Vladimir Soloviov

Vladimir Sergeyevitx Soloviov (errusieraz: Влади́мир Серге́евич Соловьёв; Mosku, Errusia, 1853ko urtarrilaren 28a^greg./urtarrilaren 16a^jul. - Mosku, Errusia, 1900eko abuztuaren 13a^greg.uztailaren 31^jul.) errusiar filosofo eta olerkaria izan zen.

Vladimir Soloviov
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Mosku, 1853ko urtarrilaren 16a (juliotar egutegia)
Herrialdea	Errusiar Inperioa
Lehen hizkuntza	errusiera
Heriotza	Uzkoye (en) , 1900eko uztailaren 31 (juliotar egutegia) (47 urte)
Hobiratze lekua	Novodevitxi hilerria
Familia
Aita	Sergey Solovyov
Ezkontidea(k)	ezkongabea
Anai-arrebak	ikusi Vsevolod Solovyov (en) Mikhail Solovʹev (en) Polyxena Sergeyevna Solovyova (en)
Familia	ikusi Sergei Solovyov (en) (iloba)
Hezkuntza
Heziketa	Faculty of History and Philology of Moscow University (en)
Hezkuntza-maila	Doktoretza
Doktorego ikaslea(k)	Sergei Nikolaevich Trubetskoy (en)
Hizkuntzak	errusiera
Ikaslea(k)	ikusi Sergei Nikolaevich Trubetskoy (en)
Jarduerak
Jarduerak	filosofoa, poeta, iritzi-kazetaria, unibertsitateko irakaslea, literatura-kritikaria, idazlea eta teologoa
Enplegatzailea(k)	Moskuko Ubiertsitate Inperiala San Petersburgoko Estatu-Unibertsitatea
Influentziak	Arthur Schopenhauer eta Platon
Kidetza	San Petersburgoko Zientzien Akademia
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa

Moskuko Unibertsitatean eta Londresen egin zituen ikasketak, eta Moskura itzuli zenean hango unibertsitateko irakasle izendatu zuten. Jakintsua eta hizlari bikaina izan zen; haren filosofiak eragin handia izan zuen bere garaian. Schellingen eta Leontieven jarraitzaile zen. Europako arrazionalisten kontra eta Ekialdeko eta Mendebaleko elizak Aita Santuaren agintaritzapean batzearen alde egon zen; Solonieven iritzian, giza aniztasuna iturri bakun batetik sortua zen eta, beraz, gizonek iturri horretara itzuli eta hartan bateratu beharra zeukaten. Olerkiez gainera, saiakerak ere idatzi zituen; Errusiako errealismo mistikoaren eta sinbolismoaren aitzindaria izan zen. Lan nagusiak: Mendebaleko filosofiaren krisia (1874), Teokraziaren historia eta etorkizuna (1887), Filosofia teorikoa (1897-1899).