Terraformazio

Terraformazioa planeta, ilargi edo beste gorputz baten atmosfera, tenperatura, topografia edo ekologia nahita aldatzeko prozesu hipotetikoa da, Lurraren ingurunearen antzekoa izan dadin eta Lurreko bizitzarako bizigarri bihur dadin.

Ikusmolde artistiko batek Marte terraformatu bat erakusten du lau garapen etapatan.

Terraformazioaren kontzeptua zientzia fikzioan eta zientzia errealean garatu zen. Carl Sagan astronomoak Artizarraren ingeniaritza planetarioa proposatu zuen 1961ean, kontzeptuaren lehen kontakizunetako bat bezala hartzen dena.[1] Terminoa Jack Williamsonek sortu zuen zientzia fikziozko kontakizun batean ("Collision Orbit"), 1942an Astounding Science Fiction-en argitaratua,[2] nahiz eta herri kulturako terraformazioa lan honen aurrekoa izan daitekeen.

Planeta baten ingurunea nahita alda badaiteke ere, oraindik ez da egiaztatu Lurra beste planeta batean imitatzen duen murrizketarik gabeko ingurune planetarioa sortzeko bideragarritasuna. Merkurio, Artizarra, Lurra, Marte eta baita Ilargia ere gaiaren inguruan ikertu diren arren, Marte lurreratzeko hautagairik probableena dela uste da. Asko aztertu da planeta berotzeko eta bertako atmosfera aldatzeko aukera, eta NASAk gaiari buruzko eztabaidak ere antolatu ditu. Marteren lurreratzeko zenbait metodo potentzial gizateriaren gaitasun teknologikoen barruan egon daitezke, baina, gaur egun, horretarako behar diren baliabide ekonomikoak edozein gobernu edo gizarte horretara bideratzeko prest dagoenaren oso gainetik daude.

Epe luzeak eta lurraren bideragarritasuna ere eztabaidagai dira. Gaiak indarra hartu duen heinean, ikerketa beste aukera batzuetara zabaldu da, hala nola, lur biologikora, lurreratzera eta gizakien aldaketara, planeten eta ilargien inguruneetara hobeto egokitu daitezen. Hala eta guztiz ere, oraindik ere badira galderak etikarekin, logistikarekin, ekonomiarekin, politikarekin eta mundu estralurtar baten ingurunea aldatzeko metodologiarekin lotutako arloetan, eta horrek arazoak sortzen ditu kontzeptua aplikatzeko.

Ikasketa akademikoaren historia

Carl Sagan astronomoak Artizarraren ingeniaritza planetarioa proposatu zuen Science aldizkarian 1961ean argitaratutako artikulu batean.[1] Saganek, Artizarraren atmosfera algekin ereiten irudikatu zuen, ura, nitrogenoa eta karbono dioxidoa konposatu organiko bihurtuko zituztenak. Prozesu horrek atmosferako karbono dioxidoa deuseztatzen duen heinean, berotegi-efektua murriztu egingo da, lurrazaleko tenperaturak maila "erosoetara" jaitsi arte. Ondoriozko karbonoa, Saganek suposatzen zuen bezala, Artizarraren gainazaleko tenperatura altuengatik erraustua izango zen, eta, beraz, planetaren gainazalean "grafito edo karbono forma inbolatikoren bat" bezala bahitua izango zen.[1] Hala ere, Artizarraren baldintzei buruzko ondorengo aurkikuntzek ezinezkoa egin zuten planteamendu zehatz hau. Arazoetako bat da Artizarreko hodeiak azido sulfuriko oso kontzentratu batez osatuta daudela. Alga atmosferikoek, Artizarraren goiko atmosferaren ingurune etsaian aurrera egin ahal izango balute ere, are gaindiezinagoa den arazo bat, bere atmosfera, oso trinkoa dela da: presio atmosferiko altuak, "Oxigeno molekular ia puruko atmosfera" bat sortuko luke, eta planetaren gainazala, dentsitate handiz, grafito hauts finez estalita egotea eragingo luke.[1] Konbinazio lurrunkor hau ezingo litzateke denboran zehar mantendu. Organikoki finkatzen den karbono guztia karbono dioxido gisa askatuko litzateke errekuntzaren bidez, eta terraformazio-prozesua "laburtu" egingo litzateke.[1]

Saganek Marte giza bizitzarako leku bizigarri bihurtzeko aukera ere ikusi zuen "Ingenieritza planetarioa Marten" (1973) lanean, Icarus aldizkarian argitaratutako artikulu batean.[3] Hiru urte beranduago, NASAk ofizialki jorratu zuen ingeniaritza planetarioaren gaia ikerketa batean, baina bere ordez "ekosintesi planetarioa" terminoa erabili zuen.[4] Ikerketak ondorioztatu zuen litekeena zela Martek bizia izatea eta planeta bizigarri bihurtzea. Urte horretan bertan, lurrari buruzko lehen hitzaldi saioa antolatu zen, garai hartan "modelizazio planetarioa" deitua.

1979ko martxoan, NASAko ingeniari eta egile James Obergek Terraformazioari buruzko Lehen Elkarrizketa antolatu zuen, Houstongo Ilargi eta Planeta Zientzien Konferentzian saio berezi bat. Obergek publiko orokorrarentzako solasaldian eztabaidatutako terraformazio kontzeptuak zabaldu zituen New Earths (1981) liburuan.[5] 1982 arte ez zen terraformazio hitza erabili aldizkari batean argitaratutako artikulu baten izenburuan. Christopher McKay planetologoak "Terraforming Mars" idatzi zuen, Journal of the British Interplanetary Societyrako artikulua.[6] Artikuluak martziar biosfera autorregulatu baten perspektibei buruz hitz egiten zuen, eta McKay hitzaren erabilera, ordutik, termino gogokoena bihurtu da. 1984an, James Lovelockek eta Michael Allabyk The Greening of Mars argitaratu zuten.[7] Lovelocken liburua izan zen Marte berotzeko metodo berri bat deskribatu zuen lehenetarikoa, non klorofluorokarbonoak (CFC) gehitu zitzaizkion atmosferari.

Lovelocken liburuak bultzaturik, Robert Haynes biofisikariak bastidoreen artean lan egin zuen terraformazioa sustatzeko, eta Ekopoiesis neologismoa ekarri zuen, hitza grezierazko οἶκος, oikos, "Etxea" eta ποίησις, poiesis, "Ekoizpena" hitzetatik abiatuz. Ekopoiesia ekosistema baten jatorriari dagokio. Esplorazio espazialaren testuinguruan, Haynesek ekopoiesia honela deskribatzen du: "Ekosistema jasangarri baten fabrikazioa gaur egun bizirik eta antzua den planeta batean". Foggek, ekopoiesia, ingeniaritza planetario mota bat bezala definitzen du, eta lurraren formazioaren lehen etapetako bat da. Ekosistemak sortzeko lehen etapa hau mikrobio-bizitzaren hasierako ereintzara mugatzen da.[8] López, Peixoto y Rosadoren 2019ko iritzi-artikulu batek mikrobiologia berrtxertatu du, sinbiosi mikrobianoaren printzipioetan eta haren zerbitzu ekosistemiko onuragarrietan oinarritutako kolonizazio-estrategia posible ororen ezinbesteko osagai gisa.[9] Baldintzak Lurreko baldintzetara hurbiltzen diren heinean, landare-bizitza sar liteke, oxigenoaren ekoizpena bizkortuko lukeena eta, teorian, planeta animalia-bizitza izateko gai izango litzatekeena.

Alderdiak eta definizioak

1985ean, Martyn J. Foggek hainbat artikulu argitaratu zituen. 1992an Journal of the British Interplanetary Society-rako terraformazioari buruzko zenbaki oso baten editorea ere izan zen. Terraforming: Engineering Planetary Environments (1995) liburuan, Foggek honako definizio hauek proposatu zituen lurrarekin lotutako hainbat alderdiri buruz:[8]

  • Ingeniaritza planetarioa: teknologiaren aplikazioa planeta baten propietate globaletan eragiteko.
  • Geoingeniaritza: bereziki Lurrari aplikatutako ingeniaritza planetarioa. Parametro globalen baten aldaketaz arduratzen diren makroingeniaritzaren kontzeptuak baino ez ditu barne hartzen, hala nola berotegi-efektua, konposizio atmosferikoa, intsolazioa edo inpaktu-fluxua.
  • Terraformazioa: ingeniaritza planetarioko prozesua, bereziki, planeta estralurtar batek bizitza ezagutzen dugun bezala sostengatzeko duen gaitasuna hobetzera bideratua. Lurraren azken lorpena, Lurraren biosferaren funtzio guztiak emulatuko zituen eta gizakientzat erabat bizigarria izango zen planeta ekosistema bat sortzea izango zen.

Foggek giza bateragarritasun-maila desberdinak zituzten planeta hautagaientzako definizioak ere egin zituen:[8]

  • Planeta bizigarria (HP): giza bizigarritasuna modu eroso eta askean ahalbidetzeko adinako ingurunea duen mundua.
  • Planeta biobateragarria (BP): bizitza bere azalean loratzeko beharrezkoak diren parametro fisikoak dituen planeta bat da. Hasieran bizitzarik ez badu, mundu honek konplexutasun handiko biosfera bat izan lezake, lurrik behar izan gabe.
  • Erraz molda daitekeen planeta (ETP): biobateragarria izan daitekeen planeta bat, edo, beharbada, bizigarria, horrela mantendu daitekeena ingeniaritza planetarioko teknika xumeen bidez eta izar nabe baten edo aitzindari den misio robotiko baten baliabide mugatuekin.

Foggek, Marte, bere gaztaroan, biologikoki bateragarria zen planeta bat izan zela iradokitzen du, baina, orain, ez dago hiru kategoria hauetako bakar batean ere, zailtasun handiagoarekin baino ezin baita terraformatu.[8]

Bizigarritasun-baldintzak
Artikulu nagusia: «Bizigarritasun planetario»

Bizitzarako baldintza absolutu bat, energia iturri bat da, baina bizigarritasun planetarioaren nozioak, beste irizpide geofisiko, geokimiko eta astrofisiko asko bete behar direla esan nahi du, gorputz astronomiko baten azalerak bizia izan baino lehen. Bereziki interesgarria da animalia konplexu eta zelulanitzak sostengatu dituzten faktoreen multzoa, baita Lurreko organismo sinpleenak ere. Horri buruzko ikerketa eta teoria zientzia planetarioaren eta astrobiologian sortzen ari den diziplinaren osagaia da.

Astrobiologiaren ibilbide-orrian, NASAk honela definitu ditu bizigarritasun-irizpide nagusiak: "Ur likidoko eskualde zabalak, molekula organiko konplexuak mihiztatzeko baldintza egokiak eta metabolismoa mantentzeko energia-iturriak".[10]

Aurretiko etapak

Behin baldintzak sartutako espezieen bizitzarako egokiagoak direnean, bizitza mikrobianoa inportatzen has liteke.[8] Baldintzak Lurrera hurbiltzen diren heinean, landare-bizitza ere sar daiteke. Honek oxigeno ekoizpena bizkortuko luke, teorikoki, planeta, animalia bizia izateko gai izatea eragingo lukeena.

Helburu potentzialak

Marte
Marte terraformatu baten ikusera artistikoa

Arlo askotan, Marte, Eguzki Sistemako Lurraren antz handiena duen planeta da.[11][12] Uste denez, Martek Lurraren antzeko ingurunea izan zuen bere historiaren hasieran, ehunka milioi urtetan zehar galdu zen atmosfera trinko eta ur ugariagoarekin.[12]

Galera honen mekanismo zehatza oraindik ez dago argi, nahiz eta hiru mekanismo bereziki probableak diruditen: lehenik eta behin, gainazalean ura dagoen guztietan, karbono dioxidoak (CO2) arrokekin erreakzionatzen du karbonatoak eratuz, atmosfera askatu eta planetaren gainazalean itsasten delarik. Lurrean, prozesu hau indargabetu egiten da plaka tektonikoek karbono dioxidoa atmosferara itzultzen duten erupzio bolkanikoak eragiten dituztenean. Marten, jarduera tektoniko hau ez egoteak sedimentuetan itxitako gasak birziklatzea eragozten du.[13]

Bigarrenik, Marteren inguruan magnetosfera bat ez egoteak eguzki haizeak atmosfera pixkanaka higatzea ahalbidetu zuen.[13] Marteko nukleoaren barruko konbekzioak, nagusiki burdinaz egina dagoena,[14] jatorrian eremu magnetiko bat sortzen zuen. Hala ere, dinamoak aspaldi utzi zion funtzionatzeari,[15] eta Marteren eremu magnetikoa desagertu egin da neurri handi batean, ziur asko "... nukleoaren bero-galeraren, nukleoaren zatirik handienaren solidotzearen eta/edo mantuaren konbekzio-erregimenaren aldaketen ondorioz".[16] NASAren MAVEN misioaren emaitzek atmosfera nagusiki koroa-masaren ejekzioaren gertakarien ondorioz ezabatzen dela erakusten dute, non eguzkiaren abiadura handiko protoien eztandak atmosferan eragina duten. Martek, oraindik, bere azaleraren %40 hartzen duen magnetosfera mugatu bat mantentzen du. Hala ere, atmosfera eguzki haizetik uniformeki babestu eta estali beharrean, eremu magnetikoak eremu txikiagoen bilduma baten forma hartzen du, aterki formarekin, nagusiki planetaren hego hemisferioaren inguruan bildutakoak.

Azkenik, duela 4.100 eta 3.800 milioi urte bitartean, asteroideen inpaktuek Bonbardaketa Berantiar Handian aldaketa esanguratsuak eragin zituzten Eguzki Sistemako objektuen gainazalean. Marteren grabitate baxuak, inpaktu hauek, martziar atmosferaren zati handi bat, espazio sakonera kanporatu izana iradokitzen du.[13]

Marteren terraformazioak, elkarlotutako bi aldaketa handi ekarriko zituen: atmosfera eraikitzea eta berotzea.[17] Berotegi efektuko gasen atmosfera trinkoago batek, karbono dioxidoa kasu, sartzen den eguzki erradiazioa harrapatuko luke. Tenperaturaren igoerak atmosferari berotegi-efektuko gasak gehituko lizkiokeenez, bi prozesuek elkar indartuko lukete.[18] Karbono dioxidoa, berez, ez litzateke nahikoa izango uraren izozte-puntua baino tenperatura handiagoa mantentzeko, eta, beraz, berotegi-efektuko molekula espezializatuen nahasketa bat egin liteke.[19]

Artizarra
Artikulu nagusia: «Artizarraren terraformazioa»
Artizar terraformatu baten ikusera artistikoa

Artizarraren terraformazioak bi aldaketa garrantzitsu eskatzen ditu: planetako 9 MPa-ko (1.300 psi) karbono dioxidozko atmosfera trinkoaren zatirik handiena ezabatzea eta azaleko tenperatura 450 °C-tik (842 °F) jaistea.[20][21] Helburu hauek estuki lotuta daude, Artizarraren muturreko tenperatura bere atmosfera trinkoak eragindako berotegi efektuaren ondorio dela uste baita. Atmosferako karbonoaren bahiketak tenperaturaren arazoa ere konponduko luke.

Merkurio
Merkurio terraformatu baten ikusera artistikoa

Beroegia dela uste den arren, Merkurio eguzki sistemako gorputzik errazenetako bat izan liteke. Merkurioren eremu magnetikoa Lurraren %1,1 baino ez da, baina askoz indartsuagoa izan beharko lukeela uste da, Lurraren %30 arte, eguzki haizearen zenbait efekturen ondorioz ezabatua egongo ez balitz.[22] Uste denez, Merkurioren eremu magnetikoa iraganeko uneren batean "geldialdi" baten ondoren ezabatu zen (ziurrenik Caloris arroaren inpaktuak eragindakoa), eta, aldi baterako "laguntza" bat emango balitzaio Merkurio eguzki haizetik babestuz, Mercurio-Sol l1-en ezkutu magnetiko artifizial bat jarriz (Marterako proposamenaren antzekoa), orduan, Merkurioren eremu magnetikoa "puztu" egingo litzateke eta 30 aldiz indartsuago haziko litzateke, une horretan, Merkurioren eremu magnetikoa autosostenagarria izango litzateke, eremua beste gertaera zerutar batek "geldiaraziko" ez balu.

Marte baino askoz txikiagoa izan arren, Merkuriok Marteren grabitate ia berdina du indarrean, bere dentsitate handiagoagatik, eta, orain handitutako magnetosfera batekin, nitrogeno/oxigeno atmosfera bat mantendu ahal izango luke milioika urtez.

Atmosfera hau emateko, 3,5x1017 kilogramo ur hornitu ahal izango lirateke Venusentzat proposatutakoaren antzeko prozesu baten bidez, Hiperionen (Saturnoren ilargia) aurkako talka zinetikoen zurrusta bat jaurtiz, kanporatuko lukeena eta barneko eguzki sistemara jaurtiko lukeena. Behin ura emanda, Merkurio estali ahal izango litzateke dopatutako titanio dioxidoaren hauts foto-katalizatzaile geruza fin batekin, bere oxigenoa eta hidrogenoa osatzen duten molekuletan ura zatituko lukeena, espazioan hidrogenoa berehala galduz eta 70 urte baino gutxiagoan 0,2-0,3 bar oxigeno puruko atmosfera geratuz (% 30-40ko eraginkortasuna suposatuz). Puntu horretan, atmosfera arnastu ahal izango da, eta nitrogenoa gehitu ahal izango da, beharrezkoa den heinean, landareak nitratoen presentzian hazteko.

Baliteke tenperaturaren kudeaketa beharrezkoa ez izatea, ~159 Celsius-eko batez besteko oreka-tenperatura izan arren, milioika kilometro koadro daude poloetan 0-50 Celsius-eko edo 32-122 Fahrenheit-eko batez besteko tenperaturarekin (Mexikoren tamainako eremu bat tenperatura bizigarriak dituen polo bakoitzean). Litekeena da guztizko eremu bizigarria are handiagoa izatea, lehen aipatutako hauts fotokatalizatzaileak albedoa 0,12tik ~0,6ra igoko bailuke, batez besteko tenperatura globala hamarnaka gradutara murriztuz eta eremu bizigarria potentzialki handituz. Tenperatura are gehiago kontrola daiteke eguzki-pantailen erabilerarekin.

Merkurioa izan daiteke lur gehien har dezakeen zeruko gorputza, partzialki behintzat, atmosfera fin baina presio jasangarriekin arnasteko modukoa emanez, eremu magnetiko indartsu bat, bere lurraren ehuneko txiki bat gutxienez tenperatura jasangarrietan ipar eta hego poloetatik gertu, betiere ur edukia baxu mantentzen bada, ahoko berotegi efektua saihesteko.

Ilargia
Ilargi terraformatu baten ikusera artistikoa

Lurreko Ilargian grabitatea denbora geologikoko aldietan zehar atmosfera bat mantentzeko baxuegia den arren, bat emango balitzaio, denbora luzez atxikiko luke gizakien bizitzarekin alderatuta.[23][24] Hori dela eta, Landisek[24] eta beste batzuek[25][26] Ilargia lurreratzea posible izan daitekeela proposatu dute, baina guztiak ez daude ados proposamen horrekin.[27] Landisek uste du Ilargian oxigeno puruko 1 PSI atmosferak berrehun bilioi tona oxigeno beharko lituzkeela, eta iradoki du gerta litekeela ilargiko arroka kantitate baten oxigenoa murriztea, berrogeita hamar kilometro inguruko alde bateko kubo baten baliokidea. Alternatiboki, Halley kometaren tamainako "berrogeita hamar-ehun kometako" ur edukiak lana egingo lukeela iradokitzen du, "Kometek Ilargiarekin talka egiten dutenean urak ez duela zipriztintzen suposatuz".[24] Halaber, Ilargiaren terraformazioak "Halleyren tamainako 100 kometa" beharko lituzkeela uste du Benfordek.[25]

Lurra
Artikulu nagusia: «Klima aldaketa arintzea»

Berriki proposatu da, klima-aldaketaren ondorioak direla eta, programa interbentzionista bat diseinatu ahal izango litzatekeela Lurrari bere ohiko parametro klimatiko onberenak itzultzeko. Hori lortzeko, hainbat irtenbide proposatu dira, hala nola eguzki erradiazioaren kudeaketa, karbono dioxidoaren bahiketa geoingeniaritzako metodoen bidez eta klima aldatzen duten ingeniaritza genetikoko organismoak diseinatu eta askatzea.[28][29]

Eguzki-sistemako beste gorputz batzuk

Terraformatzeko beste hautagai posible batzuk Jupiter edo Saturnoren ilargi handiak (Titan, Calisto, Ganimedes, Europa, Entzelado) eta Zeres planeta nanoa dira.

Beste aukera batzuk

Terraformazio biologikoa

Ingeniaritza planetarioko proposamen askok genetikoki eraldatutako bakterioen erabilera inplikatzen dute.[30][31]

Datozen hamarkadetan biologia sintetikoa heltzen den heinean, posible izango litzateke diseinuko organismoak zerotik eraikitzea, nahi diren produktuak zuzenean modu eraginkorrean fabrikatzeko.[32] Lisa Nip, Ph.D., MIT Media Labeko Makina Molekularren taldeko doktoregaiak, biologia sintetikoaren bidez zientzialariek gizakiak, landareak eta bakterioak genetikoki diseinatu ahal izango zituztela esan zuen, beste planeta batean Lurraren antzeko baldintzak sortzeko.[33][34]

Gary King Louisianako Estatu Unibertsitateko mikrobiologoak, Lurreko organismorik muturrekoenak aztertzen dituenak, honako hau dio: "Biologia sintetikoak tresna multzo handi bat eman digu, planifikatu nahi ditugun sistemetarako bereziki egokiak diren organismo mota berriak fabrikatzeko erabil daitezkeenak", eta terraformazioaren perspektibak zirriborratzen ditu, honako hau baieztatuz: "Aukeratutako gure mikrobioak ikertu nahi ditugu, nahi ditugun biziraupen- eta lur-propietateak kodetzen dituzten geneak aurkitu nahi ditugu (erradiazioarekiko eta lehortearekiko erresistentzia, adibidez), eta, ondoren, ezagutza hori erabili, bereziki martetarrak diren mikrobioak genetikoki diseinatzeko". Proiektuaren botila-lepo handiena mikrobio egokiak genetikoki egokitzeko gaitasuna dela uste du, eta oztopo hori konpontzeko "hamarkada bat edo gehiago" beharko dela uste du. "Mikrobio mota bakar bat ez, baizik eta elkarrekin funtzionatuko duten hainbat mikrobio garatzea litzateke onena", gaineratu du.[35]

DARPA Marteko gainazalean zuzenean hazitako landare fotosintetizatzaileen, bakterioen eta algen erabilera ikertzen ari da. 2015ean, agentziak eta bere ikerketako kide batzuek DTA GView izeneko software bat sortu zuten, "genomen Google Maps" bat, non hainbat organismoren genomak atera daitezkeen programan, gene ezagunen zerrenda bat eta genoman non dauden erakusteko. Alicia Jackson DARPAko Teknologia Biologikoen Bulegoko zuzendariordearen arabera, horrekin "tresna teknologikoen multzo bat garatu dute, Lurreko leku etsaiak eraldatzeko ez ezik, espaziora bisitan ez ezik, geratzeko ere joateko".[36][37][38][39]

Paraterraformazioa

"Munduaren etxea" bezala ere ezaguna, paraformazioak, bere azalera erabilgarriaren zatirik handiena hartzen duen planeta batean barruti bizigarri bat eraikitzea eskatzen du.[40] Esparrua, gainazaletik kilometro batera edo gehiagora dagoen sabai garden bat izango litzateke, atmosfera arnasgarri batekin presurizatua eta tentsio dorreekin eta tarte erregularretako kableekin ainguratua. Mundu-etxearen kontzeptua kupuladun habitat baten antzekoa da, baina planetaren zati handi bat hartzen du.

Gizakien egokitzapena

Halaber, iradoki da, ingurune etsaia eratu beharrean, gizakiak leku horietara egokitu ahal izango liratekeela ingeniaritza genetikoa, bioteknologia eta hobekuntza zibernetikoak erabiliz.[41][42][43][44][45]

Arazoak

Arazo etikoak

Biologiaren eta ekologiaren artean eztabaida filosofiko bat dago, beste mundu batzuen terraformazioa enpresa etiko bat ote den. Etika kosmozentrikoaren ikuspuntutik, horrek esan nahi du orekatu egin behar dela giza bizitza zaintzeko beharra eta egungo ekologia planetarioen berezko balioa.

Lurraren aldekoen artean badira Robert Zubrin, Martyn J. Fogg, Richard L. S. Taylor eta Carl Sagan zena, besteak beste, uste dutenak gizadiaren betebehar morala dela beste mundu batzuk bizitzarako egokiak izatea, Lurra inguratzen duten inguruneak eraldatzen dituen bizitzaren historiaren jarraipen gisa.[46][47] Lurra, naturak bere bidea jarraitzen badu, suntsitua izango dela ere adierazten dute, eta, beraz, gizateriak, epe oso luzera, beste mundu batzuk eratzearen edo lurreko bizitza osoa iraungitzen uztearen arteko hautu bati aurre egin behar diola. Erabat antzuak diren planeten terraformazioa, moralki ez da okerra, beste bizitza bati eragiten ez diolako.

Kontrako argudioak, terraformazioa, naturan interferentzia ez oso etiko bat izango litzatekeela dio, eta, gizateriak Lurrari iraganean eman zion tratuaren ondorioz, beste planeta batzuk, hobeto egon litezkeela giza interferentziarik gabe. Beste batzuk tarteko puntu batean kokatzen dira, Christopher McKayk bezala, non argudiatzen duen terraformazioa etikoki zuzena dela soilik erabat ziur gaudenean planeta estralurtar batek ez duela bizitza propiorik; baina bertan badago, ez genuke hura birmoldatzen saiatu behar gure erabilerarako, baizik eta bere ingurunea diseinatu beharko genuke bizitza estralurtarra artifizialki elikatzeko eta aurrera egiten eta gizakiak koeboluzionatzen laguntzeko.[48] Hau ere, ekozentrista zorrotzenentzako terraformazio mota bat bezala hartuko litzateke, bizitza osoan, euren jaiotze biosferan, kanpoko interferentziarik gabe eboluzionatzeko eskubidea duela esango luketenak.

Arazo ekonomikoak

Planeten terraformazioa bezalako proiektuen hasierako kostua izugarria izango litzateke, eta enpresa horren azpiegitura hutsetik eraiki beharko litzateke. Teknologia hori oraindik ez da garatu, eta are gutxiago da oraingoz bideragarria finantzarioki. Gainera, gobernuak finantzatzen badu, litekeena da atzera botatzea. John Hickmanek azaldu duenez, gaur egungo ia planek ez dute estrategia ekonomikorik, eta bere eredu eta itxaropen gehienek oso baikorrak dirudite.[49]

Arazo politikoak

Harrotasun nazionala, nazioen arteko lehiak eta harreman publikoen politika izan dira iraganean proiektu espazialei forma emateko motibazio nagusiak.[50][51] Zentzuzkoa da pentsatzea faktore horiek planeta-lurreko ahaleginetan ere egongo liratekeela.

Herri-kulturan

Terraformazioa kontzeptu arrunta da zientzia-fikzioan, telebistatik, film eta eleberrietatik hasi eta bideojokoetaraino.

Erreferentziak
  1. (Ingelesez) Sagan, Carl. (1961-03). «The Planet Venus» Science 133 (3456): 849–858.  doi:10.1126/science.133.3456.849. ISSN 0036-8075. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  2. «Historical Dictionary of Science Fiction: terraforming» sfdictionary.com (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  3. (Ingelesez) Sagan, Carl. (1973-12). «Planetary Engineering on Mars» Icarus 20 (4): 513–514.  doi:10.1016/0019-1035(73)90026-2. ISSN 0019-1035. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  4. «NASA Technical Reports Server (NTRS)» ntrs.nasa.gov (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  5. New Earths Restructuring Earth and Other Planets.. Stackpole Books 2017 ISBN 978-0-8117-3694-7. PMC 987795963. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  6. (Ingelesez) «On Terraforming Mars» Extrapolation 1982-01-01  doi:10.3828/extr.1982.23.4.309. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  7. Allaby, Michael; Lovelock, James. (1985). The greening of Mars. New York : Warner Books ISBN 978-0-446-32967-5. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  8. 1960-, Fogg, Martyn J.,. (1995). Terraforming : engineering planetary environments. Society of Automotive Engineers ISBN 1-56091-609-5. PMC 32348444. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  9. Lopez, Jose V; Peixoto, Raquel S; Rosado, Alexandre S. (2019-08-22). «Inevitable future: space colonization beyond Earth with microbes first» FEMS Microbiology Ecology 95 (10)  doi:10.1093/femsec/fiz127. ISSN 0168-6496. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  10. «Habitable Zones of the Universe» Rare Earth (Springer-Verlag): 15–33. ISBN 0-387-95289-6. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  11. Read, Peter L.. (2004). The Martian climate revisited : atmosphere and environment of a desert planet. Springer ISBN 3-540-40743-X. PMC 52853981. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  12. Kargel, J. S.. (2004). Mars : a warmer, wetter planet. Springer ISBN 1-85233-568-8. PMC 53170166. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  13. Forget, François. (2008). Planet Mars : story of another world. Springer ISBN 978-0-387-48925-4. PMC 77256610. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  14. «APS X-rays Reveal Secrets Of The Martian Core» www.spacedaily.com (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  15. Schubert, Gerald. (2001). Mantle convection in the earth and planets. Cambridge University Press ISBN 0-511-01786-3. PMC 51534262. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  16. Encyclopedia of the solar system. (Third edition. argitaraldia) 2014 ISBN 978-0-12-416034-7. PMC 881183532. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  17. Faure, Gunter. (2007). Introduction to planetary science : the geological perspective. Springer ISBN 978-1-4020-5544-7. PMC 187312870. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  18. ZUBRIN, ROBERT; MCKAY, CHRISTOPHER. (1993-06-28). «Technological requirements for terraforming Mars» 29th Joint Propulsion Conference and Exhibit (American Institute of Aeronautics and Astronautics)  doi:10.2514/6.1993-2005. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  19. Gerstell, M. F.; Francisco, J. S.; Yung, Y. L.; Boxe, C.; Aaltonee, E. T.. (2001-02-27). «Keeping Mars warm with new super greenhouse gases» Proceedings of the National Academy of Sciences 98 (5): 2154–2157.  doi:10.1073/pnas.051511598. ISSN 0027-8424. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  20. (Ingelesez) Fogg, M. J.. (1987-12). «The terraforming of Venus» Journal of the British Interplanetary Society 40: 551–564. ISSN 0007-084X. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  21. Landis, Geoffrey. (2011-09-27). «Terraforming Venus: A Challenging Project for Future Colonization» AIAA SPACE 2011 Conference & Exposition (American Institute of Aeronautics and Astronautics)  doi:10.2514/6.2011-7215. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  22. Gómez-Pérez, Natalia; Solomon, Sean C.. (2010-10). «Mercury's weak magnetic field: A result of magnetospheric feedback?» Geophysical Research Letters 37 (20): n/a–n/a.  doi:10.1029/2010gl044533. ISSN 0094-8276. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  23. Oberg, James E.. (1981). New earths : transforming other planets for humanity. Stackpole Books ISBN 0-8117-1007-6. PMC 7573454. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  24. «Air Pollution on the Moon» www.geoffreylandis.com (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  25. (Ingelesez) Benford, Gregory. (2014-07-14). «A Terraformed Moon Would Be an Awful Lot Like Florida» Slate Magazine (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  26. (Ingelesez) Williams, Matt. (2016-03-31). «How Do We Terraform The Moon?» Universe Today (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  27. (Ingelesez) Dorminey, Bruce. «Why The Moon Should Never Be Terraformed» Forbes (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  28. Solé, Ricard V.; Montañez, Raúl; Duran-Nebreda, Salva. (2015-07-18). «Synthetic circuit designs for earth terraformation» Biology Direct 10 (1)  doi:10.1186/s13062-015-0064-7. ISSN 1745-6150. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  29. Solé, Ricard V.; Montañez, Raúl; Duran Nebreda, Salvador; Rodriguez-Amor, Daniel; Vidiella, Blai; Sardanyés, Josep. (2016-12-20). «Population dynamics of synthetic Terraformation motifs» dx.doi.org (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  30. Hiscox, J. A.; Thomas, D. J.. (1995-10). «Genetic modification and selection of microorganisms for growth on Mars» Journal of the British Interplanetary Society 48 (10): 419–426. ISSN 0007-084X. PMID 11541203. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  31. (Ingelesez) Mercury. The Society 2000 (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  32. Menezes, Amor A.; Cumbers, John; Hogan, John A.; Arkin, Adam P.. (2015-01). «Towards synthetic biological approaches to resource utilization on space missions» Journal of The Royal Society Interface 12 (102): 20140715.  doi:10.1098/rsif.2014.0715. ISSN 1742-5689. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  33. (Ingelesez) April 2016, Tia Ghose 07. «Humans Should Edit Genes to Survive In Space, Scientist Says (Video)» livescience.com (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  34. «Inside the garage labs of DIY gene hackers, whose hobby may terrify you | Fusion» web.archive.org 2016-04-02 (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  35. (Ingelesez) Herkewitz, William. (2015-05-07). «Here's How We'll Terraform Mars With Microbes» Popular Mechanics (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  36. (Ingelesez) Jun 29, PTI | Updated:; 2015; Ist, 05:47. «Will tweaked microbes make Mars Earth-like? - Times of India» The Times of India (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  37. (Ingelesez) «DARPA: We Are Engineering the Organisms That Will Terraform Mars» www.vice.com (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  38. (Ingelesez) Smith, Chris. (2015-06-25). «We Definitely Want to Live on Mars – Here’s How We Plan to Tame the Red Planet» BGR (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  39. (Ingelesez) Depra, Dianne. (2015-06-27). «DARPA Wants To Use Genetically Engineered Organisms To Make Mars More Earth-Like» Tech Times (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  40. Taylor, Richard L. S.. (1992-08-01). «Paraterraforming - The worldhouse concept» Journal of the British Interplanetary Society 45: 341–352. ISSN 0007-084X. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  41. Gronstal, Aaron; Aprea Pérez, Julio E.; Bittner, Tobias; Clacey, Erik; Grubisic, Angelo; Rogers, Damian. (2005-10-17). «Bioforming and Terraforming: A Balance of Methods ...» 56th International Astronautical Congress of the International Astronautical Federation, the International Academy of Astronautics, and the International Institute of Space Law (American Institute of Aeronautics and Astronautics)  doi:10.2514/6.iac-05-a5.1.09. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  42. Lunan, Duncan. (1983). Man and the planets : the resources of the solar system. Ashgrove Press ISBN 0-906798-17-5. PMC 9748395. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  43. Spitzmiller, Ted. (©2006-©2007). Astronautics : a historical perspective of mankind's efforts to conquer the cosmos. Apogee Books ISBN 1-894959-63-9. PMC 174518325. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  44. (Ingelesez) Cain, Fraser. (2017-01-10). «Could We Marsiform Ourselves?» Universe Today (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  45. «Be Your Own Spaceship: How We Can Adapt Human Bodies for Alien Worlds | Motherboard» web.archive.org 2017-01-13 (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  46. Zubrin, Robert. (1996). The case for Mars : the plan to settle the red planet and why we must. Free Press ISBN 0-684-82757-3. PMC 34906203. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  47. (Ingelesez) «The ethical dimensions of space settlement» Space Policy 16 (3): 205–211. 2000-07-16  doi:10.1016/S0265-9646(00)00024-2. ISSN 0265-9646. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  48. On to Mars. Apogee Books ©2002-©2005 ISBN 1-896522-90-4. PMC 53091409. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  49. «The Political Economy of Very Large Space Projects by John Hickman, Ph.D.» www.jetpress.org (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  50. «China's Moon Quest Has U.S. Lawmakers Seeking New Space Race» web.archive.org 2007-09-30 (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).
  51. Visions of the future : astronomy and Earth science. Cambridge University Press 2001 ISBN 0-521-80537-6. PMC 44868979. (Noiz kontsultatua: 2021-05-31).

Ikus, gainera

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.