Walkiria Terradura

Laura Vagnarelliren eta Gustavo Terradura abokatu eta antifaxista konprometituaren bost seme-alabetako bat zen. Bere aitaren jazarpenaren eta espetxeratzearen lekuko izan zen gaztaroan. Erregimen faxistarekiko mespretxuzko jarrerak behin eta berriz azaldu zuen eskolan, eta galdeketak egin zituen poliziaren egoitzan.

Eskola amaitu ondoren, Terradurak zuzenbidea ikasi zuen Perugiako Unibertsitatean. 1944ko urtarrilean, Organizzazione per la Vigilanza e la Repressione dell'Antifascismo-OVRAko agenteek etxean sartu ziren aita atxilotzeko asmoz; hark ezkutatu egin zuen eta, ondoren, Monti del Buranora ihes egin zuten, eremu horretako formazio partisanoekin bat egiteko.[2]

Pesaro eta Urbino probintzian jarduten zuten Garibaldi brigadekin bat egin zuten, zehazki bosgarren batailoian, Samuele Panichi komandantearen agindupean. Bere ahizpa Lionella talde berean sartu zen. Walkiria izan zen sei laguneko Settebello izena hartu zuen eskuadroi batean emakume bakarra. Terradura eskuadroiko buruzagi bezala bozkatua izan zen. Neska minen eta lehergailuetan espezializatu zen, alemaniar armada nazien eta italiar faxisten mugimenduak oztopatzeko zubiak suntsitzeko operazioak eginez.[3]

Gerra garaian, Terradurak Zerbitzu Estrategikoen Bulegoko kapitain bat ezagutu zuen, Alfonso Thiele, eta harekin ezkondu zen. Gerra ostean, labur bizi izan zen Estatu Batuetan, Italiara itzuli aurretik. Politikan eta beteranoen antolaketan aktibo egon zen, Italiako Partisanoen Elkarte Nazionalean alegia.

1970ean, Balio Militarreko Zilarrezko Domina jaso zuen.[4]

• (Italieraz): Walkiria Terradurarekin elkarrizketa Youtuben.