Tarsila do Amaral

Tarsila de Aguiar do Amaral (Capivari, São Paulo, Brasil,1886ko irailaren 1a - ib., 1973ko urtarrilaren 17a) margolaria izan zen, Brasilgo mugimendu modernistan adierazgarriena. 272 pintura, 6 horma-irudi eta 1.300 marrazki inguru egin zituen.

Tarsila do Amaral

(1925)
Bizitza
JaiotzaCapivari, 1886ko irailaren 1a
Herrialdea Brasil
HeriotzaSão Paulo, 1973ko urtarrilaren 17a (86 urte)
Hobiratze lekuaConsolação Cemetery (en) Itzuli
Familia
Ezkontidea(k)Oswald de Andrade (en) Itzuli  (1926 -  1930)
Hezkuntza
HeziketaAcadémie Julian (en) Itzuli
Hizkuntzakportugesa
Jarduerak
Jarduerakmargolaria, eskultorea, marrazkilaria eta artista
Lan nabarmenak
tarsiladoamaral.com.br
IMDB: nm1316375 Musicbrainz: 076c7710-237a-4b0a-a951-4f337838a6a2 Discogs: 4162004 Edit the value on Wikidata

Biografia
Manifestu antropofagoaren argitalpen originala Andradeko Oswalden Antropofagia aldizkarian, 1928an. Erdiko irudia Tarsila do Amaral artista brasildarraren marrazkia da, 1928ko "Abaporu" pinturarena
The Abaporu, artista brasildar baten pinturarik ospetsuena.

Tarsila do Amaralen gurasoak Lydia Dias de Aguiar eta José do Amaral Stanislaus ziren. Aitaren aldeko aitona, “O Milionario” izenez ezaguna, enpresaburu aberatsa zen. São Paulo hiriko Sion ikastetxean ikasi zuen. 1902an, bera eta ahizpa Europara joan ziren gurasoekin, eta Bartzelonako Sagrado Corazón ikastetxean utzi zituzten. Bi urte geroago, Tarsila Brasilera itzuli zen eta bere amaren lehengusu batekin ezkondu zen, André Teixeira Pintorekin, eta harekin izan zuen alaba bakarra, Dulce. 1913an banandu eta São Paulora joan zen.[1] Oswald de Andraderekin ezkondu zen 1926an, eta 1930ean banandu zen.[2]

Ibilbidea

Tarsila do Amaral da Brasilgo mugimendu modernistaren lehen faseko margolari adierazgarriena. 1928ko Abaporu margolanak Mugimendu Antropofagikoa inauguratu zuen herrialdeko artista plastikoetan.[1]

1916an William Zadig eskultore suediarraren tailerrean hasi zen lanean, eta hurrengo urteetan marrazketa eta pintura ikasi zuen Pedro Alexandrino irakasle akademikoarekin eta geroago George Elpons artista alemanarekin. Tarsilaren hasierako produkzioa animalia edo ardandegien estudioetara eta erretratuen zirriborroetara mugatu zen, apunteen koadernoetan bildu baitzuen.[1]

1920an Parisera joan zen eta Académie Julienera joan zen. Han Émile Renard-en orientazioa jaso zuen. Frantzian, Fernand Léger ezagutu zuen eta 1922ko Artista Frantsesen Areto Ofizialean parte hartu zuen, kubismoaren eraginpeko teknikak garatuz. Urte berean, Brasilera itzulita, Anita Malfatti, Menotti del Picchia, Mário de Andrade eta Oswald de Andrade elkartu ziren. 'Boston taldea' sortu zuten, Arte Modernoaren Asteko ideiak defendatzeko, eta herrialdeko mugimendu modernistaren buru jarri zen.

1926an, banakako lehen erakusketa egin zuen Parisko Cobrer Galerían. Handik aurrera, haren lanek ezaugarri primitibista eta natibista sendoak hartu zituzten. Garai hartako ezaugarria da Abaporu koadroa, mugimendu antropofagikoaren inspirazio izan zena, eta lehen manifestu antropofagotzat ere har daiteke.[3]

1933an, gizarte-gaiekin lotura handiagoa zuen pintura garatu zuen, eta horren adibide dira Beharginak eta Bigarren Klasea lanak. São Pauloko lehen Biurtekoetan azaldu zen eta atzera begirako bat irabazi zuen São Pauloko Arte Modernoko Museoan (MAM) 1960an. 1963ko São Pauloko Biurtekoan areto berezi bat eskaini zitzaion eta hurrengo urtean aurkeztu zen Veneziako 32.Biurtekoan.

Tarsila do Amaral zinemara eta telebistara eraman zuten, Ester Góesek Eternamente Pagu filmean (1987) eta Eliane Giardinik Um Só Coração (2004) eta JK (2006) miniserieetan.[4][5][6]

Moma-k bere lanaren erakusketa bat inauguratu zuen, eta Latinoamerikako lehen artista latinoamerikarra eta zortzigarren atzera begirakoa izan zen, Diego Rivera, Cândido Portinari, Roberto Matta, Manuel Álvarez Bravo, Armando Reverón, José Clemente Orozco eta Joaquín Torres García izan ondoren.

Lanak
  • Pátio com Coração de Jesus (Ilha de Wright) - 1921
  • A Espanhola (Paquita) - 1922
  • Chapéu Azul - 1922
  • Margaridas de Mário de Andrade - 1922
  • Árvore - 1922
  • O Passaporte (Portrait de femme) - 1922
  • Retrato de Oswald de Andrade - 1922
  • Retrato de Mário de Andrade - 1922
  • Estudo (Nu) - 1923
  • Manteau Rouge - 1923
  • Rio de Janeiro - 1923
  • A Negra - 1923
  • Caipirinha - 1923
  • Estudo (La Tasse) - 1923
  • Figura em Azul (Fundo com laranjas) - 1923
  • Natureza-morta com relógios - 1923
  • O Modelo - 1923
  • Pont Neuf - 1923
  • Rio de Janeiro - 1923
  • Retrato azul (Sérgio Milliet) - 1923
  • Retrato de Oswald de Andrade - 1923
  • Autorretrato - 1924
  • São Paulo (Gazo) - 1924
  • A Cuca - 1924
  • São Paulo - 1924
  • São Paulo (Gazo) - 1924
  • A Feira I - 1924
  • Morro da Favela - 1924
  • Carnaval em Madureira - 1924
  • Anjos - 1924
  • EFCB (Estrada de Ferro Central do Brasil) - 1924
  • O Pescador - 1925
  • A Família - 1925
  • Vendedor de Frutas - 1925
  • Paisagem com Touro I - 1925
  • A Gare - 1925
  • O Mamoeiro - 1925
  • A Feira II - 1925
  • Lagoa Santa - 1925
  • Palmeiras - 1925
  • Romance - 1925
  • Sagrado Coração de Jesus I - 1926
  • Religião Brasileira I - 1927
  • Manacá - 1927
  • Pastoral - 1927
  • A Boneca - 1928
  • O Sono - 1928
  • O Lago - 1928
  • Calmaria I - 1928
  • Distância - 1928
  • O Sapo - 1928
  • O Touro - 1928
  • O Ovo (Urutu) - 1928
  • A Lua - 1928
  • Abaporu - 1928
  • Cartão Postal - 1928
  • Antropofagia - 1929
  • Calmaria II - 1929
  • Cidade (A Rua) - 1929
  • Floresta - 1929
  • Sol Poente - 1929
  • Idílio - 1929
  • Distância - 1929
  • Retrato do Padre Bento - 1931
  • Operários - 1933
  • Segunda Classe - 1933
  • Crianças (Orfanato) - 1935/1949
  • Costureiras - 1936/1950
  • Altar (Reza) - 1939
  • O Casamento - 1940
  • Procissão - 1941
  • Terra - 1943
  • Primavera - 1946
  • Estratosfera - 1947
  • Praia - 1947
  • Fazenda - 1950
  • Porto I - 1953
  • Procissão (Painel) - 1954
  • Batizado de Macunaíma - 1956
  • A Metrópole "'- 1958
  • Urutu - 1923
  • Passagem de nível III - 1965
  • Porto II - 1966
  • Religião Brasileira IV - 1970

Erreferentziak
  1. March, Fundación Juan. «Tarsila do Amaral: Vida y obra – Tarsila do Amaral • Fundación Juan March» www.march.es.
  2. (Gaztelaniaz) La antropofagia de Tarsila do Amaral – Moove Magazine. (Noiz kontsultatua: 2022-07-27).
  3. «Antropofagia» Dictionary of Latin American Studies / "Antropofagia.” Dictionary of Latin American Cultural Studies. Robert McKee Irwin and Mónica Szurmuk (eds.). Gainesville: The University Press of Florida: 22-28. 2012.
  4. Stephanie Mota. (22 de julio de 2013). Eternamente Pagu - Norma Bengell (1987). .
  5. «UM SÓ CORAÇÃO - Os modernistas» memoriaglobo.globo.com.
  6. JK (TV Mini-Series 2006– ). .

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.