Tiza Mafira

Plastikoaren erabilera gero eta handiagoa dela eta kezkatuta,[4][13] Mafirak "Indonesia Plastic Bag Diet" kanpaina hasi zuen 2010eko urrian. Kanpaina horren bidez, jendea gonbidatzen zen plastikozko poltsen erabilera murrizten hastera, erosketa-poltsak ekarriz edo plastikozko poltsak berrerabiliz.[3][14] Kanpaina merkataritza batekin lankidetzan sei hiri nagusitan egin zen. Azken batean, 8.233.930 plastikozko poltsa gutxiago erabil zitezkeen, eta kontsumitzaileek 117 milioi rupia inguru eman zitzaketen Bogor, Yogyakarta, Surabaya eta Baliko hiri-garbiketako jardueretarako. Mafiraren ustez, plastikozko poltsen erabilerari dagokionez, bizi-estiloa eskala handian aldatzeko politikak behar dira.[4]

2013aren hasieran, Mafirak, plastikozko poltsek sortzen dituzten arazoei buruzko kontzientzia hartzeko kanpainak egin dituzten erakundeekin batera, hala nola, Change.org, Ciliwung Institute, Indonesiako Planetaren Ordua, Greeneration Indonesia, Leaf Plus, Indorelawan, Si Dalang, The Body Shop eta hainbat figura indibidualek, mugimendu nazional bat hasi zuten, Gerakan Indonesia Diet Kantong Plastik izenekoa, edo GIDKP (Indonesiako plastikozko poltsak murrizteko mugimendua).[3][10][14] Helburua Indonesiako herriaren parte-hartzea handitzea maila indibidual eta instituzionalean, eta kanpainaren eragina bateratzea da. Urte horretan bertan, Mafirak "Plastikozko poltsa bakoitzeko ordaintzeko" sinadura-kanpaina bat bultzatu zuen merkatariei eta txikizkariei doako plastikozko poltsak banatzeari uzteko eskatuz, eta 70.000 pertsonak babestu zuten.[15]

2016ko otsailaren 21ean jarri zen indarrean plastikozko poltsa ordainduen politikaren froga Indonesiako 23 hiritan.[16] Ondorioz, ehuneko 80 murriztu zen plastikozko poltsen erabilera.[17] Hala ere, probak ez zuen luze iraun, alde asko ez baitzeuden ados politika ezartzearekin. Txikizkako langile batzuk kezkatuta agertu ziren bezeroak joan egingo zirelako doako poltsak ematen ez baziren.[15] Gainera, plastiko-ekoizleak kezkatuta zeuden erabilera bakarreko plastikoen debekuak lanpostuak galtzea eta beste inpaktu ekonomiko batzuk eragitea zekarrelako.[18]

Mafiraren iritziz birziklatutako produktuen eskariak ekonomia babesten lagun dezake tokiko artisautzaren bidez. Nahiz eta asko ez dauden ados legeria horrekin, Indonesiako gobernuak plastikozko poltsen erabilerari buruzko politika babesten du. Horrez gain, "Plastikozko poltsen lapurreta" kanpainaren buru da. Bertan, boluntario antolatuak pertsonengana hurbiltzen dira kalean, eta plastikozko poltsak beste birziklatu batzuekin aldatzeko aukera eskaintzen dute. Elkarrekintzak kontzientzia sortzeko eta jendea hezteko aukera ematen du.[4][19]