Tabarka

1540an, Liguriako Pegli herriko koral-arrantzaleak kokatu ziren Tabarka uhartean, Karlos V.a enperadoreak Lomellini familiari emaniko lurraldean. Beraien mintzaira, ligurieraren aldaera, uhartean ezarri zen honela. 18. mendera arte, komunitate hau bertan garatu zen eta hizkuntzari tabarkino izena eman zitzaion.

1741ean Tunisiako beyak uhartea bereganatu zuen. Orduan esklabo bihurtu ziren biztanleak, Sardiniako Karlos Emanuel III.ak biztanle horien parte bat erreskatatu eta Sardiniako San Pietro uhartera eraman zituen arte, non Carloforte herrian kokatu ziren. Beste esklabo multzo bat Aljerreko beyari laga zizkioten, eta hauek Espainiako Karlos III.ak erreskatatu zituen ordainketa bidez, eta ezarri zituen Tabarca Nueva izendatutako uhartean, iberiar penintsulako ekialdeko kostaldean dagoen egungo Tabarkan. Populazioaren beste zati bat Tunisian zehar finkatu zen, 1770. urtean Carloforteko Giovanni Porcilek Sant'Antioco uhartera joatera gonbidatu zituen arte. Etorkin horiek bertan sortu zuten Calasetta, justu San Pietroko beste komunitatearen ondoan. Bertan iraun du tabarkinoak 21. mendera arte.

Tunisian tabarkinoaren erabilera XX. mendearen hasiera arte mantendu zen. Frantziaren kolonizazioa ezarri zenean, tabarkino gehienek nazionalitatez frantses bilakatzea erabaki zuten eta haien ondorengoak Frantzian bizi dira 21. mendean. Tabarka hirian, berriz, 18. mendetik tunisiar arabiarrak dira nagusi.