Venus lotan

Venus lotan edo Dresdengo Venusa Giorgione italiar margolariak 1510 inguruan egin zuen mitologiako margolan ospetsua da. Oihal gaineko olio-margolaritza teknikan egina Pizkunde eta Barrokoko garaietan gai ohikoa jasotzen du, Venus jainkosa etzanda lo egiten (Tiziano, Rubens). Dena dela, margolariaren teknika esker, lan honek eragin handia izan zuen. Giorgioneren azkenetariko margolana izan zen.[1]

Venus lotan
Jatorria
Sortzailea(k)Giorgione eta Tiziano
Sorrera-urteaXVI. mendea
IzenburuaSchlummernde Venus eta Venere dormiente
MugimenduaVeneziako eskola
Goi Pizkundea
Ezaugarriak
Materiala(k)olio-pintura eta Margo-oihala
Dimentsioak108,5 (altuera) × 175 (zabalera) cm
Genero artistikoamargolaritza mitologikoa eta biluzia
Egile-eskubideakjabetza publiko
Deskribapena
Iconclass92C451, 25H17 eta 12EE13(VENUS)2
Kokapena
LekuaGemäldegalerie Alte Meister
BildumaStaatliche Kunstsammlungen Dresden (en) Itzuli
InbentarioaGal.-Nr. 185
JabeaAugusto II.a Poloniakoa
Argumentu nagusiaVenusa
Aurpegiak lasaitasuna azaltzen du.
Tizianoren Txakurtxoaren Venusak oso garbi adierazten du Giorgioneren eragina.

Historia

Ez dugu ezagutzen Giorgionek margotu zuen urte zehatza. Dirudienez, berak lana bukatu gabe utzi zuen, eta Tiziano izan omen zen zeruaren margoa bukatu zuena.[2] Urte askoa Tizianok egindako margolan baten kopia zela pentsatu zen; kopia horren egilea Sassoferrato izeneko margolaria izan zitekeen. Azkenean, Giovanni Morelli (1816-1891) kritikariak zehaztu zuen benetako egilea, XIX. mendean. Margolanaren ezagutzen den lehenengo kokapena Veneziako Casa Marcello izan zen. Ondoren, Ferraran eta Modenan agitzen zuen Esteko leinuaren eskuetara igaro zen. Familia horrek 1746an Saxoia etxeari saldu zion. Gaur egun Dresdengo Gemäldegalerie Alte Meisterren erakusten da.

Deskribapena

Margolan handia da, 108,5 zm x 175 zm. Lanean neska gazte bat biluzik eta lotan, oso lasai, ikusten dugu. Emakumea kanpoaldean egotea benetako iraultza izan zen garaiko margolaritzan eta askoren ustez horrek arte modernoaren hasiera markatzen du. Neskaren formak eta atzean ikusten den paisaiarenak antzekoak dira baina koloreek bereizten dituzte. Hitz batek definitzen badu margolan hau hori oreka da, harmonia. Ikuspegi bukoliko batean neskaren axolagabekeriak, sentsualitateak oso erotismo dotorea transmititzen du.

Dena dela, margolariak tartra jartzen du margotutako irudiarekin. Fenomeno hori ohikoa da Giorgioneren lanetan. Ikuspegi kontenplatiboa dago bai ikuspegiaren gainean, bai emakumearen gainean. Emakumearen loa zuhurra da. Inguruan ikusten diren hostoek, bestetik, nahiko tonu hotzak dituzte, ez tonu beroak. Emakumea jantzien eta mihiseen gainean dago etzanda eta horien tolesak maisutasun handiz eginak daude.

Elementu erotikoak

Aipatutako tarte horren barruan badira elementu sinboliko erotiko batzuk:

  • Eskuineko besoa altxatuta du, eta horrek bere besape osoa erakusten digu, bere sexuaren ikurra.
  • Ezkerreko eskua bere aluaren gainean dago jarrita.
  • Ikuspegiaren bihurguneek emakumeenak indartzen dituzte.

Eraginak

Margolari askoren gainean eragin handia izan zuen margolan honek. Goian Tiziano (Txakurtxoaren Venusa) eta Rumbens aipatu baditugu, beste izen garrantzitsuak hauek dira: Velázquez, (Venus ispilukoa), Ingres eta Manet.

Erreferentziak
  1. https://arte.laguia2000.com/pintura/venus-dormida-giorgione
  2. https://web.archive.org/web/20200216120150/https://www.artehistoria.com/es/obra/venus-dormida

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.