erasoaren ondoren sorturiko testuinguruak erabakiak hartzera behartu zuen Frantziako Gobernua, eta, egoera baretze aldera, Jean Castex Frantziako lehen ministroak DPS bereziki zainduriko presoen estatusa kendu zien bi preso horiei, hilaren 11n.

Biek ala biek 2017tik eskatu ahal dute baldintzapeko askatasuna, baina ezezkoa jaso zuten DPS estatusa izateagatik. Hortaz, ikusteko dago zer gertatuko den apiriletik aurrera; Korsikako mugimendu nazionalistak horiek askatzea ere eskatu izan du.

Alessandri eta Ferrandi 1999an atxilotu zituzten, eta 2003an bizi osoko zigorra ezarri zieten, Claude Erignac prefetaren heriotzarekin zerikusia izan zutelakoan. Harrez geroztik, Frantzian betetzen ari dira kartzelaldiak, Paris inguruan[16].