Ulrike Ottinger
Ulrike Ottinger (Konstantza, Alemania, 1942ko ekainaren 6a) zinema zuzendaria da. Berak esana da:
« | Oso gazte hasi nintzen, nire amak, bere lanbidea zela eta, asko bidaiatu behar izaten zuen, eta txikitan harekin bidaiatzen nuen. Bederatzi urte betetzean, Kodak Retina kamera txiki bat oparitu zidan. Argazkiak egin niezazkiokeen ezagutzen nuen jende interesgarri hari guztiari.
Halaxe hasi nintzen "bestea"ren berri izaten. Gero antzerkia egiten jardun nuen, Konstantzan. Garai hartan zuzendari asko zeuden emigraziotik itzuliak, frantziar kultura asko zegoen nonahi, frantziar militarrek Konstantzan zutelako kuartela. Aita margolaria zenez, harreman estua geneukan artistekin. Baina gero denbora asko behar izan nuen benetan zer nahi nuen erabakitzeko. Parisera joan nintzen, eta margolari moduan hasi. Geroago, garai hartan frantsesez "action" esaten zitzaiona egin nuen, ondoren performance bihurtuko zena. Parisen interes handia hartu nuen zineman. |
» |
Ulrike Ottinger[1] |
Ulrike Ottinger | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Konstantza, 1942ko ekainaren 6a (81 urte) |
Herrialdea | Alemania |
Hezkuntza | |
Heziketa | Municheko arte ederren akademia |
Hizkuntzak | alemana |
Jarduerak | |
Jarduerak | film-zuzendaria, gidoilaria, argazkilaria, argazki-zuzendaria, margolaria eta zinemagilea |
Parte-hartzailea
| |
Enplegatzailea(k) | European Graduate School (en) |
Jasotako sariak | ikusi
|
Kidetza | Berlingo Arteen Akademia |
ulrikeottinger.com… | |
|
Filmografia
- Laocoon and Sons
- Madame X
- Ticket of no Return
- Dorian Gray in the Mirror of the Yellow Press
- Zwölf Stühle Hamabi eserleku
- Südostpassage. Südost pasartea. Eine Reise zu den neuen weißen Flecken auf der Landkarte Europas
- Freak Orlando. Eine künstlerische Gesamtkonzeption
- Countdown
Kritika
2004an Ottinger lanei buruz "Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia"-ko audio-bisualen departamentuak horrela esan zuen: En la obra de Ottinger la realidad sólo es un aura. Cada imagen es una sorpresa y los filmes funcionan como subtexto de diferentes temas, desde los prejuicios sociales hasta el ostracismo, desde los rituales de poder hasta la muerte. Su reapropiación de la estética del narcisismo desde un discurso feminista hace su obra muy inusual y enormemente diferente de la realizada por muchas mujeres, por lo general documentales centrados en cuestiones propias del universo femenino, como maternidad,prostitución, racismo o explotación económica.
Erreferentziak
- Miren ERASO: «Ulrike Ottinger zinemaren ispiluan», Zehar aldizkaria, 55. zenbakia.