Suzanne Lenglen

Charles Lenglen, bere aita, farmazialaria zen lanbidez, baina dirutza egin zuen autobus-lineen jabe gisa. Tenis-zalea zen. Suzanne haur ahula zen, osasun-arazo etengabeak zituen eta asma kronikoa eta migrainak zituen. Medikuen aholkuei jarraituz, familiaren egoitza Compiègne-ra aldatu zuten. Lenglen hai zen natura inguraturik, ping-pongean jokatzen zuen, txalupan ibiltzen zen ibaian, bizikletan paseatzen gozatzen zuen eta 10 urterekin aditua zen diaboloarekin, garai hartako umeen arteko moda-jokoa. 1912an, urtebetetze opari gisa, aitak garai hartanko tenis raketa onenetako bat oparitu zion. Ez zen bere lehen erraketa, bi urte lehenago beste batekin eman baitzituen lehen kolpeak. Autobus konpainia saldu ondoren, Nizara joan zen familia. Han aitak bere alaba tenisean entrenatzea erabaki zuen.[3][4]

1912an, Suzannek bere lehen txapelketa jokatu zuen. Marinelez jantzita zegoen, eta bere aurkaria, Madame Butloc, partida ez jokatzeko zorian egon zen, ez baitzitzaion egokia iruditzen halako janzkera zuen neska batekin jolastea. 14 urte besterik ez zituela, Lenglenek Frantziako Txapelketako lehen finala jokatu zuen eta hiru setetan erori zen Marguerite Broquedisen aurka.[5] Lehen Mundu Gerraren geldialdian, naziek bere etxea suntsitu zutenean, Kosta Urdinean egon zen, eta horrek bere tenisa are gehiago indartzeko balio izan zion. Aitak gizonen antzera jokatzea nahi zuen, beti erasoka, eta horretarako gizonekin bakarrik entrenatzen zuen, aldi berean gaztetatik ikasitako ballet mugimenduak hobetzen jarraitzen zituelarik.[2]

1912 eta 1926 artean, Lenglenek jokatu zituen 341 partidetatik zazpi bakarrik galdu zituen. 241 txapelketa irabazi zituen eta 181 partida jarraian jokatu zituen galdu gabe.[6] Bere palmareseean honako hauek: sei titulu Frantziako Txapelketetan, gaur egun Roland Garros dena, sei titulu Wimbledonen, lau aldiz pista gogorreko Munduko Txapelketan irabazle, 13 garaipen Grand Slameko binakakoan, eta hiru domina Anbereseko Olinpiar Jokoetan, urrezko bi (banaka eta mistoetan Max Aycugisekin batera) eta brontzezko bat (emakumezkoak bikoteka Elisabeth d’Ayen-ekin).[5][7]

Bere kolpeak, akrobatikoak eta perfektuak, dantzatzen ariko balitz bezala jotzen zituen; Suediako Georges V.a erregeakedo Britainiar Erregina Ama bera zituen bere jarraitzaileen artean. 1926ko otsailaren 17an Cannesen Helen Wills txapeldun estatubatuarraren aurka jokatu zuen. Bertan, aristokrazia egon zen presente, baita artista eta idazle nabarmen ugari ere; besteak beste, Vicente Blasco Ibañez espainiarra. Lenglenek 6-3 eta 8-6 irabazi zuen. Tentsioa hain handia izan zen, aldagelan nerbio-krisi bat gainditu eta hurrengo asteetarako aurreikusitako hainbat konpromiso bertan behera utzi behar izan zituela.[2][6]

1926an, Lenglenek 50.000 dolarreko kontratua sinatu zuen C.C. Pyle sustatzaile amerikarrarekin. Kanadako eta Estatu Batuetako pistak bete zituen, Zinemako giroetan ibiltzen den eta ikuskizuneko izar gisa tratatzen zuten. Douglas Fairbankek eta Mary Pickfordekin adiskidetasun handia izan zuen. Film laburretan eta publizitate-iragarkietan agertu zen. Tenis-teknikari buruzko erreferentziazko liburu bat ere idatzi zuen eta emakumezkoen tenisaren enbaxadore bihurtu zen.[2]

1938ko ekainean, leuzemia diagnostikatu zioten, eta urte bereko uztailaren 4an hil zen gaixotasunaren ondorioz, 40 urte ez zituela.[2] Bere omenez, Roland Garros estadioko bigarren pistak Suzanne Lenglen izena darama.[3]