Sylvain Luc

Sylvain Luc[1] (Baiona, 1965eko apirilaren 7aParis, 2024ko martxoaren 13a) baionar jazz gitarra-jotzailea izan zen. Egungo Euskal Herriko jazz musikaririk garrantzitsuentzat jotzen da.[2]

Sylvain Luc

Bizitza
JaiotzaBaiona, 1965eko apirilaren 7a
Herrialdea Lapurdi, Euskal Herria
HeriotzaParis, 2024ko martxoaren 13a (58 urte)
Heriotza moduaberezko heriotza: bihotz-biriketako geldialdia
Hezkuntza
HeziketaMaurice Ravel Kontserbatorioa
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakjazz guitarist (en) Itzuli eta musikagilea
Jasotako sariak
Genero artistikoajazza
swinga
Musika instrumentuagitarra akustikoa
DiskoetxeaDisques Dreyfus

sylvain-luc.com
MySpace: sylvainlucofficial Youtube: UCW8NK0SpL8b_k_-ZftVpuAw Spotify: 2dXI8YsDDZSD3HgoNUvilF Musicbrainz: 7df5778d-b8d5-419d-bd41-bf6db5b57188 Songkick: 470924 Discogs: 575428 Allmusic: mn0000756290 Edit the value on Wikidata

Biografia

9 urterekin Baionako Kontserbatorioan biolin eta txelo ikasketak hasi zituen, 5 urterekin jotzen hasi zen gitarra klasikoa lantzen segitzen zuen bitartean.

Parisera lekualdatu zen eta bertan moldatzaile, konpositore eta variété motako hainbeste artistaren (Al Jarreau, Catherine Lara, Michel Jonasz...) laguntzaile aritu zen; aldi berean jazz munduan segitzen zuen, Richard Gallianoren hirukotearen baxu-jotzailea zelarik.

1993an GODIN gitarra-egileen munduan zeharko enbaxadore bihurtu zen.

Lucek musikari hauekin jo du, besteak beste:

Michel Legrand, Francis Lassus, Richard Bona, Steve Gadd, Biréli Lagrène, Elvin Jones, Wynton Marsalis, Stéphane Belmondo, Manu Katché, Michel Portal, Bobby Thomas JR, Andy Sheppard, Jacky Terrasson, André Ceccarelli, Jean Marc Jafet, Alain Caron, Didier Lockwood, John McLaughlin, Bernard Lubat, Lokua Kanza, Richard Galliano, Dee Dee Bridgewater, Steve Lukather, Keyvan Chémirani, Billy Cobham, Victor Bailey, Larry Coryell, Al Di Meola, Marcus Miller.

2000n Trio Sud taldea sortu zuen André Ceccarelli eta Jean Marc Jafetekin batera.

2000n Biréli Lagrènerekin batera ateratako Duet diskoaren milaka ale saldu ziren oso denbora laburrean.

2006tik "String quartet" taldean aritu ohi da Didier Lockwood, Victor Bailey eta Billy Cobhamen laguntzaz.

2009an "All Stars" formazio baten barruan topa dezakegu, Richard Bona eta Steve Gaddekin hirukotea osatu zuelarik.

Saritua

Jazzaren munduan banatzen diren sari nagusietako bi erdietsi ditu:

  • Trio Sud hirukotearekin talde onenari dagokion Victoire du Jazz[3] saria lortu zuen 2003an.
  • 2007an musikari konfirmatuari[4] ematen zaion Django d'Or saria.

Diskografia

  • Piaia (1993).
  • Petits Déjà... (1994), Louis Winsbergekin.
  • Ameskeri (1999), Stéphane Belmondorekin.
  • Piaia Naia (1998), Francis Lassusekin.
  • Duet (1999), Biréli Lagrènerekin.
  • Nahia (1999), Serge eta Gérard bere anaiekin.
  • Sud (1999), Trio Sud.
  • Trio Sud (2001), Trio Sud.
  • Ambre (2003).
  • Joko (2006).
  • Young And Fine (2008), Trio Sud.
  • Summertime (2009), Biréli Lagrènerekin.
  • Standards (2009), bakarkako album bikoitza.

Euskal Herriarekiko lotura

Baionan jaiotzeaz gain, euskal musika eta folklorearekin harreman handia izan eta betidanik estimatu egin ditu,[5] betiere eklektizismo baten barruan.

9 urterekin hiriko kontserbatorioan sartzeaz gain disko bat grabatu zuen bere anaiekin: Elgarrekin. Bigarren familia ekoizpen bat ere egongo da: 1978an 12 urterekin Gérard bere anaia akordeoilariaren taldean sartu eta Oinak arin[6] diskoan esku hartu zuen. Anaiekiko elkarlanak segida izan duela diskografia atalean ikus daiteke, baita disko batzuk euskaraz bataiatuta daudela ere.

Jazzaren aurkikuntza 15 urterekin egin zuenean "Bulle Quartet" taldea sortu eta berarekin 1982an Donostiako jazzaldian sari bat erdietsi zuen. 20 urterekin Parisera jauzia eman arte, eskualdeko taldeetan gitarra eta baxua jotzeko gehien eskatzen zenetakoa zen; esaterako 1981ean Pantxoa eta Peioren Bakezko besarkada batean[7] diskoan parte hartu zuen.

Azken urteetan ere, aukerak izan ditu Euskal Herrian aritzeko; azpimarratzekoak:

Erreferentziak

  1. Luc okzitanierazko jatorria duen deitura da, latineko lucus (="baso") hitzetik eratorria.
  2. Erreferentzia Eneko Bidegainen blogean.
  3. Sari hori eman zen lehen urtea izan zen; lehenago Victoires de la musique classique izenekoen barruan ematen zen. Victoires "Grammy frantsestzat" jotzen dira.
  4. Jazzman aldizkaria, 2008ko urtarrila, 142. zkia., 23.or.
  5. Elkarrizketa Argian.
  6. Oinak arin diskoa Herri Musikaren Txokoan.
  7. Erreferentzia Euskal Musikaren Txokoan.
  8. Zoritxarrez hau ere 2010erako desagertzeko zorian.
  9. Kontzertuaren berri eta elkarrizketa EKEren agerkarian.

Kanpo estekak

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.