Transmisio-uhal

• Distantzia handietara kokaturiko ardatzak lotu ditzakete.
• Ardatzak ez dira lerrokatuta egon behar.
• Transmisio-elementu hauek soinu gutxi sortzen dute. Gainera merkeak dira eta mantenimendu gutxi behar dute.
• Loturiko ardatzen arteko bibrazioak eta kolpeak isolatzen dituzte.
• Efizientzia oso altua daukate, % 95 inguru izaten da.
• Fusible mekaniko modura egiten dute lan. Hau da, gainkargak sortzen direnean uhalak marruskadura-indarra gaindituko du eta irristatzen hasiko da.
• Biraketa transmititzeko beharrezkoa den marruskadura mantentzeko (sinkrono motakoetan izan ezik), uhalak tentsio jakin batekin muntatu behar dira.
• Uhalen bizitza luzatzeko, beharrezkoa da ikuskapen eta mantenimendu egoki bat egitea.
• Funtzionamendu-tenperaturak -35 Cº eta 85 Cº bitartean aurkitzen dira.
• Engranaje edo kateek baino higadura handiagoa daukate.

Uhal bidezko transmisioak konektatutako bi ardatzen arteko transmisio-erlazioa ezartzen du. Uhalak d (diametro txikia) eta D (diametro handia) diametroko poleetan muntatzen dira, eta hauen abiadurak ${\displaystyle w_{d}}$ eta ${\displaystyle w_{D}}$ dira. Potentzia guztia ardatz batetik bestera transmitituko dela kontutan izanda (sortutako galera txikiak mespretxatuz), i transmisio-erlazioa honako hau izango da:

Uhal bidezko transmisio baten idar-eskema

${\displaystyle Pot_{d}=Pot_{D}\Longrightarrow T_{d}*w_{d}=T_{D}*w_{D}\Longrightarrow i={w_{d} \over w_{D}}={T_{D} \over T_{d}}}$

Non ${\displaystyle T_{d}}$ eta ${\displaystyle T_{D}}$ ardatzean sortutako pare tortsoreak diren.

Polean tortsio-pare bat garatzeko, beharrezkoa da uhalak trakziozko tentsio handiagoa izatea adar batean bestean baino (${\displaystyle t_{1}}$>${\displaystyle t_{2}}$), irudian ikus daitekeen bezala. Hau jakinda, honako hau beteko da:[3]

${\displaystyle T_{d}=(t_{1}-t_{2})*{d \over 2}}$

${\displaystyle T_{D}=(t_{1}-t_{2})*{D \over 2}}$

Uhalean sortutako tentsioak lortzeko, irudian agertzen den bezalako uhalaren zati diferentzial bat analizatuko da. Atal honetan uhalaren gain eragiten duten indarrak honako hauek dira:

Uhalaren atal diferentziala

• Marruskadura-indarrak: ${\displaystyle {\vec {f}}}$
• Indar zentrifugoak: ${\displaystyle {\vec {F_{c}}}}$
• Uhalak jasaten duen tentsioa: ${\displaystyle {\vec {t}}}$
• Poleak uhalaren gain eragiten duen indar normala: ${\displaystyle {\vec {N}}}$

Zati diferentzialean sortutako indarrak analizatuz hurrengo ekuazioak lortzen dira:

• Ardatz horizontalean indarren batura:
  

${\displaystyle t\cos \left({\frac {d\alpha }{2}}\right)-\left(t+dt\right)\cos \left({\frac {d\alpha }{2}}\right)+df=0}$

Cosinuaren propietateez baliatuz, ${\displaystyle \left({\frac {d\alpha }{2}}\right)}$ atalaren cosinua 1 balorera hurbildu daiteke, sinplifikatuz hurrengoa lortzen delarik:

${\displaystyle dt=-df}$

• Ardatz Bertikalean indarren batura:

${\displaystyle d{F_{c}}+dN-\left(t+dt\right)\sin \left({\frac {d\alpha }{2}}\right)-t\sin \left({\frac {d\alpha }{2}}\right)=0}$

Lehenagoko atalean bezala, sinuaren propietateez baliatuz honako berdinketa hau egin daiteke ${\displaystyle \sin \left({\frac {d\alpha }{2}}\right)\approx 0}$. Jarraian adierazitako ekuazio sinplifikatua lortzen delarik:

${\displaystyle dF_{c}=dN}$

Eta azkenik, indar normala marruskadurarekiko adieraziz eta bi ardatzetan lortutako ekuazioak batuz honako hau lortuko da:

${\displaystyle dt=-\mu *dF_{c}}$