Te (edaria)

Te gorria Txinako Pu-Erh herrikoa da, herrialdearen hego-mendebaldean, Yunnan barrutian. Te gorria, Camellia sinensis landarearen hosto eta zurtoinetatik abiatuta egiten da, landare honetatik, beste te asko egiten direlarik. Te gorriaren kasuan, besteak baino zapore gozoagoa du, eta estimulatzailea da teina eta kafeina dituelako. Horrez gain, osasunerako onura ugari dakartza.

Te gorria

Bere prestaketa berezia da, aukeratutako orriak upeletan hartzitzen baitira 2 eta 60 urte bitartean. Te gorria duela mende batzuetatik kontsumitzen da Ekialdean, bere kontsumoa merkataritza ibilbideei esker hedatuz eta ekialdean zein mendebaldean gehien eskatzen den teetako bat izatera iritsiz.

Oolong-a txinatar te tradizional bat da, oxidazioan te berde eta beltzaren artean geratzen dena, tonu urdinxka bereizgarri bat ematen diona. Jatetxe txinatar tipikoetan zerbitzatzen diren te mota ezagunenen artean dago. Txinan eta Taiwanen egiten da. Tearen esparruan, "Oolong Formosa" deitzen zaio, Formosa uhartea (gaur egun Taiwan), te mota honen sehaska baita, kalitate handiagokoa txinatar hosto barietatea izanez gero.

Jin Xuan oolong tea

Te mota honek barietate ezberdinak ditu:

• Da Hong Pao (大红袍, ‘Tunika gorri handia’),  te oso garestia, 7 eta Si Da Ming Cong (四大名樅, literalki ‘lau zuhaixka handiak’). Te hau, txinatar te famatuenen zerrendan agertzen diren bi oolongetako bat da.

• Shuli Jin Gui (水金亀, ‘Urrezko dordoka urtarra’) Si Da Ming Cong bat.

• Tie Luohan (鉄羅漢, ‘Burdinezko Arhat ’): Si Da Ming Cong bat.

• Bai Ji Guan (白鸡冠, ‘Kresta zuria’) Si Da Ming Cong bat. Te argia da, hosto hori argikoa.

• Rou Gui (肉桂, ‘Kanela’): Te ilun bat da, pikante aroma duena.

• Shui Hsien (水仙, ‘Duende urtarra’) te oso iluna da, beste herrialdeetan hainbatetan kultibatua.

Te beltza, beste te mota batzuk baino oxidazio neurri handiagoa izan duen tea da. Alegia, te berdea, oolong te eta te zuriak baina oxidazio handiagoa du, lau te motak Camellia sinensis landarearen hostoekin eginak egon arren. Te beltzak orokorrean oxidazio gutxiago duten beste te motek baina zapore sendoagoa eta kafeinakopuru handiagoa ditu.

Asian teak garrantzi handia duten zenbait herrialdeetan te beltzari te gorria deritzo (紅茶, mandarineraz hóngchá; japonieraz kōcha; koreeraz hongcha), izan ere, infusio honen benetazko koloreari hobeki egokitzen zaio.

Te mota honek barietate ezberdinak ditu:

Te beltza

Te beltz txinatarrak:

• Lapsang souchong (正山小种 o 烟小种):  jatorriz Mount Wuyitik, Fujian probintzia, Txina. Lapsang souchong pinu labeetan lehortutako te beltz bat da, eta usain handia du.

• Keemun (祁門) :  Qi Men, Anhuiko, Txina. Te txinatar famatua da.

• Dian Hong (滇紅): Yunnan, Txina.

• Ying De Hong (英徳紅): Cantón, Txina.

Sri Lanka eta Indiako te beltzak:

• Assam: Assametik, India. Gorputz sendoa eta nabarmenki gaiztotua. Oso astringentea bada, esnea gehitzen zaio.

• Ceylon: Sri Lanka.

• Darjeeling: West Bengalakoa, India.

• Nilgiri: de Nilgiri, Tamil Nadu, India.

Beste te beltzak:

• Vietnamita: Vietnamgoa. Yunnan te merkeagoen antzekoa, usain gozo eta atseginarekin, baina gorputz indartsu eta beltzagoarekin; honetan, Nepal edo Darjeelingetik bereizten dira.

• Nepal: Nepalgo lurralde garaietakoak. Darjeeling-eko gradurik baxuenen antzeko zerbait.

• Te Rize (Çay): Rize probintziakoa, Itsaso Beltzeko kostalde turkiarraren ekialdean, askoz kristalinoagoa eta mahogany kolorekoa da. Samovarrean edo caydanlikean prestatzen da, indartsua (beltza "koyu") edo ahula (arina "açik") zerbitzatzen da, kuboetan azukrea duten katilu txikietan.

Darjeeling te zuria

Te zuria (txineraz: Pintyin, baichá) Txinako te-mota bat da. Te zuria Txinako Fujian dagoen Camellia sinensis lantegiko gorringo eta hosto gaztetatik dator. Honek bere zaporearen ezaugarriak mantentzen ditu.

Bere izena gora-behera, landutako te zuria hori zurbilekoa da. Bere izena, zilar koloreko ile meheetatik dator, tearen landarearen ireki gabeko agerraldietan, landareari, zurixka itxura ematen diotenak.2.

Gaur egun, ez dago normalean onartzen den te zuriaren definiziorik eta nazioarteko akordio gutxi dago; iturri batzuek terminoa erabiltzen dute soilik prozesamendu gehigarririk gabe lehortzen den tea izendatzeko.

Te berdea (txinera tradizionalaz 綠茶, txinera sinplifikatuz 绿茶 eta pinyineraz Lǜ chá) bere prozesatuan zehar oxidaziorik jasan ez duen te mota bat da, te beltzak ez bezala, te hostoak freskoak jaso eta idortu ondoren, prentsatu, kiribildu, txikitu, eta azkenik idortu egiten baitira.

Te berdeak mundu osoan ekoizten den te kopuruaren laudena ala bostena suposatzen du. Te berdearen herrialde ekoizle nagusiak Txina, Japonia eta Vietnam dira.

Mendebaldean ere, usadioz te beltza nagusi izan arren, azken hamarkadan bere kontsumoak gorakada izan du, bereziki lotu zaizkion hainbat ustezko botika ezaugarri eta onurengatik, tartean bihotzeko arazoak eta minbizia ekiditen eta pisua murrizten laguntzea.

Te mota honek barietate ezberdinak ditu:

Te berde txinatarrak:

• Zhejiang probintzia:

• Hui Ming tea. Honela izendatua, tenpluaren arabera, Zhejiangen.

• Long Ding tea. Kaihua hiriko te bat, Dragoi Mountain izenekoa.

• Hua Ding tea. Tiantai hiriko te bat, honela izendatua Tiantaiko mendien tontor batengatik.

• Qing Ding tea. Tian Muren te bat, Green Top bezala ere ezaguna.

• Bolbora tea. Te herrikoia, zhuchá izenez ere ezaguna. Jatorriz Zhejiangekoa da, baina orain Txina osoan hazten ari da.

Hubei probintzia

• Yu Lu tea.  Gyokurok ezagutzen duen te lurrunkor bat japoniar sukaldaritzaren estilorako egina.

Henan probintzia

• Mao Jian tea edo Xin Yang Mao Jian. Te txinatar ospetsu bat, Green Tip bezala ezaguna.

Jiangsu probintzia

• Bi Luo Chun tea. Te txinatar ospetsu bat, Green Snail Spring de Dong Ting bezala ezaguna. "Longjing" ren faltsifikazioarekin bezala, ohikoa eta asko da "bi Luo Chun" izenarekin Sichuanen egina izatea.

• Te Rain Flower edo "euriaren te lorea". Nankineko te bat da.

Jiangxi probintzia

• Chun Mee tea. Jatorrian, Jiangxiko te bat, ondoren toki askotan hazi zen.

• 

  Boseong te berdea
  Gou Gu Nao tea. Te ezaguna da Txinan eta sari nazional askoren gordailua.

• Yun Wu tea. Cloud and Mist bezala ezagutzen den tea.

Anhui probintzia

• Da Fang tea. Mount Huangshanen tea, Big Square izenez ezaguna

• Huangshan Mao Feng tea. Mount Huangshaneko te txinatar ospetsu bat.

• Lu An Guapian tea. Txinako te ospetsu bat, Melon Seed bezala ezaguna.

• Hou Kui tea. Te txinatar ospetsua, Monkey tea bezala ezaguna.

• Tun Lu tea. Tunxi barrutiko tea.

• Huo Qing tea. Jing Countyko tea (Anhui), Fire Green bezala ezaguna.

• Hyson tea. Kalitate kaskarreko tea, probintzia askotakoa (uzta goiztiarrekoa).

Te berde japoniarrak:

• Gyokuro, (jadeko ihintza). Te-maila berde batetik (tencha) aukeratuak, Gyokuro izena infusioaren tonu berde zurbilari dagokio. Hostoak uzta baino lehen hazten dira gerizpean, usain eta zapore aldaketa lortuz.

• Matxa (ehotako tea). Kalitate handiko te berde hauts bat, Japoniako tearen zeremonian erabilia. Matcha izozkientzako eta beste delicatesens batzuentzako te berde ospetsu bat ere bada Japonian.

• Te sencha (te txigortua). Japoniako te berde arrunta. Zuzenean eguzkitan dauden hostoak.

• Genmaicha (te popcorn). Bantxa- eta genmai-nahasketa (arroz txigortuaren alea).

• Te Kabusecha (te estalia). Kabusecha te handia da, non hostoak, uzta bildu aurretik, itzalean hazi ziren, baina ez Gyokururekin bezainbeste. Senchak baino zapore delikatuagoa du.

• Bantxa tea (te arrunta). 2. uzta-garaiko te sentxa, uda eta udazken artean ernaldutako tearekin. Hostoak Sencha baino luzeagoak dira eta zaporea ez da hain betea.
• Té Hojicha (Hojicha) (te erabat txigortua)
• Te berde bat, erabat txigortua.
• Kukicha tea (zurtoin-tea). Tea, hiru hosto dituen tailutxo bat uztatzeko enborrtxoekin egina.
• Tamaryokucha (te berdeko bola)
• Te berde bat da, zartaginean edo lurrunetan frijitua.

Beste te berdeak:

• Ceilango te berdea
• Darjeeling te berdea
• Vietnamgo te berdea
• Assameko te berdea

Jarri teontzian anoa bateko poltsatso edo postre koilarakada 1 te lehor.

Ur beroa gehitu teontzian.

Tapatu eta dagokion infusioaren arabera utzi dagokion denbora.

• Te berdea: 2 minutu.
• Te gorria edo oolong: 3 minutu.
• Te beltza: 4 minutu.

Katilu batean zerbitzatu.

Te prestaketa bi limoi xerrarekin aurkeztuko da.

Tea esne pittar txiki batekin aurkeztuko da.

Tea mendabeltz hosto freskoekin prestatuko da.

Te hostoak esne berotan lurrinduko dira.

Tea laranja azal edo xerra batekin hornitzen da.

Aldez aurretik prestatu eta hoztutako tea, azukre ilunarekin eta limoi azal edo zukuz hornitua.

Te hotzaren moduan baina sagar zatiak eta mendafinarekin hornitua.

Infusioak:

• Kamamila:

Infusio ezagunenetako bat kamamila da, batez ere gure digestio-hodia babesteko eta hesteetako eragozpenak eta digestio-hodiaren arazoak (ultzerak barne) hobetzen laguntzeko duen gaitasunagatik. Propietate erlaxagarriak dituen infusio bat ere bada. Edari gisa ez ezik, zauriak edo begi- edo arnasketa-arazoak tratatzeko ere erabiltzen da.

• Balerianak:

Balerianak, efektu lasaigarria eragiten dituen landare bat da, Antzinako Greziatik ezagutzen dena. Loa hobetzen eta nekeari eta urduritasunari aurre egiten laguntzen du, baita migrainaren edo hilekoaren moduko minak baretzen ere, edo tentsio arteriala murrizten.

• Tila:

Baleriararen antzera, tila erlaxatzeko eta insomnioari aurre egiteko gehien erabiltzen den infusioetako bat da. Ezki hostoetatik abiatuta egina, erregeen nektarra kontsideratua izan zen, eta espasmoen aurkako propietateak ditu, hipotensoreak (tentsio arteriala murrizten du), analgesikoak eta antiinflamatorioak.

• Menda infusioa:

Menda da infusioetan hostoa erabili ohi duten landareetako bat. Oso zapore bereizgarriarekin, infusioak propietate asetzaileak, hepatobabesleak eta diuretikoak ditu, bai eta erlaxatzaileak ere (dosi handiegiak hartzen direnean izan ezik, horiek aktibazioa eta balizko lo-arazoak eragiten baitituzte).

Digestioa hobetzen eta gasak murrizten laguntzen du, hesteetako metabolismoa hobetzeaz gain, eta bereziki erabiltzen da arnasketa-afekzioak hobetzeko.

• Jengibre infusioa:

Jengibrearen sustraiarekin eginda, infusio mingarri samar horrek hanturaren aurkako propietateak ditu ezaugarri, eta odol-zirkulazioa errazten dute. Koipeak erretzea ere errazten du eta gasak kanporatzen laguntzen du, nahiz eta bereziki ezaguna den bere propietate espektoratzaileengatik hotzeria jasaten denean.

• Garraiska infusioa:

Infusio mota hau, Europan antzinatik ezagutzen dena, hesteen igarotzea eta bere propietate hipnotiko-lasaigarriak bultzatzeagatik bereizten da, erlaxazioa sortuz eta loa errazten lagunduz.

• Kafea:

Nahiz eta orokorrean maila sozialean kafea ez dugun infusiotzat hartzen, egia da hala dela: ur irakinetan edo esnetan infusionatutako kafe ale ehoak. Tearekin batera, mundu osoan gehien kontsumitzen den infusioetako bat da, eta bere ezaugarri estimulatzaileengatik bereizten da (teobromina eta teofilinarekin batera, kafeina xantinetako bat da).

Ezaugarri hepatobabesleak ere baditu, gogo-aldartea hobetzen du eta odol-presioa handitzen bada ere, infartuak eta minbizi mota batzuk prebenitzen laguntzen du.

• Mate:

Europan oso ohikoa ez den arren, matea Hego Amerikako infusio handienetako bat da, bereziki Argentinan eta Uruguain. Edari estimulatzailea da (kafeina dauka) eta bere propietate antioxidatzaile eta diuretikoengatik bereizten da.

Mate belarretik abiatuta egiten da (bereziki hostoak), irakin behar ez lukeen tenperatura altuko uretan infusionatuta.

• Zaldi-buztanaren infusioa:

Zaldi-buztana, batez ere, ezaugarri diuretiko eta araztaileengatik erabiltzen da, pixa egiten eta arazo genitourinarioei aurre egiten laguntzen dutenak, zistitisa edo likidoak atxikitzea kasu.

Tentsio arteriala murrizten du, astringentea eta orbaintzailea da (odoljario edo zauri arinetan erabiltzen da) eta ahoko hanturak edo ultzerak murriztea ahalbidetzen du, baita gure osasunerako garrantzitsuak diren gatz mineralak eta bitaminak izatea ere.

• Erromero infusioa:

Ez da ezagunenetakoa, baina erromeroarekin ere infusio bat egin daiteke. Infusio horrek digestio-funtzionamendu onean laguntzen du (azidotasuna eta gasak gutxitzen ditu) eta propietate astringenteak ditu (beraz, beherakoa murrizten laguntzen du), baita antibiotikoak ere. Gibelaren funtzionamendua hobetzen eta kolesterola murrizten ere laguntzen du.

• Lehoi-hortzaren infusioa:

Lehoi-hortzak, infusioan, behazun-jarioa handitzen laguntzen du, eta iraizpenaren eta digestioaren ezaugarri arazleak eta mesedegarriak ditu. Gibela, digestio-hodi osoa eta hezurrak erabilgarriak izan daitezke. Propietate lasaigarriak ere baditu eta anemia prebenitzen du, diabetesa kontrolatzen laguntzeaz gain.

• Anis infusioa:

Anis-infusioak lasaigarriak dira, hilekoaren zikloa erregulatzen eta digestio-arazoak murrizten laguntzeaz gain (beherakoak, azidotasuna, gastritisa). Mukositatea murrizten du eta eztula arintzen du.

• Salbia infusioa:

Propietate antiinflamatorioekin, bakterizidekin eta lasaigarriekin, salbia infusioak hileroko minak eta zefaleak arintzen laguntzen du, baita eztarriko eta katarroetako infekzioei aurre egiten ere. Likidoen atxikipena murrizten eta muskulatura lasaitzen ere laguntzen du.

• Frutadun infusioak:

Nahiko kategoria zabala da, asko baitira infusioan erabil daitezkeen frutak. Fruitu gorriak, meloia, limoia, pomeloa, kirtena, anana edo sandia dira adibide batzuk, gero uretan sartzeko likidotu daitezkeenak, edo errodajeak edo frutaren larruak erabiliz.

Propietateak, neurri handi batean, fruta batetik bestera alda daitezke, baina, orokorrean, diuretikoak, hidratatzaileak eta arazgarriak dira, frutaren mantenugaietako batzuk sartzeaz gain.

Rooibos:

Ez du teinarik, eta, beraz, pertsona urdurientzat egokia da. C bitamina, flabonoideak, superoxido dismutasa entzima eta kertzetina bezalako elikagai antioxidatzaileak ematen ditu, gure zelulak osasuntsu mantentzen dituztenak. Mineral asko ditu, hala nola potasioa, kaltzioa, burdina, magnesioa eta zinka. Azalaren azidotasunari eta arazoei aurre egiten die, hala nola ekzemak, pikazoiak, zarakarrak, narritadurak, alergiak eta urtikariak. Gainera, idorreria hobetzen du, hesteetako eta urdaileko kolikoak arintzen ditu eta pisua galtzen laguntzen du, potasio- eta sodio-mailak orekatzen dituelako eta likido-atxikipenak saihesten dituelako.

Munduko tearen zati handi bat "lurrak" edo "lorategiak" izeneko landaketetan biltzen da. " Hauetako askok eski garabia bezalakoak dituzte, hostoak prozesatzen diren lekuetara eramateko erabiltzen direnak. Tearen industria lan neketsu bat da, milaka nekazarik bultzatua, hostoak bildu eta lehortzen dituztenak-sarritan eguneko dolar bat baino gutxiagok-, baina normalean etxebizitza libreetan bizi ohi dira, lan egiten duten etxaldean, eta osasun eta heziketa librean.

Te-zuhaixkak haziak edo ebakiak dira. Lau urte behar dituzte helduarorako. Sei eta 18 urte bitartean dituztenean, landaketa batean landatzen dituzte, eta pixka bat handiago egiten direnean, beren leku iraunkorrean birlandatzen dira, lau oin inguruko altueran. 3.000 landare inguru hazten dira lurrazaletan.

Tea hobeto hazten da zoru malkartsuan. Te-landareak mendi eta muinoetan, kontu handiz eraikitako terrazetan pausatzen dira, ura hartu eta erosioa eragozten dutenak. Batzuetan zuhaitzak landatzen dira itzal eta haizeteetarako. Eskualde baxuetan hazten diren landareak prest daude hiru urteren buruan uzta jasotzeko. Eskualde garaietan hazten diren landareak prest daude bost urteren ondoren uzta jasotzeko.[16]

Singyang-ko te saila

Tea eskuz jasoa da. Munduko bazter gehienetan emakumeek egiten dute lan. Te hostoak kontu handiz aukeratu behar dira. Handiegiak badira, gogorregiak dira; txikiegiak badira, berriz, ez dira ekonomikoki bideragarriak.

Te-pikatzaileek "gorritasun" berri eta samurra (bi hosto eta kimu bat) ateratzen zuten. Gorritasun horiek zazpi edo zortzi egunetik behin agertzen dira klima beroetan eta bi aldiz inguru, klima hotzagoetan. Eskuarki, adar baten ertzetik hurbil dauden kimuak koalitaterik hoberenetakotzat hartzen dira. Bat maila baxuagoa, adarretik beherago aurkitzen da. Bonbillak pizgailuen sorbaldaren gainera botatzen dituzte, buru eta bizkarren gainean bildutako saskietara. Harrijasotzaile onek egunean 160 libra hosto aukeratzen dituzte, 40 bat libra bete ta egiten den forma.

Hosto hautatu berriek te hosto lehortuek baino bi aldiz pisu handiagoa dute. Trebetasuna eta esperientzia behar dira beren egoera zehatz epaitzeko. Zaila da kalitate handiko tea ekoiztea. Batzuek kimu bat eta bi hosto hartzen dituzte adar bakarretik (enpresa askok ekoizpena handitzeko hosto gehiago kentzen dituzte) eta 9: 00am eta 3: 00pm arteko hostoak aukeratzen dituzte hostoak egoera onean daudenean.[17]

Te gehiena istorio anitzeko eraikin handietan prozesatzen da, askotan egurrezko txabola erraldoiak diruditenak. Tea kamioiek eramaten dute maiz, eta fabrikan zehar garraiatzen da, gerriko eta igogailuetan. Fabrika batek 20.000 kilogramo hosto prozesatu ditzake eguneko sasoi garaian. Honek 5.000 kilogramo te ematen ditu. Azken produktua poltsa handietan jartzen da, kamioi, tren edo itsasontziz mugitzen direnak.

Te berdea "lurrunontzi" batean jartzen da eta jaso eta berehala berotzen da. Honek tea biguntzen du biratzeko. Tea ez dago berotuta. Hostoak tolestu eta lehortu egiten dira. Te beltz bihurtzen diren hostoak "zimelduak" dira (airea iragaziz bustiak) lantegiko estalpe edo goiko solairu batean. Hemen, hosto pilak jartzen dira duda-mudatan, nilonez eginiko "tats" etan, eta aire bero ahateak zimeltzen ditu, makina handi eta berogailuek sortuak. Hostoak bigun eta malgu uzten dituen bitartean hezetasuna arintzen du.

Ondoren, tea makineria berezi batean biltzen da, zanpatu baino gehiago, olio usaintsuek zaporerik ez dezaten suntsitu. Te-hosto eta fermentazio zukuak biltzen diren bitartean. Teari bira eman ondoren, gehiago berotzen da gela heze eta fresko batean oxidazioa bizkortzeko, tea berdez eta kobre argiz aldatzen den prozesuan. Haien fermentazioaren luzerak zehazten du zenbat oxidazio gertatzen den, honek, txandaka, tea berdea, beltza, olonga edo beste barietate bat den erabakitzen duelarik.

Hurrengo fasean tea lehortu egiten da 15-25 minutuz. Te beltzentzat, kobrezko hostotza beltz bihurtzen da, kontu handiz kontrolatutako lehorgailuek uraren edukiera % 3ra murrizten dute. Tekla... eta te-zati traketsa... tea ekoizteak sukarra geldiarazten du eta oxidazioa eteten du une egokian. Azkenik, tea eginda, maila komertzialetan sailkatuta dago, ontziratzeko prest. Mailak bai tamainaren bai kalitatearen arabera zehazten dira, eta baita haztearen arabera ere. Tamaina desberdinekoak dira makinak erabiltzen dituztenak tea astintzen duten erretiluekin.[18]

Konpainiek askotan beren teak nola nahastuko dituzten eta produktuak zenbat eskainiko dituzten te-saltzaileen lanaren arabera, egunean 200 kikara te hartzen dituzte beren kalitatea neurtzeko. Katilu bakoitza lagin-tearen 6,5 gramorekin egiten da, sei minutuz, ur irakin eta egosiarekin, bi te fresko plantxatzen dira, TB-a probatzen da eta azukrerik gabe (tea edateko modu britainiarra), eta tea dastamenak, koloreak eta aromak epaitzen dute. Batzuetan hiru gramo lurruntzen ziren hiru minutuz 100 gradutako uretan.

Katiluak ilaran lerrokatuak egon ohi dira. Te-dastatzaileek ez dituzte laginak edaten, baizik eta dastatu eta probatu egiten dituzte, hots ozenak eginez, ahora botatzen dituztenean; zaporea guztiz gozatzeko, te-saltzaileek xurgatzea gomendatzen dute.

Erosleek eta dastatzaileek mota desberdinetakoak aipatzen dituzte: tea, argia, sendoa eta lodia (ona), “chesty” (xafla zaporea duela esan nahi du), eta alaitasuna (txarrena). Zakarra, otzana, gorputza eta okina dira gustua deskribatzeko erabiltzen diren termino guztiak. Kobrezko kolorea, kamutsa eta argia. "Alfa, mardula, lodia, argia, rupia 2.20".

Tearen dastatzaileen erabakietan oinarrituta, teak barietate desberdinetan nahasten dira, eta gehienetan poltsetan edo hostozabaletan saltzen dira Tea kalitatea eta zaporea nahastean, lantzean, lurrazalaren kalitatean, altueran, eurian, eguzkitan, pluketan, eguraldian, probatzean eta ontziratzean hartutako arreta gero eta handiagoa izatean eragiten dute, besteak beste. Aditu baten arabera, amerikarrek nahiago dituzte "puntualak", altitude altuko teak, ingelesak, berriz, "Lodiak". [17]

Txinako tea kontsumorako ondasuna baino gehiago da, horregatik munduko ekoizlerik handiena da. Txinatarrek bi mila urte baino gehiago daramatzate hura lantzen, eta 1880ra arte herrialdeak munduko merkataritza menderatzen zuen.

Bertako lurraldeak eta klimak herrialde osoan tea landatzea errazten dute. Probintzia hauek dira teen kalitateagatik ezagunenak:

Munduko te ekoizle handienak

• Anhwei, Txinako txikienetako bat, VII. mendetik zuen teagatik ospetsua. Bere produktu izarra Keemun da, Ta-pieh mendien magaletan landatzen den te gorri barietate bat, Yangtze eta Paichi iparraldean.
• Huang-shan, bere izena te-ren baliokidea da, bere landa-biztanleriaren % 60 ekoizpen-prozesuaren etaparen batekin erlazionatzeraino. Ch 'i-men, Hasiu-ning, She-hsien, Anhwei eta Ching-te-chen eta Wu-yuan arteko mugan, gunerik garrantzitsuenak dira.
• Yunnan, herrialdearen hego-mendebaldean eta Tibetekin mugan. Te landareak 2700 eta 6300 m arteko altueran landatzen dira, eta hostoak handiak eta distiratsuak dira.
• Fukien, hego-mendebaldeko kostaldean, Taiwan uhartearen iparraldean, tean espezializatutako probintzia menditsu bat da.
• Wu-l, Fukien eta Kiangsi eskualdeak banatzen dituen mendikate bat da. Bere laborantzaren ezaugarri bereizgarria 1800 m baino gehiagoko altueran hazten dela da, eta bere kalitatea bikaina da. Mila urte baino gehiago dira bertako biztanleek te honetako 2000 barietateak lantzen dituztela. Hemen lortzen dira urtean 500 tona Oolong, zapore eta usain paregabeagatik ezaguna den tea. Bestalde, Txinak Argentinako te matea inportatuko du.

Munduko bigarren te ekoizlerik handiena da, merkatura ateratzen den te beltz guztiaren % 30 kontrolatzen du, eta te konbinatuen % 65.

Te sailak Indian

Guztira, 820.000 tona indiar baino gehiago merkaturatzen dira urtero, eta horietatik % 15 baino ez da esportatzen. Kopuru guzti hauek, herrialdea, kantitateagatik ez ezik, bere infusioen kalitateagatik ere bereizten duten hiru te barietatetan zehazten dira. Ospetsuenak Darjeeling, Assam eta Nalgiri dira, hauek lantzen diren probintzien izena jasotzen dutelarik. Planeta osoan oso baloratuak eta eskatuak dira, eta, beraz, Indiako Gobernuak te bakoitza behar bezala identifikatzea erabaki zuen, pikareska saihesteko. Darjeeling barietatea Himalayaren oinetan hazten da, Indiako ipar-ekialdean, 20.000 hektareako landaketa batean. Te honek moskatel zapore arin bat eta usain hordigarri bat ditu. Assam teak, berriz, planetako gune ekoizle handienetik datoz, eta nahasketak egiteko erabiltzen dira.

Keniatentzat, tea esportazioen irabazien % 17 eta % 20 arteko dibisa da.

Keniak gaur egun 328000 tona te ekoiztearen arduraduna G.W.L Caine kolono europarra da, zeinak Kenyara eraman zuen laborantza hau Indiatik. Mende honetan zehar, Kenya hazten joan da eta nazioarteko merkatuetan bere lekua aurkitu du, laugarren ekoizle nagusia eta te beltzaren lehen esportatzailea izateraino. Laborantza hau lur garaietan hazten da, prezipitazio oso egokien eta tenperatura leunen ondorioz. Landaketa gehienak 1500 eta 2700 metro arteko altueretan daude, Kenyako mendietan, Rift Valleyn, herrialdea zatitzen duen mirari natural eta geografiko bat. Tea Nandi, Kericho, Elgon eta Kisii mendietan landatzen da, baita Nyabene mendietan ere. 1995ean, tearen ondoriozko diru-sarrerak 342 milioi dolarrera iritsi ziren, herrialdea Afrikako te beltzaren ekoizleen eta munduko hirugarrenaren buru jarriz. Pakistan, Erresuma Batua eta Egipto dira bere eroslerik handienak. Kenyako te ekoizpena CTC (cut, twist, curl: "Moztu, bihurritu, kiribildu"; ess landarearen hostoak tratatzeko modua) sailkapenaren araberakoa da, nola egiten den kontuan hartuta. Fabrikazio mota honek te beltz oso gogorrak eta aprobetxagarriak lortzen ditu, kilo bakoitzetik katilu asko lor baitaitezke, orri solte moduan nahiz poltsatxoak erabiliz.

Sri Lanka, herrialde txiki bat izan arren, munduko hirugarren te ekoizlea da, %9ko merkatu tasarekin.

Industria hori enplegua sortzen duen maiota da Sri Lankarentzat, zuzenean eta zeharka milioi bat pertsonari baino gehiagori ematen baitio lana herrialde osoan. Gainera, Estatuari urtean diru-sarrera handiak ematen dizkio eta barne-merkatua mobilizatzen du. Nola azaltzen da munduko hirugarren postuan egotea herrialde ekoizle gisa, uharte honen azalera kontuan hartuta? Oso erraza da: lurralde osoa – Ez oso menditsua – Tea landatzeko eta landatzeko erabiltzen da, hau da, 187.000 hektarea baino gehiago.

Te plantazioak Sri Lankan

Jatorrizko Sri Lankako teak ezaugarri paregabeak eta funtsik gabeko ospea ditu, planetako terik hoberenetako bat baita. Landareak hazten diren baldintza klimatologiko idealek zapore eta usain ugari ematen dizkiete teei.

Te-ekoizleak diren Sri Lankako probintziak herrialde beraren bihotzean daude. Handik datoz honako barietate hauek: Dimbula, Kandy (te indartsuak), Uva (erdiko mendietakoak), Uda Pusellawa, Ruhuna (te leunak, gozoak edo esnerik gabekoak gustuko dituztenentzat aproposa) eta Nuwara Eliya. Azken hau, zapore eta usain bakarreko te bat da, bere zaporea leuna da eta bere usain mentolatua. Nuwara Eliya Frantziako xanpaina da. Sri Lanka Pakistanekin merkatua irekitzen ari da, honen eta indiarraren arteko harremanak hobetu ostean.

Te ekoizpenak, bere jatorria, Errepublikaren lehen urteetan du, baita Itsaso Beltzaren ekialdeko zatian ere.

Txinatarrak eta Indiarrak bi herrialdeetatik milaka urte lehenago tea edaten lehena zein izan zen eztabaidatzen ari ziren bitartean, turkiarrek te beltza egiteko eta edateko modu propioa prestatzen zuten, herrialdeko kulturarentzat bizimodu oso bat eragin duena. Tea eta kafea adiskidetasun eta abegi onaren sinboloak dira Turkian.

Te turkiarraren ekoizpenak errepublikaren lehen urteetan eta Itsaso Beltzaren ekialdeko aldean du jatorria. Landaketa asko Georgiako mugatik Trabzon, Arakli, Rize, Karadere eta Fatsa probintzietara hedatzen dira. Rize-n jarri zen lehen te fabrika, 1965ean.

Te beltz turkiarra oso usaintsua da, baina indartsuegia katilu handietan zerbitzatzeko. Gainera, beroegia izaten dute, eta, beraz, edalontziaren tamainak egokia izan behar du hatzekin hartu ahal izateko (bata goiko ertzean eta bestea behekoan), kristalarekin erretzea saihesteko. Nahi izanez gero, azukrea gehi dakioke, baina ez esnea.

Turkia seigarren postuan dago ekoizpen bolumenari dagokionez: munduko tearen % 6 ekoizten du. Kontsumitzaile gisa ere lehen lekuetako bat betetzen du, bosgarrena. Bere ekoizpen nazionala altua da, nahiz eta garai batzuetan, 1960an handitzen hasi zenetik, pixka bat murriztu den.

Bere lurraren ezaugarri naturalei eta baldintza klimatikoei esker, te on bat landu dezakeen herrialde oparoa da.

Hori dela eta, 130.000 hektarea baino gehiago landatzen dira tea landatzeko. Duela berrogei urte baino gehiago garatu zen tearen industria herrialde honetan, eta, zalantzarik gabe, etorkizun handiko lurraldea da sektore horretan hasi nahi duten ekoizleentzat, beren politika ekonomiko mesedegarria eta merkatu-aukerak direla eta. Vietnamgo tearen berezitasuna bere zapore naturala da, zapore naturala, tearen zaleek estimatzen duten gustua. Gainera, osasunerako onurak beti izan dira erakargarri Asiako toki honetan jatorria duen tea kontsumitzeko. Vinatea konpainia herrialdeko ekoizlerik eta esportatzailerik handiena da, Vietnamen 34 lantegi eta ehunka plantazio baititu.

Indonesiako tea, dizdiratsua eta lurrinetan aberatsa da, beste teekin nahasteko oinarri bikaina bihurtzen duena.

Landare bat baino gehiago, tea Indonesian bizitzeko modu bat da. Duela berrehun urte baino gehiagotik, daniarrek XVIII. mendean zehar te-merkatua ireki zutenetik. Ordutik eta orain arte, industria estatu ezberdinetatik igaro da: bigarren Mundu Gerraren ondoren gainbehera etorri zen eta 1984tik aurrera berpiztu zen, herrialdea isolatuta egon ondoren. Hala ere, indonesiar jatorriko teak gero eta pisu handiagoa hartzen hasi zen nazioarteko merkatuan, ahalegin eta inbertsio askori esker.

Emakume bat Indonesiako te sailetan

Hobekuntza orokor honen zati handi bat, Indonesiatik datorren tea, gainontzekoetatik ezberdina izateagatik gertatzen da, klima bereziagatik, substratuaren ezaugarriengatik eta bere landaketen kokapenagatik: zuhaixkak, lur garaietan landatzen dira, lur bolkanikoa delarik, eta klima tropikalagatik.

Ia te guztia beltza da, eta ekoizpen horren % 80 esportaziora bideratzen da. Indonesiako tea, dizdiratsua eta lurrinetan aberatsa da, eta, beraz, beste teekin nahasteko oinarri bikaina da.

Duela urte batzuetatik, Indonesiako tea espezialitate bat balitz bezala eros daiteke.

Hala ere, Indonesiako Gobernua eta nazioarteko komunitatea tea sustatzen ari dira, hainbat mekanismo eta erakunderen bidez, hala nola Teari buruzko Gobernu Arteko Taldea, Tearen Marka bat eratzea aztertzen duena.

Myanmarko tearen barietate txinatarra (berdea) esportazioari begira lantzen da, kalitate nahikoa duen bakarra baita.

Myanmarrek (lehen Birmania) ez du te barietate propiorik, baizik eta bere landaketetan hazten diren landareak Indiako Assam eskualdean (Camellia assamica) eta Txinan (Camellia sinensis) hazten diren berberak dira. Ia 75000 hektareako lursailak tea landatzeko erabiltzen dira, eta horietatik % 90ek Assam barietatea baino ez dute sortzen. Berriki, Oolong sartu da, fabrikazioaren barietate gisa. Bere baldintza klimatiko bereziek eta bere lurraren substratu aberatsak landareen kalitatea baldintzatzen dute, orokorrean bikaina, ongarri edo intsektizidarik erabili beharrik gabe.

Indiako barietatea barne kontsumorako baino ez da erabiltzen. Herrialdeko te ekoizpenari buruzko azken datuen arabera, Myanmarko ekoizpenaren % 70 te berdeari dagokio eta % 20 te beltzari.

Herrialde honetan aurkitzen dugun daturik bitxiena bertako ekoizleek landaketa organikoengatik sentitzen duten estimua da, bertan te berde garbi eta freskoa lortzen baita, barne merkatuetan oso estimatua dena.

Argentina da "lautadako" tea landatzen den gunerik hegoaldekoena, itsas mailatik 250 eta 300 metro artean hazten dena.

Argentinako ekoizleek, batez beste, 60.000 tona landatzen dituzte urtean, Misiones y Corrientes probintzietan kontzentratuta, eta Asiako haziak erabiltzen dituzte. Esportazioek 7 milioi dolarretik gorako diru-sarrerak dituzte, eta inportazioek, aldiz, ekoitzitako guztizkoaren % 1 baino ez. Ikusten dugunez, Argentinako te (berdea edo beltza) zaletasuna handia da; hala ere, bere nortasunaren ezaugarria beste infusio bat da, Yerba mate.

Urtero, Japonian, batez beste, 143000 tona kubiko te hosto kontsumitzen dira, munduko laugarren bolumen handiena India, Errusia eta Erresuma Batuaren ondoren. Japoniako te soroek betetzen dituzten ia 52000 hektareak urtean 92000 tona hosto baino gehiago sortzen dituzte. Nahiz eta herrialde honetako urteko te ekoizpen gehiena barne kontsumorako erabili, bere esportazio bolumena handia da. Hala ere, Japoniak ere munduko bazter guztietako te-barietate ugari inportatzen ditu. Niponen edaririk gogokoena te berdea da (o-cha bezala ezagutzen dena), txinatar bizilagunei gertatzen zaien bezala, eta purua edo bere barietate guztiekin aurki daiteke.

Te sailak Iranen

Tea Indiatik iritsi zen antzinako Persia-Iran-era, eta bertako biztanleen dietan tokia aurkitu zuen, eta honek edari nazionala bihurtu zuen.

Kaspio itsasoko kostaldeak inguratzen dituzten lurrek baldintza egokiak dituzte tea landatzeko. Batez ere Glan probintzian, Albrozko kostaldean, milioika pertsonak egin dute tearen industria beren bizimodua, eta landaketa zabaletan jaiotzen diren landareak kultibatu, landu edo saltzen dituzte. Irango eskualde honetatik datorren ekoizpena da herrialde osoaren eskaria asetzeko gai den bakarra. Hala eta guztiz ere, Iranek Indiatik tea inportatzen jarraitzen du. Irandarrak dira agian planeta osoko te kontsumitzailerik handienak, eta duela urte askotatik hiriko kale guztiek dute châikhâne (tedegiak). Gaur egun, châikhâne hauek zentro sozial garrantzitsuak izaten jarraitzen dute. Izan ere, irandarrentzat, mendebaldekoentzat bezala, tea hartzera esertzea harmonia eta lagunen eta senideen arteko harreman adeitsuen ospakizuna da. Irango tearen ezaugarri bereizgarriak hostoen kalitate handia eta infusioaren usain nahasezina dira. Baina bitxiena irandarrek tea hartzeko duten modu berezia da: platertxoan bota ohi dute, eta ahoa azukrearekin betetzen dute edan aurretik. Bestela ez omen luke zapore bera izango. Samover barietatea ere aspalditik hartzen dute, irandarrek Mongolia ekialdeko XVII. mendean inportatzen zuten errusiar asmakuntza bikaina.

1971n etorri zen independentzia-gerrak tearen industria hondatu zuen, eta, beraz, gobernu berriaren lehen neurria hura sustatzea izan zen.

Asiako herrialde txiki hau errekuperatzeko gaitasunaren adibide bat da. Hainbat neurri hartu dira, hala nola laborantza intentsiboak, landaketa zaharren ordezkapena, lantegien modernizazioa eta landaketa txikiei laguntzea. Gaur egun, te-ereindakoak atzerriko konpainien (Habiganj eta Maulvi Bazar barrutietan 26 lorategi dituztenak), jabe txikien eta Bangladeshko (73 lorategi lantzen dituzten 50 enpresa) ekoizpen-konpainien batzarraren artean banatzen dira.

Te-landaketen kopuruak gora egin du nabarmen, 160 hektareatik gora, 48.000 hektareako azalerarekin, eta hazkunde hori munduko beste herrialde batzuetan ere gertatzen ari da pixkanaka. Bangladeshen, landaketak bereziki Chittagong eta Sylhet probintzietan kokatzen dira.

Ekoitzitako te gehiena barne kontsumorako erabiltzen da, baina esportatzen diren 26 milioi kilo te beltzek 36 milioi euroko ekarpena egiten diote urtero herrialdeari. Jarduera horrek herrialdeko biztanleria aktiboaren % 3,3ri ematen dio enplegua, eta adituek aurreikusten dute kopuru horrek gora egingo duela nazioarteko kontsumoaren eta etorkizuneko esportazioen hazkundeari esker.

Herrialde honen ezaugarri topologikoak oso ezberdinak dira -Kaukasoko mendilerroak, haranak eta lautadak- eta bere klimak subtropikaletik hasi eta mendi gailurretako betiereko elurretaraino hartzen du.

XIX. mendearen hasieran, Errusiar inperioak Georgia bereganatu zuen, eta, honela, bere lehen kontaktua gertatu zen tea landatzearekin. Hasieratik, Georgiako uztak oso kontrolatuta egon ziren, euren kalitatea zaintzeko, errusiarrentzat funtsezko produktu bihurtu ziren.

XX. mendearen erdialdean, botanikari georgiarrak, euren tearen kalitatea, landatzen zen lurra eta bere ezaugarri kimikoak hobetzeaz kezkatzen hasi ziren. Horrela, te-barietate bikain bat sortu zen, Kolkhida izenekoa, substratuaren kalitate ezin hobearen eta hotzarekiko oso erresistentea zen landare baten emaitza dena. Barietate honen jatorrizko sustraia Txinatik etorri zen Eristaviren eskutik, eta 60 urteren buruan Georgian kokatu da, planetako inon imitatu ezin den te bat sortuz. Ekonomia nazionalerako garrantzitsua izaten jarraitzen du eta eredu errusiarrak errespetatzen ditu.

Tea labore estrategikoetako bat da, eta, beraz, ekoizleek ez dute zalantzarik herrialdeko barietate oso emankorrak sartzeko.

Malawik eskuz esku laguntzen dio Mozambiqueri bi herrialdeetan te ekoizpena indartzeko, elkarlanaren adibide garbia emanez. Malawirentzat, tea da bere laborantza estrategikoetako bat, eta, beraz, ekoizleek ez dute zalantzarik izan barietate oso emankorrak sartzeko, nazioarteko merkatutik eta esportazioetatik datozen diru-sarrera handiak ekartzen dituztenak. Izan ere, munduko te esportazioen bolumen osoaren % 3,1 Malawitik dator, eta kopuru horrek gora egiten du urtero. 2004an, bere ekoizpenaren gorakada nabarmena izan zuen ( % 19), 50000 tona te beltz sortuz, Afrika erdialdean nagusi zen aldeko klimatologiari esker.

Tanzaniako lurretan lortutako labore gehiena Asiako, Hegoafrikako eta Europako konpainiei saltzen zaie.

Tanzaniako kasua Kenyakoaren antzekoa da, bi kasuetan laborantza kolonoek inportatu baitzuten. Alemaniarrek, 1902an, labore barietate ezberdinak landatu zituzten Amani eta Rungwe herrialdeetan, eta, 20 urte beranduago, komertzialki ustiatzen hasi ziren. Merkatu honek pisu garrantzitsua hartu zuen Bigarren Mundu Gerratik aurrera, britainiar te konpainiek landaketen kontrola hartu zutenean eta antzinako Tanganika Komunitate Esterlinoaren barnean zegoen posizioa erabili zutenean Commonwealthen barruko salmentak indartzeko. Horrela, 1960an, Tanzaniak tearen nazioarteko merkatuaren % 0,5 ekoizten zuen.

Tanzaniako te-ekoizpena herrialdeko egoera politikoak mugatu du. Hala ere, 1990eko hamarkadaren hasieran, Gobernuak bere politika ekonomikoa eraldatzeko hartutako erabakiak nazionalizatu diren lursailetan te-ekoizpena azkar suspertzea erraztu zuen.

Lur hauetan lortutako labore gehiena Asiako, Hegoafrikako eta Europako konpainiei saltzen zaie. Izan ere, Tanzaniako tea batez ere esportaziora bideratzen da, Mombasako enkantearen bidez. Tearen batez besteko prezioa nabarmen hazi da azken urteotan, eta gero eta postu garrantzitsuagoan dago merkatuan.

Zimbabweko kasua, beharbada, berriena da tea herrialdeko ekonomiarako aprobetxa daitekeen labore gisa sartzeari dagokionez.

1920an lehen hazia landatu zenetik, produktu errentagarri bat egiteko ahaleginek hazkunde motel baina egonkorra ekarri dute. Hala eta guztiz ere, teak bere ekonomiaren gaitz endemikoa pairatzen du Zimbabwen, gainerako nekazaritza produktuek bezala. Ziur asko horregatik ez zuen indarra hartu 1960ra arte. Zimbabweko tea ekoizten duten bi gune nagusiak herrialdearen hego-ekialdean daude: Honde harana eta Chipingue.

Nekazarientzako desabantailarik handiena haize beroa da, urte osoan zehar tea egitea eragozten diena, beste herrialde batzuetan gertatzen den bezala. Honela, landareak kimatu eta hurrengo udaberriko lehen uzta iritsi arte itxaron behar dute, beroa eta te zuhaixkak berreskuratzen direnean. Zimbabwek nahaste zaporetsuak eta gazte-nahasketak sortzen ditu, infusioei usain indartsu eta iradokitzailea ematen dietenak, bestalde, ez dute herrialdeko biztanleek gozatzen, ekoizpen ia guztia ( % 80) Erresuma Batuko te-poltsatxoen merkatura bideratzen baita. Eta hori kopuru errespetagarria da. Azken uztek 17.000 tona te ekarri dituzte, gehienak beltzak, eta Zimbabwe munduko 20 ekoizle nagusien artean kokatu dute; izan ere, Asian gertatu ez bezala, duela hamarkada batetik hona, ekoizpenak hazkunde interesgarria izan du.

Afrikako bihotzeko herrialde txiki honek atzerriko dibisa kopuru handiena lortzen du te esportazioaren bidez.

Tea Ruandako esportaziorako labore garrantzitsuena da, herrialdeari 18 milioi dolar emanez. Guztira, 15.000 tona te ateratzen dira Ruandatik urtero nazioarteko merkatuetara. Ruandako te sail handienek Kitabi eskualdearen zati handi bat hartzen dute. Tearen industria pribatizatzen ari dira. Te (Tea Board) izeneko batzordeak sektoreko kate produktibo osoa ikuskatzen du: eskaerak, erreklamazioak eta lantegietako jabeen eta te ekoizleen artean ezartzen diren harremanak koordinatzen ditu. Enpresek, besteak beste, gauzazko laguntzak eta zerbitzuak eman behar dizkiete ekoizleei. Horrela, Ruandan tea egiteko gaitasuna handitzea lortzen da, kalitate handia galdu gabe.

Lehenengo tea Hegoafrikan ernatu zen, Durbaneko Lorategi botanikoetan, 1850ean. Ordutik, laborantza hainbat etapatatik igaro da.

Tearen ekoizpena Hegoafrikan hainbat momentutatik igaro da: hasieraren bultzada, Bigarren Mundu Gerra amaitu arteko geldialdia eta 1960ko hamarkadatik aurrerako suspertze garrantzitsua.

Apartheida lurperatutzat jo bezain laster, Hegoafrikako tea nazioarteko merkatura zabaldu zen. Hegoafrikako te landaketen mapak beheranzko kurba bat deskribatzen du herrialdearen ekialderaino, Drakensberg mendiek Vendatik, iparraldean, Natal igaro ondoren hegoalderaino, Transkein, egiten duten lerroari jarraituz. Hegoafrikak ez du te esportaziorako tradizio handirik; apartheid egunetan ekoizten zen guztia barne kontsumorako izaten zen, hegoafrikarrek euren tea gurtzen dute, batez beste 10 milioi katilu kontsumitzen baitituzte urtean. Hala eta guztiz ere, munduko beste toki batzuetako erosleek Hegoafrikako merkatura jotzen dute te distiratsuagatik, barietate ezberdinetan ezin hobea eta poltsatxoak aurkeztuz.

Nepalek 10.000 hektarea inguru erabiltzen ditu tea landatzeko. Mendixketako landaketek 34000 hektarea hartzen dituzte, eta 40 lorategi eta 4500 ekoizle.

Baldintza agroklimatiko ezberdinak eta produktu kimikoen esku-hartzerik behar ez duten ustiapen metodo batzuei esker, Nepalek kalitate oso oneko tea ekoizten du 1861etik Gajaraj Singh Thapak lehen te lorategia landatzea agindu zuen, 50 hektarea hartzen zituena. Terai departamenduan tea landatzen da, ondoren CTC te beltzaren barietatea egiteko erabiltzen dena, kolonietan hazten diren landareak, te ortodoxoa egiteko erabiltzen diren bitartean. Urtero 5,4 milioi kilo CTC te eta 0,6 milioi te ortodoxo jartzen dira salgai.

Nepalgo landaketa garrantzitsuenak llam, Terathum, Dhankuta eta Panchthar probintzietan daude, baina beste eskualde batzuk ere tea landatzen hasiak dira. Teraiko landareak Jhapa probintzian hazten dira. Nazioarteko merkatuan, te ortodoxoaren eskaria nabarmen hazi da azken urteotan, kontsumitzaileak jabetu baitira beren infusioaren osasunerako onuragarriak diren ezaugarriez. Kafearen kontsumoarekin gertatzen den bezala, Europar Batasuna, Japonia eta Estatu Batuak dira te ortoxodoaren eskatzaile nagusiak. Te berezienak, lorategi espezifikoetatik eta uzta zehatzetatik datozenak bezala, baita organikoak ere, gero eta gehiago eskatzen dituzte herrialde hauek, non mota honetako produktuak inportazioaren bidez baino ez diren iristen.

Mozambikeko tea landatzeko interesa oraintsukoa da, eta bere ustiapenean aritzen diren Afrikako herrialdeen eraginari erantzuten dio.

Kenya, Tanzania eta Malaui bizilagunarentzat te ekoizpenak duen garrantzi ekonomikoa ikusita, Mozambikek ez du atzean geratu nahi. Horregatik, ahalegin handiena Malauirekin erabateko lankidetza lortzeko egiten du, ekonomiaren arlo honetan behintzat. Mozambikeko te beltzaren ekoizpena Milangue eta Gurue eskualdeetan kontzentratuta dago, herrialdearen bihotzean lur-eremu asko hartzen dutenak, Zameziako probintzian, Malauiko mugan hain zuzen ere -hortik dator aldebiko lankidetzarenganako interesa-. Azkenaldian, Manica eskualdeko nekazari talde handi bat tea landatzen hasi da bere etxaldeetan.

1966an, Ugandako gobernuak landaketak ireki zituen Mabale eta Mpango, Kabaloren, eta Kayonza Kanungun.

Uganda herrialde kaltetua da bere ezaugarri geografikoengatik. Orain arte ikusitako herrialde guztiek, tea lantzeko baldintza orografiko eta klimatologiko egokiak izan ditzaketela uste duten bitartean, Ugandak, bere teari irteera emateko zailtasunak ditu, itsas portu propiorik ere ez baituzu, eta barne merkataritzan gehien eskatzen den produktuetako bat ere ez da. Horregatik, ekoitzitako tearen % 90 (30 milioi kilo inguru) esportatu egiten da.

Tearen industria aurrera atera zen Europar Batasunaren lankidetzari eta babes ekonomikoari esker eta, pixkanaka-pixkanaka, badirudi nazioarteko merkatuaren premietara eta eskakizunetara egokitzen ari dela. Bere tea ona da, adituek diotenez, baina akats teknikoak dira bere ekoizpenaren arazo nagusia. Adibidez, Rukungiriko Kayonza fabrikak ez du energia hidroelektrikorik 1966an sortu zenetik. Bestalde, bere lehiakide zuzena, Kenya, nahiko gogorra da; ez bakarrik ekoizpenaren tradizio eta kalitateagatik, baita fabrikazioan eta Mombasako merkatuaren garrantziagatik ere, Uganda bigarren postuan geratzen da konparazio guztietan. 1996an, Ugandako te-ekoizpena arinki hazi zen. Nazioarteko erakundeak garai hartan hasi ziren munduko ekoizpenak behera egingo zuela aurreikusten.

Te kulturaren eta kontsumo ohituren arabera, aurkezpen modu desberdinetan negoziatzen da tea, mota eta barietateekiko independenteak direnak.

Te solteak porzio gabeko teari ematen dio izena, hosto eta kimu osoak eta hautsiak izan daitezke, baina baita zurtoinak ere, edo hauts bihurtzen da. Te solteak banaka zatitzen dira zuzenean garagardo ontzietan edo iragazki batean.

Te poltsasoa

Tarte zatitua, poltsetan, konpresetan, kapsuletan edo te makiletan ontziratuta saltzen den tea da. Zati tamaina kopa batetik lapikora artekoa da.

Prentsatutako tea barrak (adreiluzko tea), barra, bolak, hemisferioak edo pastel formak (tea pastelak) sakatzen diren hosto lehor eta lehorrez osatuta dago. Te adreiluak ere truke bitarteko gisa erabiltzen ziren. Pu'erh te ohiko merkataritza forma dira. Kontsumorako, piezak moldetik ateratzen dira edo, molde txikiagoen kasuan, oso eskalduta daude. Zaporeari dagokionez, edaria ez da desberdina edo beste forma lehor batzuen aldea besterik ez da.

Merkatuan aurki dezakegun te-marken sorta oso zabala da, eta, horregatik, marka horiek kalitatezko teak sortzera bideratu dira, kontsumitzaile zorrotzenen beharrak nabarmendu eta ase ditzaten, produktuaren ahalik eta kalitate handiena emanez. Mundu mailan gehien ezagutzen diren markak hauek dira:

Lipton tea

Lipton kontsumitzaileek gehien ezagutzen eta errespetatzen duten marketako bat da. Erresuma Batuan sortu zen 1890ean eta Thomas Lipton fundatzailearen izena darama. Lipton marka beti izan da kalitatearen sinonimoa, eta hori ez da harritzekoa bere historia zabala ezagutuz gero. Liptonek, barietateari dagokionez, te hautespen aparta eskaintzen digu edozein gustutarako, hala nola te beltza, matxa, hibisko-tea, menda-tea, beste askoren artean.

Café te Arte mota guztietako jendearentzako teak eta kafeak hautatzen espezializatutako marka da.

Twinings marka ezaguna da zapore nahasketengatik eta bere teen kalitate handiagatik. Erresuma Batuan sortu zen 1706an eta, Liptonek bezala, historia eta esperientzia luzea du industrian. Twiningsek "premium" esperientzia bilatzen dutenentzat te-aukeraketa handia du, hala nola te chai latte, Darjeeling tea, Earl Grey tea, English Breakfast tea, beste askoren artean. Gainera, Twiningsek fruta-teak eta kafeinarik gabeko teak ditu, kafeinarekiko sentikorrak diren pertsonentzat.

Bigelow marka Ameriketako Estatu Batuetan sortu zen 1945ean, eta merkatuko marka nagusietako bat da, kalitate handiko teak eta zapore ugari dituelako.

Bigelowk te mota ugari ditu, hala nola te beltza, berdea edo belar-teak. Eskaintzen dituen produktuek 50 nahasketa eta zapore baino gehiago dituzte aukeran; beraz, ziur gaude zuen gustuetarako egokia den produkturen bat izango duzuela. Azpimarratzekoa da marka Ameriketako Estatu Batuetako te sail bakarraren jabea dela, Hego Carolinan hain zuzen ere.

Dilmah, Sri Lankan jaioa, te marka onenetako bat bezala nabarmentzen da teari dagokionez. Edariak oso ezagunak dira ohiko te kontsumitzaileen artean, hala nola menda hostoen tea, Earl Grey tea, Premium hosto solteen tea, marokoar menda tea, karamelo zaporea Beraz, gustu guztietarako konbinazio eta zapore ugari eskaintzen dituen marka da.

Celestial Seasonings marka bikaina da belar-teak maite dituztenentzat, marka honen espezialitatea baita. Konpainia estatubatuar hau tearen industriarako marka garrantzitsu bihurtu zen bere te-nahasketen ondorioz, te-belarrak eskaintzeaz gain, te beltza eta berdea ere eskaintzen baititu.

Celestial Seasoningsek 100 te mota baino gehiago ditu osagai onenekin eta egungo merkatuko markarik onenetakotzat hartzen da.

Sektoreko liderretako bat da marka hau. Connecticuten sortu zen 1983an, eta kalitate handiko teetan eta hainbat produktu organikotan espezializatuta daude.

Te mota nagusiak te zuria, berdea, matxa, Oolong, beltza, belarra eta te organikoa dira. Barietate handi honen eta eskaintzen duen kalitatearen ondorioz, munduko markarik onenetakotzat hartzen da.

Shen Nung-en estatua

Txinako kondairaren arabera, Shen Nung Txinako enperadoreak aurkitu zuen tearen formula kointzidentzia hutsagatik. Sheng Nung, "Jainkotiar sendatzailea" bezala ezagutzen dena, txinatar mitologiako pertsonaia nagusietako bat da, honek, derrigorrezkoa bezala, gizakientzako ur guztia irakitea agindu zuen, honek, osasun egoera on bat kontserbatzen laguntzen zuela uste baitzen. Kontatzen dutenez, arratsalde batean enperadorea te-zuhaitz bikain baten itzalpean zegoen atseden hartzen, haizeak hostoak bota zituenean zuhaitzetik bere ur irakinezko edalontzira. Infusioak, orduan, usain eta kolore atsegina hartu zuen, horrek Shen Nungen jakin-mina piztu zuen eta nahasketa probatzea erabaki zuen, honela, txinatar kulturaren infusio garrantzitsuena aurkituz.

Bere aldetik, erlijio budistak, tearen aurkikuntza, Bodhidharma fraideari egotzi zion. Kondairaren arabera, Bodhidharma Printzea izan zen tearen ondorio ikaragarriak aurkitu zituena, Txinako iparraldeko Wei erresuman Budaren aginduak predikatzeko India utzi zuenean. Bodhidharmak, lo egin gabe egin nahi zuen bere Txinako bidaia guztia, baina egun batez, meditatzen ari zela, lo geratu zen, esnatzean, bere ahuleziagatik nahigabetuta, betazalak moztu zituen. Hauek, lurrera erori ziren, eta, Bodhidharma berriz ere bertatik pasa zenean, te-zuhaitz bat aurkitu zuen eta haren hostoek, infusioan hartzen zituenari, begiak zabalik edukitzeko ahalmena ematen zioten. Mito hau beranduago japoniar kulturak bereganatu zuen.[20]

Istorio hauek mitologia hutsa diren arren, argi dago tea Txinan aurkitu zela, orain arte ezagutzen den tearen ebidentzia fisikorik antzinakoena, Xi 'ango Han enperadorearen mausoleotik aurkitu baitda, Han dinastiako enperadoreek K. a. II. mendean jada tea edaten zutela adierazten duena hain zuzen ere. Horrez gain, Han dinastiaren lanan, "Gazte batentzako kontratua", K. a. 59an idatzia te irakinaren lehen erreferentzia aurkitu dezakegu. Te-laborantzaren lehen erregistroa ere garai honetakoa da, denbora horretan tea Meng mendian landatzen zen, Chengdutik gertu. Te irenstearen beste erregistro goiztiar sinesgarri bat III. mendekoa da. Hua Tuoren testu mediko batek, "T 'u mingotsa etengabe edateak hobeto pentsarazten du" zioen. Hala ere, gaur egungo txinerazko te hitza VIII. mendean hasi zen erabiltzen, beraz, erabiltzen diren hitz zaharrak egitan teari buruzkoak ote diren zalantzan dago.[21][22]

Lu Yu te maixua

Hasieran, tea edatea, nagusiki, Txina hegoaldeko praktika bat zen. Tea, Iparraldeko dinastietako aristokratek mespretxatzen zuten eta "Esklabuen edari" bezala deskribatzen zuten. Hala ere, VII. mendearen erdialdean, Tang dinastiaren garaian, oso ezaguna egin zen, Txina osora, Korea, Japonia eta Vietnamera hedatuz. Garai hau tearen urrezko arotzat hartzen da, bertan Lu Yuk tearen klasikoa idatzi zuen, teari eta bere prestakinei buruzko tratatu bat. Liburuak te landareak nola landatzen ziren, hostoak nola prozesatzen ziren eta tea edari gisa nola prestatzen zen deskribatzen du. Liburuak, te orririk onenak non ekoizten ziren ere aztertzen du. Liburuak, Zen filosofiaren eragin argiak jasotzen ditu, baita taoismoarenak ere.

Garai honetan sortutako teak, nagusiki, txanpon bezala sarri erabiltzen ziren te adreiluak ziren, bereziki inperioaren erdialdetik urrunagoko herrietan, non txanponek euren balioa galdu zuten. Beranduago, Song dinastian, hosto askeko tea garatu egin zen, eta ezaguna egin zen eta  tea dastatzeko zeremoniak sortu ziren. Yuan eta Ming dinastietan, herdoildu gabeko te hostoak, lehenik zartagin batean frijitzen ziren, ondoren bildu eta lehortu egiten ziren, hostoak iluntzen dituen oxidazio prozesua geldiarazten duen prozesu bat, tea berde egotea ahalbidetzen duena. XV. mendean, oolong tea garatu zen, non, hostoak frijitu aurretik, partzialki herdoiltzea baimentzen zen. 1391n, Hongwu enperadoreak, solteko tea soilik "zerga" bezala onartuko zuen dekretu bat eman zuen. Ondorioz, XVI. mendearen amaieran, hosto askeko teak aurreko pastel eta te hautsaren tradizioa erabat ordezkatu zuen. [23][24][25]

Tibet tearen kontsumoa hedatu zen lehen herrialdeetako bat izan zen, Song-tsen Gam-poren erregealdian, te Txinatik inportatzen zen. Garraiatzeko, tearen eta zaldien ibilbidea gurutzatzen zen, Lhasa eta Sichuan te ekoizlearen arteko merkataritza ibilbidea izan zena. [26]

Japonian, tearekin lehen harremana, ziuraski, Nara Aroan gertatu zen, Japoniak, Txinako Tang dinastiako hiriburua zen Chang 'anera misio diplomatiko batzuk bidali zituenean. Lehen ordezkaritza hauek txinatar kultura eta praktiken ezagutza ekarri zuten. Japonian tea, nagusiki, Saicho monje budistak sartu zuen 800 inguruan. Monje eskale budistek, euren tuniketan ezkutaturik eraman zuten, txinatar sailetatik lapurtuz. Kuiku Kokushi liburuak, 815ean, abade budista batek Saga enperadoreari tea zerbitzatu ziola dio. Hauxe da Japonian tea edateko ohiturari buruzko lehen erreferentzia fidagarria. Ondoren, enperadoreak establezimenduari hiriburutik gertu bost te-sail ezartzea agindu ziola esaten da. Saga enperadorearen erregealdia, tearen pasioagatik nabarmendu zen, garai horretan, tea, eskala txikian, monje budistek, familia inperialak eta nobleziako kideek landu eta kontsumitu zuten, baina praktika, oraindik ez zen ezaguna zirkulu hauetatik kanpo. Saga enperadorea hil ondorengo hiru mendeetan, Tang kultura txinatarrarekiko interesak behera egin zuen, tea edatearen praktika bezala.

Eisai frailea

Eisai zen monjeak, normalean, Japonian tea zabaltzeko kreditua jasotzen du. 1191ean, Eisai Txinara egindako bidaia batetik itzuli zen, eta te haziak ekarri eta Hirado uhartean eta Kyushuko mendietan landatu zituen. Myōe fraideari ere eman zizkion haziren batzuk, Toganoo eta Ujin landatu zituenak, Japoniako te eskala handiko laborantzako lehen toki bihurtu zirenak. 1211n, Eisaik Kissa Yōjōki lehen edizioa idatzi zuen, teari buruzko lehen tratatu japoniarra, te-kontsumoa osasun-helburuetarako sustatzen duena. Eisaik ere paper erabakigarria jokatu zuen samuraiei te kontsumoa zabaltzen. Garai horretan, tea budismoaren praktikatzaileentzat funtsezkotzat hartzen zen, horregatik, laster, te berdea, Japoniako pertsona kultuen artean oinarrizko elementu bihurtu zen, noblezia eta apaiz budistentzako edari bat ere. Ekoizpena hazi egin zen eta tea gero eta eskuragarriagoa bihurtu zen, edari nazionala bihurtuz. [27]

Korean, tea, Seondeok erreginaren garaian barneratu zen, gure aroko 632 eta 646 urteen artean. Antzinako jainko bati egindako te eskaintza dokumentatzen duen lehen erregistro historikoak, errito bat deskribatzen du 661ean. Bertan, Geumgwan Gaya erresumaren sortzailea izan zen Suro erregearen izpirituari te eskaintza bat egiten zitzaion. Baina tea ez zen 828ra arte ospetsu egin, garai hartan Txinako enbaxadore korearrak, Tang dinastiapean zegoena momentu horretan, camellia sinensis haziak Koreako lurraldera eraman eta mendien oinean landatu zituenean, gorte inperialaren baimenarekin. Goryeo dinastiaren erregistroek (918-1392) erakusten dute tenplu budistetan te eskaintzak egiten zitzaizkiela monje gurtuei.

Antzinako merkataritza-ibilbideek, hala nola zetaren, espezien, tearen eta zaldien ibilbideek, garrantzi handia izan zuten tearen hedapenean. Europa eta Ekialdearen arteko merkataritza harremanak gero eta ugariagoak zirenez eta teak espediziokideengan pizten zuen interesa zela eta, tea laster bihurtu zen ezaguna Europan, Teari buruzko lehen erreferentzia europarra, chiai bezala idatzia, Delle navigationi eta viaggitik etorri zen, Giambattista Ramusio veneziarrak idatzia 1545ean. Europako nazio batek erregistratutako lehen te bidalketa 1607an izan zen, Ekialdeko Indietako Holandako Konpainiak Macaotik Javara te kargamentu bat eraman zuenean, eta 1610ean lehen te kargamentua iritsi zen Europara, Amsterdamera zehazkiago. Tea modako edari bihurtu zen Hagan Herbehereetan, baina, hala ere, teari buruzko ezagutza, bere prestakuntzari buruzkoa, oso txikia zen.

Frantzian ez zen edari berria 1635 edo 1636 arte agertu, eta Parisen 1648 inguruan ospe garai laburra izan zuen. Errusiarrak tearekin harremanetan jarri ziren bi kosakok Txina bisitatu zutenean 1567an, baina tea ez zen herrialdean sartu 1638 arte, Mongoliako Khanek Miguel tsarrari 70kg te eman zion arte. Tea hain ezaguna egin zen herrialdean, 1679an Errusiak Txinako te hornikuntzari buruzko itun bat adostu zuela, eta gaur egun edari nazionaltzat hartzen da. Tea 1657an agertu zen Alemaniako botikarioetan, baina inoiz ez zuen estimu handirik izan, kostaldean izan ezik.

Ingelesezko lehen te erregistroa, Richard Wickhamek idatzitako gutun batetik dator, Ekialdeko Indietako Konpainiaren Japoniako bulego bat zuzentzen zuena, Macaoko merkatari bati "txikle motarik onena" eskatuz 1615ean. Baina tea Herbehereetatik zehar iritsi zen, 1657an, Thomas Garway, Estankero eta kafegile bat, Londresen tea saltzen lehena izan zen bere Exchange Alley-ko etxean, eta tearen lehen iragarkia 1658an agertu zen. Karlos II.a 1662an Katalina Bragantzakoa printzesa portugaldarrarekin ezkondu izanak gortera eraman zuen tea edateko ohitura, eta horrela, tearen merkataritza ofiziala 1664an hasi zen.

Europan, 1720-1730 urteetan, tearen kontsumoak soilik hartu zuen ospea, garai hartan, Txinarekiko europar itsas merkataritzan zilarra te bidez trukatzea nagusitzen zen. Baina, une horretarako, Europan kontsumoa Herbehereetan eta Ingalaterran mugatzen zen. Edale ingelesek nahiago izan zuten te beltzari azukrea eta esnea gehitzea, eta te beltzak ospe handiko te berdea gainditu zuen 1720ko hamarkadan baina osos garestia zenez haren kontsumoa nobleek eta aberatsek aurrera eramaten zuten soilik. Hala ere, XVIII. mendeko te-kontrabandoaren ondorioz, jendeak, oro har, tea ordaindu eta kontsumitu ahal izan zuen. Gobernu britainiarrak, tearen gaineko zerga ezabatu zuen, honela, kontrabandoko merkataritza kenduz, 1785ean. Britainia Handian eta Irlandan, tea, hasiera batean, luxuzko artikulu bezala kontsumitzen zen kasu berezietan, hala nola, jaialdi erlijiosoak, beilatokiak eta etxeko lan bilerak. Europan, tearen prezioa etengabe jaitsi zen XIX. mendean, ordurako britainiarrek tearen ekoizpen komertziala Indian sartu baitzuten, Txinako tearen monopolioa hausteko asmoz. Txinako haziak erabiltzen zituzten, ereiteko eta lantzeko teknika txinatarrez gain, eta tearen industria abiarazi zuten Assamen lurrak eskaini baitzizkioten esportaziorako tea landatzea onartzen zuen edozein europarrari. XIX. mendearen amaieran, tea eguneroko edari bihurtu zen gizarteko maila guztientzat.

Crabellako te-festa 1890

Indiara ez ezik, Erresuma Batuak ere eraman zuen tearen kultura Amerikara, non tearen ospeak zeresan handia izan zuen ekitaldi historikoetan, 1773ko Tearen Legeak Boston Tea Party delakoa eragin baitzuen, Ameriketako Iraultza bihurtu zena. Te kontsumoa izugarri murriztu zen Estatu Batuetan Iraultzaren garaian eta ondoren, estatubatuar asko tea edatetik kafea hartzera pasa zirenean, tea edatea abertzaletasuna ukatzen zuela esanez. Baina iraultza amerikarra ez zen izan zu zukutu zintudan gertaera historiko bakarra, paper garrantzitsua, tearen merkataritza ere Opioko Gerren eragileetako bat izan zen.

Denborarekin eta Europako merkatarien laguntzarekin, tea mundu osora iritsi zen, bai bere laborantzarako bai kontsumorako, eta gaur egun edari ezagunenetakotzat hartzen da. [28]

Te-etxe bat, tea edateko eta lagunekin solas egiteko aretoa. Chongqing. Txina. 2018.

Teak eragin handia izan du Txinako kultura eta gizartean; horregatik, tearen kultura oso hedatua eta betea da herrialde honetan. Tea, sarri, literatura, arte eta filosofiarekin lotzen da, eta taoismoa, budismoa, konfuzianismoa eta Chan filosofiarekin estuki lotua dago.

Historian zehar, bere lehen erabilerak, bereziki, gaixotasun edo gaitzen tratamendura bideratu ziren baina gaur egun tea arlo askotan erabiltzen da eta inplikazio desberdinak ditu. Hasteko, tea errespetua eta esker ona transmititzeko erabiltzen da. Iraganean, gizarte-maila baxu bateko pertsonek tea zerbitzatzen zioten gizarteko goi-klaseari. Gaur egun, ohikoagoa da belaunaldi gazteeneko kideek familiako belaunaldi nagusiko kideei errespetua erakustea, te kikara bat eskainiz. Txinako ezkontza tradizionalean, adibidez, senar-emazteak beren senide nagusien aurrean belaunikatzen dira eta tea zerbitzatzen diete. Ohikoa da, halaber, tea eskaintzea barkamen formal baten zati gisa.

Txinan oso ohikoak dira tearen zeremoniak, eta horietako bakoitzak zenbait teknika eta te-prestakuntzarako eta -zerbitzurako protokolo erritualizatu bat erabiltzen ditu.

Gongfu cha, Txinako tearen zeremonia egiteko metodorik ezagunena da, eta literatura, kaligrafia, pintura eta zigiluen ebaketa konbinatzen ditu. Honetan, Yixing teontzi txikiak erabiltzen dira, hauen tamaina estetika hobetu eta prestatzen den tearen zaporea "osatu" egiten dela usten baitute, baita te kikara txikiak ere erabiltzen dituzte. Lanabes hauek dekorazio sinplea dute eta Yixingen buztin purpuraz (Zisha) eginak daude. Prozedura, nagusiki, oolong tei aplikatzen zaie.

Tearen zeremoniez gain, txinatarrek tea edaten dute tearen etxe ospetsuetan. Antzinaroan, jakintsuek ideiak partekatzeko erabiltzen zituzten leku hauek, han, leialtasun politikoak eta maila soziala, diskurtso zintzo eta arrazional baten alde uzten zirela zioten. Gaur egun, jendeak nolabaiteko giro humanista senti dezake Txinan oraindik ohikoak diren te-etxe tradizionaletan ere.

Aipatzekoa da, baita ere, Txinako portzelanaren kultura handia, te-tresnak gehiago ekoiztera eraman zuen tea edateko gogo handiagoari esker hedatu zena.

Tradizionalki, tea edatea zerbait esklusiboa zen, moraltasun pertsonala, hezkuntza eta estatusa adierazten zuena eta te edaleak gizartearen elite "akademikoak" eta "elite kulturalak" kontsideratzen ziren. Gaur egun, ordea, Txinan denek edaten dute tea, bisitarientzako edo bizilagunentzako ongietorri-ikurra da. Tea eguneroko zazpi beharretako bat dela usten da ere, egurra, arroza, olioa, gatza, soja saltsa eta ozpinarekin batera.[23][29]

Mizuno Toshikata-ren Cha no yu nichinichisō (Chadōaren zeremoniaren prestaketa azaltzen duen koadroa)

Japonian, te berdea da te mota ospetsuena, tradizionalki gonbidatuentzako eta okasio berezientzako edaritzat hartzen da. Ohikoa da enpresa askotan arratsaldeko atsedenaldietan te berdea zerbitzatzea, eta familiako edo eskolako txangoetarako oinarrizko elementua ere bada. Te berdea hain da ezaguna Japoniako jatetxeetan, sarritan doan zerbitzatzen dela japoniar janari tradizionala laguntzeko.

Te chadōaren zeremonia, Japoniako te zeremoniarik ospetsuena da, bertan, te matcha (te berdearen hautsa) prestatu eta aurkezten da. Hain ohikoa ez den beste zeremonia batek, senchadō deituak, hosto-tea erabiltzen du te hautsa erabili beharrean. Tearen zeremoniarako ekipamendua chadōgu deitzen da, terako tresna guztiak kontu handiz erabiltzen dira, artikulu batzuk hain dira gurtuak, historikoki izen bereziak eman baitzizkieten pertsona bezala. Chadō ekintza bakoitza (nola erabiltzen den teontzi bat, nola aztertzen den katilu bat, nola jartzen den tea katilu batean) oso modu espezifikoan egiten da, eta prozedura edo teknika bezala har daiteke. Chadō-n egindako prozedura hauek temae bezala ezagutzen dira. Te zeremonia baten funtsezko elementuetako batzuk tatami pisua duen te-aretoa, pergamino kaligrafikodun eta Chabana edo lore-konponketadun dekorazioa, Kaiseki edo cha-kaiseki, te funtzio formal baten testuinguruan zerbitzatutako janaria eta kimono edo hakama bat izan ohi den arropa egokia dira. Japonian, tearen zeremonia ikasi nahi dutenek eskola, ikastetxe eta unibertsitate askotan dauden te-klubekin batzen dira.[30]

Darye te zeremonia

Korean, Japonian eta Txinan bezala, darye izeneko te zeremonia bat dago. Zeremonia honen ezaugarri nagusiak ikuspegi sinple eta naturalagoa, erritu formal gutxiago, erlaxatzeko askatasun handiagoa eta te, zerbitzu eta elkarrizketa aukera zabalagoaz gozatzeko sormen handiagoa dira. Koreako tearen zeremoniek tradizio erlijiosoen eragina izan zuten, urtaroak jarraitzen dituzte, eta erabilitako zeramikak eta metalezko gaiak aldatu egiten dira.

Himalayako eskualdeetan, Tibet, Butan edo Nepal kasu, oso arrunta da Po cha hau edabe bero bat da, te beltza da aren osagai nagusia eta honi gurina, yak esnea eta gatza gehitzen zaio. Eskualde hauetan tea edateak, anfitrioiari edo Budari errespetua erakustea helburu duten arau asko ditu.

Hong Kongeko tearen kulturak Txinako eta Ingalaterrako tearen kulturan ditu sustraiak. Hong Kongen te esneduna da ospetsunea, baina herrialde honetan, esne normalaren ordez esne lurrundua erabiltzen dute. Hong Kongeko beste espezialitate bat limoi-tea da.[31]

Thailandiako burbuila te izoztua

Taiwango te kultura, te kultura txinatarrean du jatorria. Baina aipatzekoa da Taiwanen sortu zela burbuilazko tea, boba tea bezala ezagutzen dena. Edari hau, te-esnearekin egindako edari-nahasketa bat da, tapioka-bolak dituena eta azken urteotan mundu osoan benetan ospetsu egin da.[32]

Thailandiako tea, normalean anisa, esne lurrundua edo osa eta edaria gozatzeko azukre eta esne kondentsatua daraman te gorri gogorrez egindako edari hotza da. Oso ezaguna da Asiako hego-ekialdean, eta, pixkanaka, ospetsuago egiten ari da mendebaldean. Thailandiako te berdea ere oso ezaguna da herrialdean eta asko merkaturatzen da.

Laphet platera

Myanmar, tea edateaz gain jan ere egiten den herrialde bakarretako bat da. Jan egiten den te hau, lahpet bezala ezagutzen da, hau da, eskabetxean dagoen tea, hainbat osagarri edo entsalada moduan zerbitzatzen dena. Horrez gain, te berdea edari nazionaltzat hartzen da eta doan zerbitzatzen da bezero bat mahai batera esertzen den bezain laster, eta te beltza eta indioen erara prestatua, esne kondentsatuarekin egina eta gozatua ere oso edari ezaguna da.[33][34]

Indian tea edonon da ezaguna, gosaria bezala. Bertan tea zerbitztzako era ezagunena, masala chai deitzen da, teari, esnea, azukrea eta jengibrea, kardamomoa, piperbeltz beltza eta kanela botatzen zaio. Indiako hiru eskualdetan te beltza ekoizten da: Darjeeling, Assam eta Nilgiri. Hirurek te beltz oso indartsuak eta lurrintsuak ekoizten dituzte, eta ospetsuena Assam da, nazioarteko marka garrantzitsueak Lipton eta Tetley kasu, ornitzen dituena. Bisitariei tea eskaintzea da arau kulturala Indiako etxeetan, bulegoetan eta negozio-lekuetan. Tea, sarri, errepide bazterreko postu txikietan kontsumitzen da, non chai wallahs bezala ezagutzen diren te fabrikatzaileek prestatzen duten.[35]

Tea ezaguna da Pakistan osoan eta chai bezala ezagutzen da, hau laneko etenaldietan eta arratsaldean hartzen da eta gaileta edo pastelekin jaten da. Tea ere erditzen hari den emakume bati eskaintzen zaio, gogorra eta azukre gehiago duena. Te beltza eta berdea oso ezagunak dira, eta, sabz chai eta kahwah bezala ezagutzen dira, Lahoren eta Punjabeko beste hiri batzuetan gainera, chai edo Cachemirako chai-a arrunta da. Azken hau, Himalaiako arroka-gatzarekin prestatzen da, bere kolore arrosa bereizgarria ematen diona, eta Gawalmandiko kioskoetan saltzen eta ikusten da, Kakhemirarako gatzarekin, baita azukrearekin eta Kashmirisekoak ez direnentzako pistatxoekin ere.

Tea Persiara iritsi zen Sedaren Ibilbidetik Indiatik, eta laster bihurtu zen edari nazionala. Irandarrek biztanle bakoitzeko te kontsumoaren munduko tasarik altuenetako bat dute eta, antzinatik, kale bakoitzak Châikhâne (te etxea) bat izan du. Châikhân-ak oraindik ere toki sozial garrantzitsuak dira. Irandarrek, tradizionalki, tea platertxo batean isuriz edaten dute, eta, tea edan aurretik, azukre hautsezko terroi bat (qand) jartzen dute ahoan.

Turkiako te tradizionalez betetako baso bat. Istanbul.

Turkia mundu osoa te gehien kontsumitzen duen herrialdea da, normala da egunean 10 katilu ere edatea, eta haren tearen kultura ezaguna da Turkian, Turkiako diasporan, Zipreko iparraldean eta Balkanetako herrialde batzuetan. Alkohola eta kafea gizarte edari gisa ordezkatzen du eta ostalariei tea eskaintzea turkiar hospitalitatearen zati bat da. Tea etxeetan, dendetan eta kla raathanean, gizonen bilera sozialetan kontsumitzen da.

Turkiaren barnean, tea, oro har, te Rize bezala ezagutzen da, eta, nagusiki, Rize probintzian landatzen da, Itsaso Beltzeko kostaldean.

Turkiar tea, ohi, pilatutako bi teontzi erabiliz prestatzen da, "Çaydanlde" deituak, tea prestatzeko bereziki diseinatuak. Betan prestatzen den tea oso gogorra da, horregatik, zerbitzatzen denean, ura tea banaka diluitzeko erabiltzen da, kontsumitzaile bakoitzak te indartsuaren eta ahularen artean hautatzeko aukera izan dezan.

Tea tulipan formako edalontzi txikietan edaten da, ince belli deitutakoetan, eta, tradizionalki, erremolatxa-azukre kubo txikiekin zerbitzatzen da. Kurabiye izeneko gaileta gozoak edo gaziak, oro har, tearekin zerbitzatzen dira tearen orduan (normalean arratsaldeko hirurak eta bostak bitartean), baina tea edatea ez da ordu horietara mugatzen.[36][37]

Tea edari nazionala da Egipton. Egipton, tea "Shai" deitzen da, ezagunena beltza da eta bi barietatetan agertzen da: Koshary eta Saiidi. Iparraldean oso ezaguna den te kosharya arina izaten da, kanabera-azukrearekin goxatzen da eta, sarritan, menda freskoko hostoekin osatzen da. Esnea gehitzea ere ohikoa da. Saiidi tea ohikoa da hegoaldean, oso astuna da eta kanabera azukre ugarirekin goxatzen da. Saiidi tea, sarri, beltza da, baita likidoa denean ere.[38]

Libiako tea kakahuete.

Libiako tea edari indartsua da, beltza edo berdea, eta beirazko katilu txikietan zerbitzatzen da, aparra edalontziaren gainean duela. Normalean azukrearekin goxatzen da eta tradizionalki hiru errondatan zerbitzatzen da. Menda edo albaka aromatizatzeko erabiltzen dira, eta, tradizionalki, azken erronda kakahuete edo almendra egosiekin zerbitzatzen da.

Sahel eskualdean, Saharako hegoaldean, Malin bezala, bolbora berdeko tea ur gutxirekin eta azukre kopuru handiekin prestatzen da. Tea edalontzietan botatzen denean, eta alderantziz, apar bat sortzen da tearen gainean. Saheldar tea ekitaldi sozial bat da eta hiru infusio hartzen dira, lehena oso mingotsa ("heriotza bezain garratza"), bigarrena tartekoa ("bizitza bezain zaporetsua") eta azkena nahiko gozoa ("maitasuna bezain gozoa"). Tea edatea solasaldi eta ipuin kontaketekin batera doan jarduera soziala da.

Maroko munduko te berdearen inportatzailerik handiena da. XVIII. mendean sartu zen tea Marokon, Europarekiko merkataritzaren bidez, eta ordutik paper garrantzitsua jokatu du herrialdeko kulturan. Marokon, ezaguna da menda magrebtarreko tea, menda berdeko hostoekin eta azukrearekin prestatutako te berdea, Magreb Handian ohikoa. Ordutik, Afrika iparraldean, Sahelen, Frantzian eta arabiar munduan hedatu da. Marokoko tea, eskuarki, te-gailetekin, menda berde freskoko hostoekin, hatz formako tokiko azukre beltzaranarekin eta edalontzi eta teontzi koloretsuekin zerbitzatzen da.

Herrialde horietan, denden eta te-aretoen estilo asko zabaldu dira. Izen bera izan arren, britainiar te aretoetatik ezberdintzen dira, te areto hoberenak, ia herrialde guztietako teak eskain ditzakete, eta hauek euren jatorrizko herrialdearekiko prestatzen dira.

Ekialdeko Frisiako te tresnak

Ekialdeko Frisia eskualdea te kontsumoagatik eta te kulturagatik nabarmentzen da. Assam, Ceilan eta Darjeeling te nahasketa handiak zerbitzatzen dira Ekialdeko Frisiako etxe batean edo beste bilera batean bisitariak dauden bakoitzean, baita gosariarekin ere, arratsalde erdian eta gau erdian. Prestaketa tradizionala honako hau da: Kluntje bat gehitzen zaio kikara hutsari, poliki-poliki urtzen den arroka zuriko azukre gozo bat, eta, ondoren, tea isurtzen da kluntjearen gainean eta krema lodiko "hodei" bat. Nahastu gabe edaten da, hiru mailatan: hasieran, batek krema probatzen du nagusiki, gero tea eta, azkenik, kluntjearen zapore gozoa kikararen hondoan. Tea, eskuarki, galleta txikiekin zerbitzatzen da astean zehar, eta pastelak Apfelstrudel edo txokolatezko tarta bezala, egoera berezietan. Te jokoa, Friesia ekialdean Roseren diseinu batekin apaindua egon ohi da.[39][40]

Portugal izan zen tea edaten lehena Europan, baita tea ekoizten lehen herrialdea ere. 1750ean, Kapera zelaietatik São Miguel uharteko Porto Formosora doazen lurrak, te uzten proben probetarako erabili ziren. Mende bat geroago, 1883an Txinako Macao eskualdeko langile kalifikatuak sartu zirenean, ekoizpena esanguratsua bihurtu zen eta kultura hedatu egin zen, eta gaur egun te hori merkaturatzen jarraitzen da.

Errusiarrak XVIII. mendean hasi ziren tearekin harremanetan, Mongolia eta Txinarekin zuten merkataritza harremanak zirela eta. Tearen bidea beitutako merkataritza ibilbide bat ere sortu zuten, Errusia Siberia eta Txinarekin lotzen zuena, eta, honi esker, tea oso ezaguna egin zen, eta, ordutik, ospe hori handitu egin da. Te beltza da errusian ohikoena.

Errusian ohikoa da Russian Caravan bezala ezagutzen den te mota, honek, jatorrian, garraiatua zen karabanetako suen zapore ketu bereizgarri bat hartzen zuen. Gaur egun, te honi, sarritan, bere zapore ketua ematen zaio hartzidura edo hainbat te beltz mota nahastu ondoren. Errusian tearen prestaketa prozesua bi urratsetan egiten da. Lehenik eta behin, zavarka izeneko te kontzentratu bat prestatzen da, eta, ondoren, pertsona bakoitzak kontzentratutako te kantitate bat isurtzen du katiluan eta ur beroarekin nahasten du; horrela, norberak nahi bezain gogor egin dezake tea. Teari ura irakiteko ohiko tresna samovarra izaten zen. Tea familiako ekitaldi bat da, eta, oro har, otordu bakoitzaren ondoren zerbitzatzen da, azukrearekin eta limoiarekin (baina esnerik gabe) eta marmelada, pastel eta gozokiekin.

Urrezko Podstakannik bat.

Podstakannik izeneko te edalontzi-eramailea tea zerbitzatzeko modu tradizonala da Errusian. Lomonosov te jokoak, portzelana inperialeko fabrikan ekoizten diren 22 kilateko urrezko eta kobaltoko sare urdineko diseinuarekin apainduak, oso ohikoak dira aberatsen artean ere.

Errusiako kartzeletan, alkohola eta drogak debekatuta dauden lekuetan, presoek "txifir" izeneko te oso indartsu bat prestatu ohi dute, gogo-aldartea aldatzen duten ezaugarriak esperimentatzeko.

XVIII. mendetik aurrera, Erresuma Batua munduko te kontsumitzaile handienetako bat izan da, eta hau britainiar nortasunaren zati garrantzitsutzat eta britainiar kultura eta gizartearen ezaugarri nabarmentzat hartzen da.

Tea esnearekin eta, batzuetan, azukrearekin zerbitzatzen den te beltza izaten da. Noiz jarri esnea katiluan eztabaidagai izan da XX. mendearen erdialdetik, britainiarren arabera, horrek tearen zaporea alda baitezake. Te hau, eraikuntzako te bezala ezagutzen da eraikitzaileekin eta langile klasearekin duen loturagatik. Lotura hau egiten da, Industria Iraultzan, langileei te pizgarriak eta ogitarteko azukredunak ematen zizkietelanko, langileek lantegietan lan egin zezaketen ordu kopurua handitzeko helburuarekin. Horren ondorioz, Erresuma Batuan, afaltzeko orduan "tea" izena jarri zioten, "Dinner" izena jarri beharrean.

Erresuma Batuan, gehienetan, tea edatea ez da mundu osoa irudikatzen duen adierazpen kultural fin eta delikatu bat: te kikara bat egunez maiz edaten den zerbait da. Baina gertaera erdiformal bat nahikoa izan daiteke kikara eta platertxo finagoak erabiltzeko eta tea edateko moduari buruzko etiketa-arau zorrotzak jarraitu behar izateko.

Afternoon Tea Isidore Verheyden

Antzinan, Erresuma Batuan, te-lorategiak eta te-dantzak garatu ziren. Hauek, su artifizialak edo afari eta dantza bat ikustea barne hartuko lukete, gauez te batekin amaituz. Bigarren Mundu Gerraren ondoren, te-lorategiek balioa galdu zuten, baina te-dantzak oraindik ospatzen ari dira Erresuma Batuan. Iraundu duen tradizioa, te-aretoak izan dira, leku komunak dira britainiarrek sozializatzeko; pub edo ostatuak ordezkatzeko sortu ziren, langileen alkohol-kontsumoari buruzko kezka sozialak zirela eta. Gaur egun, oraindik leku ugarik eskaintzen dute arratsaldeko tea, te sandwichak eta pastel txikiak jateko aukera emanez. Hain formala ez den alternatiba bat kremazko te bat da, bereziki ezaguna West Country delakoan: marmelada eta krema mamitua duen opil bat. Beste aukera bat askari ingelesa da, janari bero eta zaporetsua eguneko azken otordu gisa (baina goiz samar). Edo Eskoziako tea, opilekin, pastel batzuekin zerbitzatzen dena.

Normala denez, britainiar tearen kultura commonwealtheko herrialde guztietara eta Irlandara hedatu zen. Izan ere, Irlanda, munduko biztanle bakoitzeko bigarren te kontsumitzailerik handiena da, eta irlandar tearen kulturaren ezaugarri bereizgarri nagusia Ingalaterrako nahasketa tradizionalak baino apur bat minagoak eta indartsuagoak diren zaporeak dira.[41]

Kanadan, tribu indigena askok hainbat te mota erabiltzen dituzte sendagai eta botika zeremonial gisa. Kolono europarrak Ipar Amerikako kostaldera iritsi zirenean, indigenek erakutsi zieten pinu orratzen tea egiten eskorbutoa sendatzen laguntzeko. Teak europar herentzia duten kanadarren artean ezaguna izaten jarraitzen du, bereziki britainiarra, horregatik Kanadako tearen kulturak Britainiar te kulturaren eragin handia du. Laranja beltzeko pekoe tea eta gosari estiloko beste te batzuk gosariarekin har daitezke, edo goiz edo arratsalde bateko atsedenaldi gisa. Te mota horiek esnearekin eta azukrearekin zerbitzatzen dira normalean.

Te izoztua

Te kultura estatubatuarra Estatu Batuetako historiaren zati bat da. Holandako New Amsterdam kolonian, gaur egun New York bezala ezagutzen dena, tea zilarrezko zerbitzatzen zen. Tea oso edari ezaguna bihurtu zen kolonietan, eta tearen zeremoniak ohikoak ziren klase guztien artean. Salemen, Massachusettsen, te hostoak, infusio mingots bat sortzeko irakiten ziren, eta, ondoren, gurinezko barazkien goarnizio bezala erabiltzen ziren. Ameriketako Iraultzaren garaian, tea edonon edaten zen, basoetatik hirietaraino. Tearen ikuspegia estatubatuar kulturan aldatzen hasi zen britainiar gobernuak Townshend legeak 1767an sartu zituenean. Tea zergen mende zegoen lege hauen ondorioz, estatubatuar herriarentzat hain eskuragarria ez bihurtuz. Hala ere, te merkeena kontrabandoan sartzen zen Estatu Batuetan. Beranduago, 1773an, Tearen Legea ezarri zen, Ekialdeko Indietako Konpainiari Estatu Batuetan te salmenten monopolioa lortzea ahalbidetu ziona, te inportatzaile eta kontrabandista kolonialek baino merkeago saldu ahal izan baitzuen. Gobernu britainiarrak hau egin zuen kolonia amerikarretako tearen gaineko zergak biltzen jarraitu ahal izateko. Hala ere, britainiarrek ezin izan zuten kolonien gaineko zerga ezkutatu, eta kolonoak haserretzea baino ez zuten lortu. Honek, Boston Tea Party-ra eraman zuen, non, Bostongo portuan tea bota zuen, baita te bidalketen beste protesta publiko batzuk ere. Ondorioz, tea edatea antipatriotikoa bihurtu zen.

Ameriketako Estatu Batuetako Espezialitateko te merkatua laukoiztu egin da 1993tik 2008ra, eta orain 6.8 mila milioi dolarreko balioa du urtean. Arratsaldeko tea, tradizio ingelesean egindako jateko-ordua, gutxitan zerbitzatzen da Estatu Batuetan, haur txikiek idealizatzen duten arren; oro har, aukera berezietarako gordetzen da, hala nola te jaietarako.

Te beroa edan beharrean, estatubatuar askok izotzarekin zerbitzatutako tea nahiago dute. Izan ere, Estatu Batuetan, jaten den tearen % 80 inguru hotza edo "izozkia" zerbitzatzen da. Te izoztua Estatu Batuetako hegoaldeko hospitalitatearen ikur bihurtu da, sarritan udako barbakoa sukaldaritzarekin edo parrillako otorduekin batera agertuz. Te izoztua, sarri, te gozo bezala prestatzen da, te izoztua besterik ez dena azukre kopuru handiarekin. Te deskafeinatua oso eskuragarri dago Estatu Batuetan, kafeinaren efektu fisiologikoak murriztu nahi dituztenentzat, Indiako masala chai eta burbuila tea ere oso ospetsuak dira herrialdean.

Brasilgo tearen kultura hegoaldeko kultura indigenek egindako edari fundigabeetan edo chás-etan du jatorria. Portugalgo garai kolonialetik eboluzionatu du, inportatutako barietateak eta tea edateko ohiturak sartu baitziren.

Espainiaren eta Latinoamerikako herrialdeetan kafearen kultura nagusitzen da, horregatik, tea hartzeko tradizioa ez dago hain errotuta. Hain zuzen ere, Teari buruzko Gobernu Arteko Taldea, edari hori Espainiako merkatuan kontsumitzea sustatzeko helburuarekin sortu zen, eta badirudi lortzen ari dela.

Salbuespena, puntu honetan, Argentina da, munduko te ekoizle handienetako bat baita, horrez gain, Argentinan mate deitutako infusioa oso ospetsua da, nahiz eta hau teknikoki tea ez izan. Horrez gain, Txilek ere te asko kontsumitzen du, Txileko tearen kultura immigrazio ingelesean eta Txileko eliteen barruko anglofilia orokorrean oinarritzen da, eta edariaren kontsumoa azkar hedatu zen klase sozial guztien artean, alternatiba ekonomikoak merkatura iritsi ahala.

Baina, zergatik ez du Espainiak tearen kultura errotuagorik? Galdera hori edonork egin dezake musulmanek Iberiar penintsulan duten eragin handia kontuan hartuta. Egia esan, Marokoren hurbiltasunak eta historiak tearen zaletasunari eustea lortu dute, batez ere Penintsulako hegoaldean, merkatua irekitzeari esker hedatuz eta sustatuz joan dena. Gaur egun, te-edaleak gero eta ugariagoak diren talde garrantzitsu bat dira, eta te-kikara gozo baten inguruan mantentzen dituzte beren gizarte-harremanak.

2020ra arte Euskal Herrian ez da terik ekoitzi. Mikel Esclamadon izan da Euskal Herriko lehen te ekoizlea. 900 landare inguru landatu zituen Uztaritzeko Herriko Etxeak utzitako lurretan, Euskal Herriko tea eskaintzeko ametsetan.

Irailaren 2019 Portugalera egitean izan zuen ideia. Bertako te landaketa batekin liluraturik gelditu eta Euskal Herrian antzeko proiektu bat eraikitzearen ideia heldu zitzaion landarea pusatzeko baldintzak eskaintzen dituelako hemengo klimak.[42][43]